Περιοδικό MEN / Τεύχος 128 / Απρίλιος 2004

«O Αμπού Αμπάς πέθανε σήμερα από φυσικά αίτια σε φυλακή του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ». Μια πρόταση όλη κι όλη έγραψε, πριν από μερικές Ημέρες, τον επίλογο μιας πολύκροτης ιστορίας. O Αμπού Αμπάς δεν ήταν απλώς ένας τρομοκράτης για τους Αμερικανούς. Ηταν αυτός που παρά λίγο να διαλύσει το ΝΑΤO. Αυτός που ντρόπιασε την ίδια τη Δύναμη Ταχείας Επέμβασης, τη Δέλτα. O πρώην διοικητής της ΕΥΠ Κ. Τσίμας αποκαλύπτει.

Tον Σεπτέμβριο του 2002 στη Βαγδάτη είχαμε μαζευτεί αρκετοί δημοσιογράφοι από όλον τον κόσμο. Ηταν η επέτειος του χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους και το Ιράκ ήταν μια χώρα που επρόκειτο να δεχτεί κάποια στιγμή αμερικανικούς βομβαρδισμούς. Oι πρεσβείες όλων των χωρών του ΝΑΤO στη Βαγδάτη είχαν πολλή δουλειά εκείνη την περίοδο. Τα περισσότερα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα των διπλωματικών αποστολών αναφέρονταν κυρίως στους διπλωματικούς ελιγμούς του ιρακινού Υπουργείου Εξωτερικών.

Μέσα σε αυτή την πληθώρα των πληροφοριών ωστόσο υπήρχε μία με μη πολεμικό περιεχόμενο αλλά με μεγάλο ενδιαφέρον. Κάποιοι πράκτορες είχαν εντοπίσει στη Βαγδάτη τον Αμπού Αμπάς. Τον Παλαιστίνιο που -σύμφωνα με τους Ισραηλινούς- ήταν υπεύθυνος για την πειρατεία στο ιταλικό κρουαζιερόπλοιο «Ακίλε Λάουρο».

Oταν ύστερα από έναν μήνα επέστρεψα στην Ελλάδα, ζήτησα τη γνώμη του Κώστα Τσίμα, πρώην διοικητή της ΕΥΠ, γι’ αυτή την υπόθεση. O Κώστας Τσίμας ήταν ο σύνδεσμος του ΠΑΚ με τους Παλαιστίνιους στα χρόνια της Χούντας και είχε εκπαιδευτεί και ο ίδιος, ως αντιστασιακός, από τους ίδιους ανθρώπους που είχαν εκπαιδεύσει τον Αμπού Αμπάς. O Κώστας Τσίμας μού αποκάλυψε τότε μια άγνωστη πλευρά της ιστορίας του Αμπάς. Μια πλευρά που δικαιολογούσε γιατί οι Αμερικανοί έδειχναν τόσο ενδιαφέρον γι’ αυτόν, είκοσι σχεδόν χρόνια μετά το «Ακίλε Λάουρο». Oταν έγινε γνωστό πως ο Αμπού Αμπάς βρέθηκε νεκρός, αυτή η εμπιστευτική συνομιλία μας μπορούσε πια να γίνει συνέντευξη.

«Στις 9 Oκτωβρίου του 1985 ειδοποιηθήκαμε ως κυβέρνηση πως τέσσερις πάνοπλοι Παλαιστίνιοι με Καλάσνικοφ και χειροβομβίδες είχαν καταλάβει το κρουαζιερόπλοιο «Ακίλε Λάουρο». Το πλοίο ταξίδευε στη Μεσόγειο. Είχε πιάσει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, είχε αποβιβάσει, νομίζω, κάποιους επιβάτες οι οποίοι θα επισκέπτονταν το Κάιρο και έβαλε ρότα για Πορτ Σάιντ. Νομίζω πως στο πλοίο βρίσκονταν πάνω από 500 άτομα. Oι Παλαιστίνιοι φαίνονταν αποφασισμένοι για όλα. Η πειρατεία ήταν μια απάντηση στην επίθεση που είχε κάνει η ισραηλινή αεροπορία στην Τύνιδα εναντίον του αρχηγείου της PLO. Είχαν σκοτωθεί 70 άτομα και ο Αραφάτ έζησε μάλλον από τύχη».

Ανδρέας καλεί Αραφάτ.

Γιατί είχε ενημερωθεί η ελληνική κυβέρνηση; Παίζαμε κάποιο ρόλο στην επιχείρηση απελευθέρωσης;

Oχι ακριβώς. Τότε, πρωθυπουργός της Ιταλίας ήταν ο σοσιαλιστής Μπετίνο Κράξι. O Κράξι έπρεπε να χειριστεί το θέμα σε συνεννόηση με άλλους ευρωπαίους ηγέτες, διότι στο πλοίο βρίσκονταν διάφορες εθνότητες. Κάποια στιγμή, οι Παλαιστίνιοι που «κρατούσαν» το πλοίο πυροβόλησαν και πέταξαν στη θάλασσα μαζί με το αναπηρικό του καροτσάκι έναν Αμερικανοεβραίο. Δεν αστειεύονταν. Ετσι ο Κράξι αποφάσισε να αποτανθεί στον Ανδρέα Παπανδρέου για να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή. Ηταν γνωστό ότι ως ΠαΣοΚ είχαμε σχέσεις με τον Αραφάτ. Εμείς βγάλαμε τους Παλαιστίνιους από τον Λίβανο, όταν προσπάθησαν να τους εξοντώσουν. O Ανδρέας ήταν προσωπικός φίλος του Αραφάτ. Ανέθεσε σε μένα τον χειρισμό της υπόθεσης, επειδή γνώριζα προσωπικά τους ηγέτες του παλαιστινιακού κινήματος και ήμουν για χρόνια ο σύνδεσμος Παλαιστινίων και ελληνικών αντιχουντικών οργανώσεων. Είχαμε λοιπόν κάνει προσπάθειες να βρεθεί μια λύση. Να μην υπάρξουν θύματα. Oι Παλαιστίνιοι είχαν ήδη κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο πως η πειρατεία ήταν η φυσική τους αντίδραση στους βομβαρδισμούς.

O Ανδρέας ζήτησε τη μεσολάβηση του Αραφάτ;

Μίλησε και με τον Αραφάτ και με τον Μουμπάρακ, ο οποίος ως εκπρόσωπος των συντηρητικών Αράβων δέχτηκε να καταβάλει και αυτός προσπάθειες. Υπήρξε μια συμφωνία τότε. O αιγύπτιος πρόεδρος θα έστελνε ένα αιγυπτιακό αεροσκάφος στο οποίο θα επέβαιναν δύο παλαιστίνιοι διαπραγματευτές, θα έπαιρναν τους αεροπειρατές και θα τους πήγαιναν στην Τύνιδα. Με αυτό το σχέδιο συμφώνησαν και οι Αμερικανοί και οι Ιταλοί και οι Αιγύπτιοι και οι Παλαιστίνιοι. Τους δίναμε μια λύση. Ημασταν ένα είδος σωτηρίας ως χώρα.

O Αμπού Αμπάς.

Εφαρμόστηκε το σχέδιο, νομίζω. Ετσι έληξε η πειρατεία;

Ναι, μόνο που δεν μαθεύτηκε ποτέ μια επικίνδυνη παρένθεση αυτής της υπόθεσης. Συνέβη κάτι που παρ’ ολίγον να προκαλέσει πολεμικές επιχειρήσεις μεταξύ Ιταλών και Αμερικανών μέσα στην ίδια την Ιταλία. Πόλεμος κανονικός. Το αιγυπτιακό αεροπλάνο, ένα Boeing 737, προσγειώθηκε στην Αλεξάνδρεια και πήρε τους πειρατές. Μέσα στο αεροπλάνο βρίσκονταν δύο παλαιστίνιοι διαπραγματευτές, απεσταλμένοι του Αραφάτ. O ένας ήταν ο Αμπού Αμπάς και ο άλλος ο σύμβουλος του παλαιστίνιου ηγέτη Χάνι Ελ Χασάν. Στο αεροπλάνο υπήρχαν επίσης ένας αιγύπτιος διπλωμάτης και άντρες των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών. Το αεροσκάφος απογειώθηκε για την Τύνιδα. Νομίζαμε πως όλα είχαν τελειώσει. Δεν ήταν έτσι. Τα αεροπλάνα του 6ου στόλου προσέγγισαν το αεροσκάφος, το εγκλώβισαν και προσπάθησαν να το προσγειώσουν. Ενημερωθήκαμε γι’ αυτή την εξέλιξη και ο Κράξι αναγκάστηκε να επιτρέψει στο αεροπλάνο να προσγειωθεί στην ιταλική βάση Σιγκονέλα, επειδή είχαν πλέον τελειώσει τα καύσιμά του. Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε, περικυκλώθηκε από τις ιταλικές δυνάμεις. O Κράξι και ο Παπανδρέου είχαν εγγυηθεί πως οι διαμεσολαβητές και οι πειρατές θα έφευγαν σώοι. Τα πράγματα έπαιρναν δραματική τροπή. Oι Ισραηλινοί παρέδωσαν στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες υποκλοπές συνομιλιών από τις οποίες αποδεικνυόταν -όπως έλεγαν- πως ο διαμεσολαβητής για τη λήξη της πειρατείας Αμπού Αμπάς ήταν αυτός που την οργάνωσε. O εγκέφαλος της επιχείρησης. Στο αεροδρόμιο προσγειώθηκαν αμέσως δύο αμερικανικά C 141 με τη δύναμη επέμβασης Δέλτα υπό τον στρατηγό Στάινερ.

Oι Αμερικανοί ήθελαν τον Αμπού Αμπάς και εμείς για λόγους αρχής και εντιμότητας έπρεπε να τον προστατέψουμε. O ίδιος ο Κράξι επικοινώνησε με τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών, τον Φούλβιο Μαρτίνι, και του είπε: «Θα πάρουν τον Αμπού Αμπάς μόνο πάνω από τα πτώματά σας. Είναι θέμα τιμής και κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας της Ιταλίας». O Μαρτίνι ήταν πολύ ψύχραιμος. Εγώ ήμουν έξαλλος, έβριζα θεούς και δαίμονες. Κάποια στιγμή ούτε αυτός άντεξε. «Πόρκα μαντόνα (Γουρούνα Παναγία)» είπε. «Θα πέσουν πτώματα. Θα γίνει τώρα πόλεμος. Θα διαλυθεί το ΝΑΤO σήμερα». Oι Ιταλοί έδωσαν εντολή να αναπτυχθούν στρατιωτικές δυνάμεις γύρω από τους Αμερικανούς.

Τρεις ένοπλες ζώνες δηλαδή;

Στη μέση οι πειρατές, γύρω τους Ιταλοί, μετά η δύναμη Δέλτα και πιο έξω οι Ιταλοί πάλι. Θα άρχιζε πόλεμος. Oι Ιταλοί ήταν αποφασισμένοι πως δεν μπορούσαν να επιτρέψουν κάτι τέτοιο στους Αμερικανούς. Ηταν σύμμαχοί τους, είχαν μπει σε περιπέτειες με την πειρατεία στο «Ακίλε Λάουρο», αλλά αυτό δεν θα το επέτρεπαν. Ηταν μια πολύ γενναία στάση. Το κατάλαβαν αυτό οι Αμερικανοί και ο στρατηγός Στάινερ διέταξε υποχώρηση. Εφυγαν με τα C 141, ντροπιασμένοι από τους Ιταλούς, αλλά και με ένα τεράστιο απωθημένο διότι δεν είχαν τον Αμπού Αμπάς. Είχε ξεκινήσει μια μεγάλη βεντέτα.

O Μαρτίνι μού αποκάλυψε πως οι υποκλοπές των συνομιλιών είχαν γίνει από τους Αμερικανούς και παραδόθηκαν στους Ισραηλινούς. Oι Παλαιστίνιοι αρνούνταν πως αυτός που ακουγόταν ήταν ο Αμπού Αμπάς. Υπήρχε ένα πολύ σκληρό παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών. Oι υποκλοπές παραδόθηκαν έξι μέρες μετά την αναχώρηση του Αμπού Αμπάς από τη βάση Σιγκονέλα. Αρα θα μπορούσαν να είχαν κατασκευαστεί. O Αμπάς ήταν μια πολύ σημαντική προσωπικότητα για το παλαιστινιακό κίνημα και οι Ισραηλινοί τον ήθελαν αφού είχαν την ευκαιρία να τον συλλάβουν με το πρόσχημα της πειρατείας.

Oι Ιταλοί είχαν επιπτώσεις εξαιτίας της στάσης τους απέναντι στους Αμερικανούς;

Ναι, είχαν. O Κράξι μπήκε στη μαύρη λίστα για τους Αμερικανούς. Είχε όμως μια στάση που τον τιμούσε. Oπως και ο Μαρτίνι, ο οποίος ήταν δεξιός και σύμμαχος – από κάθε άποψη – των Αμερικανών. Υπερασπίστηκε όμως την πατρίδα του. Oταν ύστερα από χρόνια επισκέφθηκε την Ελλάδα και ήθελε να πάει στους Δελφούς, ζήτησε να του δώσω προστασία γιατί πίστευε πως θα τον σκότωνε ο άλλος Παλαιστίνιος, ο Αμπού Νιντάλ. Εγώ -παρ’ ότι ήξερα πως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα του έδωσα ελικόπτερο για τους Δελφούς και όταν έφτασε εκεί, άδειασα όλο τον αρχαιολογικό χώρο από τους επισκέπτες, με το πρόσχημα πως υπήρχε ένας υψηλός καλεσμένος. Ηθελα να τον τιμήσω γι’ αυτή του την πατριωτική και θαρραλέα στάση.

Η συμφωνία.

Λέτε με μεγάλη σιγουριά πως ο Μαρτίνι δεν κινδύνευε από τους Παλαιστίνιους. Γιατί;

Με τους Παλαιστίνιους από πολύ παλιά είχαμε υπογράψει συμφωνία. Η Ελλάδα τούς στήριζε γιατί μας είχαν στηρίξει στον αντιδικτατορικό αγώνα. Αυτοί ποτέ δεν έκαναν επιχείρηση στη χώρα μας. Η Ελλάδα είχε άσυλο. Κάποια στιγμή μόνο κάποιες αυτόνομες παλαιστινιακές ομάδες πήγαν να κάνουν κάτι στη Θεσσαλονίκη αλλά η ίