ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

 

– 356 ΓΕΝΝΗΣΗ τού ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  
 20η Ιουλίου τού -356

Tην ημέρα που ένας κεραυνός έκαψε τον Ναό της Αρτέμιδος στην Εφεσσο, γεννήθηκε στη Πέλλα ο Αλέξανδρος. H ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή, αλλά η πιθανότερη είναι η 20η Ιουλίου. 

Στον Φίλιππο, ανακοινώθηκαν σε μία ημέρα τρία καλά. Ο Παρμενίων είχε νικήσει στην Ιλλυρία, το άλογο του είχε νικήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η Ολυμπιάδα είχε γεννήσει αγόρι. 

Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε και ανατράφηκε στη Πέλλα, προφυλαγμένος απο τις ίντριγκες του Παλατιού στις Αιγές. Πρώτος του δάσκαλος ήταν ο αυστηρός Λεωνίδας, θείος της Ολυμπιάδας, που ενέπνευσε την ασκητική φύση του Αλέξανδρου.

Ο Λεωνίδας αντικαταστάθηκε απο τον Λυσίμαχο, που ξύπνησε στο αγόρι την αγάπη για τις τέχνες, την ποίηση, το θέατρο, τη λύρα. Αλλά πάνω απο όλα μετάδωσε την αγάπη του για τα Ομηρικά Επη. Ο Λυσίμαχος αποκαλούσε τον Αλέξανδρο «Αχιλλέα» τον Ηφαιστίωνα «Πάτροκλο» και τον εαυτό του «Φοίνικα» (Φοίνιξ είναι ο δάσκαλος του Αχιλλέα). Απο τότε, ένα αντίτυπο της Ιλιάδος βρισκόταν πάντα στο προσκεφάλι του Αλέξανδρου. 

Ο Αλέξανδρος αποδείχτηκε λαμπρός μαθητής και σε ηλικία έξι ετών εντυπωσίασε με την παρουσία του μια αντιπροσωπεία απο την Περσία.

Σε ηλικία 13 ετών, οι γονείς του κάλεσαν για Δάσκαλο τον Αριστοτέλη. Ο Αλέξανδρος μαζί με τον Ηφαιστίωνα και μερικούς ακόμα φίλους του, μεταφέρθηκε στην Μιέζα, μιά μερα δρόμο από το παλάτι. Ο Αριστοτέλης, δίδαξε τον νεαρό Αλέξανδρο φιλοσοφία, ηθική, πολιτική και ιατρική. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε πεί: Στον Πατέρα μου χρωστώ το Ζείν, στον Διδάσκαλό μου το Ευ Ζείν.

Μια μέρα ο Φιλόνεικος, ένας θεσσαλός έμπορος αλόγων, έφερε στον Φίλιππο ένα εκπληκτικό άλογο για να του το πουλήσει. Η τιμή του αλόγου ήταν 13 τάλαντα (περίπου 400 κιλά Ασήμι). Ο Φίλιππος ενθουσιάστηκε απο το άλογο αλλά διαπίστωσε οτι αυτό ήταν ατίθασο, με αποτέλεσμα να θυμώσει.

Ο Αλέξανδρος (σε ηλικία 13 ετών) στοιχημάτησε την αξία του αλόγου με τον πατέρα του, δηλώνοντας οτι αυτός μπορεί να το καβαλήσει. Είχε παρατηρήσει οτι το άλογο φοβόταν τη σκιά του και το γύρισε προς τον ήλιο. Για τα επόμενα 20 χρόνια θα ήταν αχώριστοι.

Ο Αλέξανδρος γίνεται 16.

Ο Φίλιππος τον όρισε αντιβασιλέα, καθώς για την εποχή εκείνη, τα 16α γενέθλια ισοδυναμούσαν με ενηλικίωση. Σε κάποιο επεισόδιο στη Θράκη ο Αλέξανδρος αποκτά πολεμική εμπειρία και είναι νικηφόρος! Για να υπογραμμίσει το γεγονός, θεμελιώνει μια πόλη, την Αλεξανδρούπολη.

Οι διάφορες συγκρούσεις με τις βάρβαρες φυλές, τον έφεραν μέχρι τον Δούναβη.

Λίγο αργότερα πολεμά και στο πλευρό του Φιλίππου, τον οποίο και σώζει σε κάποιο πολεμικό επεισόδιο.

Ο Λέων της Χαιρώνειας.

Ο Φίλιππος θεωρήθηκε απο τους υπόλοιπους Ελληνες σαν μια απειλή για την Ελευθερία. Ο Δημοσθένης στην Αθήνα υποκινούσε τον Οχλο με τους Φιλιππικούς του. Τελικά, η Θήβα έσπασε την συνθήκη με τον Φίλιππο και συμμάχησε με τους Αθηναίους.

Τότε, ο Αλέξανδρος, 17 ετών, νίκησε στη Χαιρώνεια τον Αθηναικό στρατό ενισχυμένο με τον «Ιερό Λόχο» των Θηβαίων, ο οποίος εξοντώθηκε μέχρι ενός.

Ο Αλέξανδρος στάλθηκε στην Αθήνα για να διαπραγματευτεί τη νέα συνθήκη. Ο Οχλος γοητεύτηκε απο αυτόν τον νεαρό με την Θεική όψη. Ο Φίλιππος ανακηρύχτηκε «Στρατηγός Αυτοκράτωρ» από τις Ελληνικές Πόλεις (εκτός της Σπάρτης) και άρχισε να προετοιμάζει την εκστρατεία του στην Ασία.

O Φίλιππος, έχοντας διώξει την Ολυμπιάδα, παντρεύεται μια Μακεδόνισσα Πριγκίπισσα, την Κλεοπάτρα, ανηψιά του Ατταλου.

Στο γαμήλιο γλέντι, ο Ατταλος εύχεται στο ζευγάρι να αποκτήσει γρήγορα ένα νόμιμο διάδοχο (αποκαλώντας έμμεσα τον Αλέξανδρο νόθο). Ο Αλέξανδρος αδειάζει το ποτήρι του στα μούτρα του Ατταλου και ξεσπά ένας φοβερός καυγάς. Ο Φίλιππος, μεθυσμένος, τραβά το ξίφος του αλλά σκοντάφτει και πέφτει κάτω.

Ο Αλέξανδρος σχολιάζει «δείτε τον άνθρωπο που θέλει να περάσει στην Ασία και δεν μπορεί να περάσει πάνω απο ένα τραπέζι».

Ο Αλέξανδρος και η Ολυμπιάδα καταφεύγουν στο σπίτι του πατέρα της στην Ιλλυρία. Η φυγή του Αλέξανδρου χαλάει τα σχέδια του Φιλίππου, που δεν μπορεί να εκστρατεύσει χωρίς αντιβασιλέα.

Ο Αλέξανδρος γίνεται Βασιλιάς.

Τον Ιούνιο του 336 πΧ, ο Φίλιππος στέλνει στον Ελλήσποντο τον Ατταλο και τον Παρμενίωνα με 10.000 στρατό, για να προετοιμάσουν την Εκστρατεία.

Ο ίδιος, θέλοντας να εορτάσει την έναρξη της εκστρατείας του στην Ασία, παραθέτει ένα μεγάλο αποχαιρετιστήριο γλέντι. Σύμφωνα με τον Διόδωρο, σε μια επίδειξη δύναμης ο Φίλιππος εισέρχεται στην αίθουσα χωρίς την φρουρά του. Τότε όμως δολοφονείται απο έναν απο τους πιό έμπιστους Σωματοφύλακές του, τον Παυσανία. Ο Παυσανίας σκοτώνεται λίγα λεπτά αργότερα από τους διώκτες του. 

Ο Αλέξανδρος είναι ο μόνος πιθανός διάδοχος και με την υποστήριξη του Αντίπατρου, που εκτελεί χρέη «Πρωθυπουργού» ανακυρήσσεται απο τον στρατό νέος βασιλιάς. 

Ακολουθεί μια περίοδο «εκκαθαρίσεων» και καταστολής εξεγέρσεων. Οι φήμες για τον Θάνατο του Αλέξανδρου πληθαίνουν. Η Αθήνα και η Θήβα, που μόλις πρίν απο δύο χρόνια είχαν συνάψει συνθήκη φιλίας με τους Μακεδόνες, εξεγείρονται. 

Το φθινοπωρο του 335 πΧ, ο Αλέξανδρος εμφανίζεται με το στρατό του έξω απο τις πύλες της Θήβας και απαιτεί να γίνει σεβαστή η συνθήκη. Οι Θηβαίοι απάντούν με επίθεση. Την επόμενη μέρα, ο Περδίκκας επιτίθεται και καταλαμβάνει την πόλη. 

Η Θήβα λεηλατείται και ισοπεδώνεται, εκτός απο τους Ναούς και το σπίτι του λυρικού ποιητή Πίνδαρου. 6000 Θηβαίοι σκοτώνονται και 30.000 πωλούνται σκλάβοι. Ο Αλέξανδρος ήθελε μια παραδειγματική τιμωρία για τους υπόλοιπους Ελληνες. 

Αμέσως οι Αθηναίοι συνθηκολογούν και ετοιμάζουν μια νέα συνθήκη με τον Αλέξανδρο, που ανακηρύσσεται «Στρατηγός Αυτοκράτωρ» στη θέση του Φιλίππου.

Λέγεται οτι βρισκόμενος στην Αθήνα επισκέφτηκε τον Κυνικό Φιλόσοφο Διογένη, που ζούσε σε ένα πιθάρι κοντά στην Αγορά. Ο Αλέξανδρος υποσχέθηκε μεγάλα πλούτη στον Διογένη, όμως εκείνος ενοχλήθηκε απο το γεγονός οτι του έκρυβε τον ήλιο και του απάντησε «Μη στερείς αυτό που δεν μπορείς να δώσεις». 

Ο Αλέξανδρος, μονολογώντας, είπε: «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήμουν Διογένης»

Κατόπιν ο Αλέξανδρος επισκέφτηκε το Μαντείο των Δελφών, και ενώ η Πυθία αρχικά αρνήθηκε να δώσει Οιωνούς, όταν την μετέφερε με τη βία αυτή αναφώνησε: Υιέ μου είσαι ανίκητος.

Η εκστρατεία τού Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η Αφορμή για την Εκστρατεία στην Ασία ήταν ώς γνωστό, η απελευθέρωση των Ελληνικών πόλεων της Ιωνίας απο τους «βάρβαρους» Πέρσες. Ο Αλέξανδρος διέσχισε τον Ελλήσποντο το 334 πΧ. Φρόντισε να αποβιβαστεί στη Τροία, στο σημείο οπου πιστευόταν οτι είχε αποβιβαστεί ο Αχιλλέας στην Ιλιάδα.

Για να υπογραμμίσει τις διαθέσεις του, ο Αλέξανδρος πέταξε συμβολικά απο το πλοίο το ξίφος του, που καρφώθηκε στο έδαφος της Ασίας και αποβιβάστηκε με πανοπλία και πλήρη οπλισμό. Τράβηξε το ξίφος απο το χώμα και φώναξε οτι όλη η Ασία θα κατακτηθεί με το ξίφος Κατόπιν, απέδωσε τιμές στο σημείο όπου πιστευόταν οτι είναι ο τάφος του Αχιλλέα, δείχνοντας άλλη μια φορά την αγάπη και τον σεβασμό του προς το ίνδαλμα του.

Πρώτες Μάχες.

Πολύ σύντομα, ο στρατός του Αλέξανδρου, 35.000 άνδρες, ήρθε σε μάχη με τον στρατό του Δαρείου, στον Γρανικό ποταμό. Μαζί με τον Περσικό στρατό υπήρχαν και διάφοροι Ελληνες, αντίθετοι στον Αλέξανδρο.

Το Μακεδονικό ιππικό διέσχισε τα νερά του ποταμού και αιφνιδίασε τους Πέρσες, που γρήγορα υποχώρησαν. Ο Μακεδονικός στρατός είχε μόλις 110 άνδρες απώλειες. 

Κατόπιν, προχώρησε προς τις ελληνικές πόλεις της Iωνίας. Επόμενος σταθμός του η πόλη Γόρδιον οπου υπήρχε ο «Γόρδιος Δεσμός», ένας κόμπος απο λουριά σε ένα άρμα, που λεγόταν ότι όποιος το λύσει θα κατακτήσει τον κόσμο.

Ο Αλέξανδρος τράβηξε το σπαθί του και έλυσε τον δεσμό. (Ξίφει τον Δεσμόν Λέλυσθε).

Μάχη τής Ισσού.

Τον Νοέμβριο του 333 πΧ, οι δύο στρατοί συναντούνται στην Ισσό, σε ένα ορεινό πέρασμα. Αν και ο Αλέξανδρος ακολουθούσε τον Δαρείο κατευθυνόμενος Νότια, ο Δαρείος του επιτέθηκε απο τα Βόρεια. Ο Αλέξανδρος αιφνιδιάστηκε, αλλά ο εξαιρετικά εκπαιδευμένος Μακεδονικός στρατός κατάφερε να ελιχθεί και να αλλάξει μέτωπο. 

Το στενό πεδίο της μάχης βοήθησε τον Μακεδονικό στρατό να νικήσει, αν και οι Πέρσες ήταν πολύ περισσότεροι, σε αναλογία 8 προς 1. Μερικές πηγές αναφέρουν οτι ο Δαρείος είχε 500.000 στρατιώτες…
 
Παρά την συντριπτική αριθμητική υπεροχή, ο Αλέξανδρος κράτησε και εφεδρείες.
 
Ο Δαρείος κατάφερε να ξεφύγει, αφήνοντας όμως πίσω του την πολυτελέστατη Βασιλική σκηνή, γεμάτη με χρυσά έπιπλα, χαλιά, διακοσμητικά και 3000 τάλαντα χρυσό (ένα τάλαντο αντιστοιχεί σε… 27 κιλά, δηλαδή… ήταν περισσότεροι απο 80 τόνους !!!). Ο Αλέξανδρος, που ζούσε ασκητικά αναφώνησε «Ωστε αυτό σημαίνει να είσαι Βασιλιάς!»
 
Εκτός απο τα αντικείμενα, ο Δαρείος είχε αφήσει πίσω του και όλη του την Οικογένεια, τις γυναίκες του, τους υπηρέτες… Τόσο σίγουρος ήταν για την νίκη! Μαζί με τους άλλους ήταν η Σισυγαμβίς, μητέρα του Δαρείου και η κόρη του Στάτειρα.
 
Ο Αλέξανδρος φέρθηκε εξαιρετικά ευγενικά και αρχοντικά στους αιχμαλώτους του. Οταν αυτός και ο Ηφαιστίων πήγαν να γνωρίσουν την Μητέρα του Δαρείου, η Στάτειρα έπεσε στα πόδια εκείνου που της φάνηκε πιό Βασιλικός. Ομως αυτός ήταν ο ψηλότερος Ηφαιστίων. Ο Αλέξανδρος δεν θύμωσε και σχολίασε γελώντας «Μη φοβάσαι Μητέρα, και αυτός Αλέξανδρος είναι»
 
Είναι ενδιαφέρον οτι η Σισυγαμβίς αργότερα αρνήθηκε να επιστρέψει σε Περισικά χέρια. Και βέβαια, ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε την Στάτειρα, μερικά χρόνια μετά.

Η πολιορκία της Τύρου.

Μετά τα γεγονότα της Ισσού, ο Αλέξανδρος συνέχισε την πορεία του στα Φοινικικά παράλια. Καμιά πόλη δεν του αντιστάθηκε, εκτός απο την Τύρο.
 
Η Τύρος βρισκόταν απομονωμένη επάνω σε ένα νησί και οι Τυρρηναίοι έριχναν καυτή άμμο στα πλοία του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος έβαλε το μηχανικό του να κατασκευάσει έναν ισθμο μήκους 800 μέτρων και πλάτους 70 για να περάσει ο στρατός του και να μπορέσει τελικά να μπεί στην πόλη. Η πολιορκία κράτησε 7 μήνες, αλλά στο τέλος η Τύρος έπεσε.
 
Σαν παραδειγματική τιμωρία ο Αλέξανδρος διέταξε τον μαρτυρικό θάνατο όσων του αντιστάθηκαν. Οσοι κάτοικοι επέζησαν, πουλήθηκαν σκλάβοι.

Ο Αλέξανδρος στην Αίγυπτο.

Ο Αλέξανδρος έγινε δεκτός στην Αίγυπτο θριαμβευτικά ώς Ελευθερωτής.
Σε ένα σημείο στην ακτή της μεσογείου, διέταξε την θεμελίωση της Αλεξάνδρειας, μετά απο ένα όραμα.
 
Κατόπιν, διέσχισε την έρημο για την όαση Σίβα, για να πάρει χρησμό απο το εκεί μαντείο. Στην πορεία του οι Οιωνοί ήταν ευνοικοί, καθώς έβρεξε (μέσα στην έρημο!!!) και τον συνόδευαν Αετοί. Οταν έφτασε στο μαντείο, οι ιερείς τον αναγνώρισαν ώς Υιό του Αμμωνα-Ρα (ή Αμμωνα-Δία). Το Μαντείο προφήτεψε οτι θα κατακτήσει τον κόσμο.
 
Επιστρέφοντας στις ακτές της μεσογείου, ανακηρύχτηκε Φαραώ απο τους Αιγύπτιους.
 
Καθώς παρέμεινε αρκετό καιρό στην Αίγυπτο, δίνοντας στον στρατό του μια ευκαιρία για ανάπαυση, ο Αλέξανδρος αντάλλαξε αρκετές επιστολές με τον Δαρείο, ο οποίος του προσέφερε ένα μεγάλο μέρος της Αυτοκρατορίας του για να συνάψει ειρήνη μαζί του.
 
Στα μέσα του 331 πΧ, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με τον στρατό του για να συνεχίσει τις κατακτήσεις του. Αυτή τη φορά είχε 40.000 πεζούς και 7.000 ιππείς μαζί του.

Η Μάχη στα Γαυγάμηλα.

Προχωρώντας στην καρδιά της Περσίας, ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη, οι ανιχνευτές του εντόπισαν μια νύχτα τις φωτιές του Περσικού στρατού στην τοποθεσία Γαυγάμηλα. Αν και είχε μια καλή ευκαιρία να αιφνιδιάσει τους Πέρσες, περίμενε μέχρι το πρωί (1η Οκτωβρίου 331 πΧ).
 
Ο Μακεδονικός στρατός διέλυσε τον Περσικό αλλά ο Δαρείος για άλλη μια φορά απέφυγε τη σύλληψη, λόγω ενός λανθασμένου ελιγμού του Παρμενίωνα, επικεφαλής της δεξιάς πτέρυγας των Μακεδόνων.
 
Μετά την αποφασιστική αυτή νίκη, ο Αλέξανδρος ανακυρήχτηκε Βασιλέας της Ασίας και έστειλε επιστολές στις Ελληνικές πόλεις ανακοινώνοντας το τέλος της τυρρανίας.
 
Στη συνέχεια ο Αλέξανδρος κατευθύνθηκε νότια και κατέλαβε την Βαβυλώνα, τα Σούσα και την πρωτεύουσα της Περσικής Αυτοκρατορίας, την Περσέπολη. Στην Περσέπολη παρέμεινε τέσερεις μήνες. Κάποιο βράδυ όμως, κατά τη διάρκεια ενός από τα μεθυσμένα γλέντια των Μακεδόνων, κάηκε συθέμελα το Παλάτι του Βασιλιά. (Μάιος του 330 πΧ).

Συνομωσίες.

Ο Αλέξανδρος είχε αλλάξει. Είχε υιοθετήσει πολλές απο τις Περσικές συνήθειες, όπως τον τρόπο ντυσίματος και τη χλιδή. Απαιτούσε απο τους άλλους να τον προσκυνούν, κάτι που ποτέ δεν δέχτηκαν οι Μακεδόνες.
 
O Αλέξανδρος γινόταν κάθε μέρα και πιό οξύθυμος, πιό καχύποπτος σε σημείο παράνοιας. Οι εκκρήξεις οργής του ήταν ασυγκράτητες και περνούσε μεγάλο μέρος της μέρας μεθυσμένος. Τελικά, ανακαλύπτει μια συνομωσία των Στρατηγών του με αποτέλεσμα να διατάξει την σύλληψη, τον βασανισμό και την εκτέλεση αρκετών απο τους Αξιωματούχους του.
 
Μεταξύ τους, ο Παρμενίωνας, υποδιοικητής του Μακεδονικού στρατού απο την εποχή του Φιλίππου και ο γιός του, Φιλώτας, διοικητής του Ιππικού.
 
Λίγο καιρό αργότερα, μεθυσμένος, καυγάδισε με τον Κλείτο, τον δάσκαλο του στο ξίφος, τον καλύτερο του φίλο μετά τον Ηφαιστίωνα και τον σκότωσε με το σπαθί του. Οταν συνήλθε απο το μεθύσι, θρήνησε τον φίλο του και προσπάθησε να αυτοκτονήσει…

To τέλος του Δαρείου.

Ο Αλέξανδρος συνέχισε να καταδιώκει τον Δαρείο, μέχρι που τον βρήκε στα Εκβάτανα. Ο Δαρείος είχε δολοφονηθεί απο τον Βήσσο, ένα στρατηγό του, που πίστευε οτι έτσι θα κέρδιζε την εύνοια του Αλέξανδρου. Ο Αλέξανδρος θύμωσε πολύ με αυτή την ενέργεια και σκότωσε τον Βήσσο.

Τίμησε τον Δαρείο, κάνοντας του μια βασιλική κηδεία.

Το Πέρασμα στην Ινδία.

Εχοντας αποκαταστήσει την τάξη στον στρατό του, ο Αλέξανδρος αποφασίζει να κινηθεί Ανατολικά, θέλοντας να πραγματοποιήσει ένα παιδικό του όνειρο, να δεί την Θάλασσα που περιβάλλει τον κόσμο. Πρίν ξεκινήσει όμως, αναδιοργανώνει τον στρατό του. Αφήνει πίσω του τα καραβάνια με τα εφόδια που τον ακολουθούσαν μέχρι τότε. Στέλνει πίσω στην Ελλάδα πολλούς απο τους στρατιώτες του και ενισχύει το ιππικό του με Πέρσες ιππείς. 
 
Πρώτος του σταθμός ο Βράχος του Σογκντάν. Στη κορυφή αυτού του απόρθητου βράχου βρισκόταν ο Οξυάρτης, που προκάλεσε τον Αλέξανδρο να στείλει στρατιώτες με φτερά, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να τον πιάσει. Ο Αλέξανδρος δεν πτοήθηκε και έστειλε μια νύχτα 300 έμπειρους αναρριχητές, στους οποίους υποσχέθηκε πλούτη, να κάνουν αυτή την πολύ δύσκολη ανάβαση στο βράχο. Οι περισσότεροι τα κατάφεραν, και έτσι το πρωί ο Οξύαρτης παραδώθηκε.
 
Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε αργότερα την αδερφή του, Ροξάνη.

Βασιλιάς Πόρος.

Ο Αλέξανδρος έφτασε στον ποταμό Υδάσπη, τον Ιούλιο του 326 πΧ. Εκεί τον περίμενε ο βασιλιάς Πόρος, ένας απο τους ισχυρότερους Ινδούς, με τον στρατό του και 200 πολεμικούς ελέφαντες.

Η διάσχιση του ορμητικού ποταμού ήταν πολύ δύσκολη και ο Αλέξανδρος χρειάστηκε πολλές εβδομάδες για να το καταφέρει.
 
Κάθε νύχτα, έστελνε το ένα τρίτο του στρατού του σε ψεύτικες επιθέσεις, μέχρι που μια βροχερή νύχτα, ο στρατός επιτέθηκε πραγματικά. Ο στρατός του Πόρου, έχοντας βαρεθεί τις συνεχείς ψεύτικες επιθέσεις, παρέμεινε στις σκηνές του.
 
Ο Αλέξανδρος έγινε φίλος και με τον Πόρο.
 
 Στη μάχη αυτή όμως, ο Αλέξανδρος είχε μια σοβαρή απώλεια. Ο Βουκεφάλας, το πιστό του άλογο, πληγώθηκε και πέθανε. Σε ανάμνηση, ο Αλέξανδρος θεμελίωσε την Βουκεφαλία.

H Επιστροφή.

Επόμενος στόχος του Αλέξανδρου ήταν οι οχθες του Γάγγη, 400 χιλιόμετρα μακρύτερα. Ομως οι στρατιώτες του, κουρασμένοι απο τα πολλά χρόνια ταλαιπωριών και ιδίως απο την τελευταία μάχη, ζήτησαν να γυρίσουν πίσω.
 
Ετσι, ακολουθώντας τις όχθες του Υδάσπη και του Ινδου, άλλοτε με τα πόδια και άλλοτε με σχεδίες, κατευθύνθηκαν προς τον Ωκεανό. Στη διαδρομή ο Αλέξανδρος ήλθε σε επαφή με Βραχμάνους Ιερείς, αλλά πολλές φορές χρειάστηκε να αποκρούσει επιθέσεις απο ντόπιες φυλές. Σε μιά απο αυτές τις αψιμαχίες, ο Αλέξανδρος πληγώνεται σοβαρά στο θώρακα απο βέλος.
 
Τελικά, τον Ιούλιο του 325 πΧ, ο στρατός του Αλέξανδρου έφτασε στις εκβολές του Ινδού και στον Θρυλικό Ωκεανό.
 
Ο Αλέξανδρος έστειλε τον Νέαρχο μαζί με ένα μέρος απο τον στρατό απο την Θάλασσα. To όνομα «Νέαρχος» είναι πιθανότατα τίτλος (από το «Αρχομαι τοις Ναυσί») δηλαδή ο Πλοίαρχος.
Ο ίδιος, προτίμησε τον δρόμο της στεριάς, μέσα απο την Ερημο της Γεδρωσίας.
 
Μεγάλο λάθος! Στην πορεία ο Αλέξανδρος έχασε τα τρία τέταρτα του στρατού του απο τις στερήσεις, την ανυπόφορη ζέστη και την έλλειψη νερού. Παρά τις κακουχίες, διέσχισε την ερημο και συνάντησε τον Νέαρχο. Τελικά τα κατάφερε να φτάσει στα Σούσα.
 
 Στα Σούσα, ο Αλέξανδρος τιμά τον πιστό Μακεδονικό στρατό. (324 πΧ). Μοιράζει πλούτη και επαρχίες και παντρεύει χιλιάδες απο τους στρατιώτες του με Περσίδες. Ο ίδιος παντρεύεται την Στάτειρα, την κόρη του Δαρείου.
 
Την άνοιξη της ίδιας χρονιάς, πεθαίνει απο πυρετό στα Εκβάτανα ο Ηφαιστίων, ο καλύτερος του φίλος. Η Θλίψη του είναι μεγάλη. Παρά τους κακούς οιωνούς, ο Αλέξανδρος επιστρέφει στη Βαβυλώνα.

Το Τέλος.

Ο Πλούταρχος αναφέρει οτι στο δρόμο για τη Βαβυλώνα, ο Αλέξανδρος είχε πολλούς κακούς Οιωνούς. Ενας αετός είχε πέσει νεκρός στα πόδια του, το αγαπημένο του λιοντάρι είχε πεθάνει απο την κλωτσιά ενός γαϊδάρου, ένα απο τα ζώα που είχαν θυσιαστεί για χάρη του είχε άρρωστο συκώτι.
 
Ο Ιερέας του Σέραπι (Ελληνο-Αιγυπτιακός Θεός) είχε συμβουλεύσει να κάθεται κάποιος άλλος φορώντας τα ρούχα του βασιλιά στο Θρόνο.
 
Ο Αλέξανδρος πέθανε στις 10 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία μόνο 33 ετών.
 
Απο τί πέθανε όμως? Απο κούραση και εξάντληση? Απο Πνευμονία? Απο Σύφιλη? Απο Πυρετό? Απο το πολύ πιοτό? Απο Δηλητήριο? Τό πιθανότερο είναι το τελευταίο.
 
Πάντως οτι έγινε, έγινε στη διάρκεια ενός απο τα γλέντια που συνήθιζαν οι Μακεδόνες. Σε κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος αισθάνθηκε δυνατούς πόνους, «σαν να είχε χτυπηθεί απο βέλος στο συκώτι». Τρείς μέρες ήταν άρρωστος, μέχρι να υποκύψει.
 
Ο Αλέξανδρος θάφτηκε στην Αίγυπτο με τιμές Φαραώ. Κανείς όμως δεν ξέρει που ακριβώς βρισκόταν ο τάφος του. Στη διάρκεια των αιώνων, πολλοί τάφοι που φαινομενικά ανήκαν στον Αλέξανδρο λεηλετήθηκαν, οχι μόνο απο τους τυμβορύχους, αλλά και απο Ρωμαίους Αυτοκράτορες όπως ο Αύγουστος και ο Καλιγούλας.
 
Πιθανότερες τοποθεσίες είναι η Αλεξάνδρεια και η Οαση της Σίβα.

Η Διαδοχή.

Ο Θάνατος του Αλεξάνδρου άφησε ορφανή μια τεράστια Αυτοκρατορία, την οποία άφησε στα χέρια του δυνατότερου, όπως είπε στους στρατηγούς του. Τελικά, μετά απο μια σειρά πολέμων, οι κατακτήσεις μοιράστηκαν ώς εξής…

Πτολεμαίος (ο Σωτήρας).

Ελαβε την σατραπεία της Αιγύπτου και ίδρυσε την Δυναστεία των Πτολεμαίων (323-30 πΧ) Οι Πτολεμαίοι έκαναν την Αίγυπτο θαυμαστή δύναμη και είναι κατα κύριο λόγο υπεύθυνοι για την Ελληνιστική Εποχή, για την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και το αιγυπτιακό ημερολόγιο. Τελευταία των Πτολεμαίων ήταν η Κλεοπάτρα.

Αντίγονος (ο Μονόφθαλμος)

Μαζί με τον γιό του Δημήτριο τον Πολιορκητή κυριάρχησε στη Θάλασσα για ένα διάστημα, νικώντας τον Πτολεμαίο. Σταδιακά έχασαν εδάφη απο τον Λυσίμαχο, τον Πύρρο και τον Σέλευκο.

Λυσίμαχος.

Αρχικά διοικητής της Θράκης, επέκτεινε την κυριαρχία του στη Μακεδονία και την Ηπειρο, μέχρι που νικήθηκε απο τον Σέλευκο.

Σέλευκος (ο Νικάνωρ).

Ελαβε την σατραπεία της Βαβυλώνας. Αργότερα επέκτεινε το βασίλειό του σε όλες τις περιοχές ανατολικά του Ευφράτη. Δολοφονήθηκε το 281 πΧ, προσπαθώντας να επεκτείνει την κυριαρχία του και στην Ευρώπη. Εγκαθίδρυσε την Δυναστεία των Σελευκιδών, με κυριότερο ηγέτη τον Αντίοχο τον Γ’, η οποία για πολλούς αιώνες κυριάρχησε στην Μέση Ανατολή, μέχρι να κυριευθεί απο τους Ρωμαίους.

Αντίπατρος.

Αντιβασιλέας του Αλέξανδρου στη Μακεδονία, όσο αυτός έλειπε.  Περδίκκας. Σκοτώθηκε στην Αίγυπτο ενώ ετοίμαζε πόλεμο εναντίον του Πτολεμαίου.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΕΛΟΣ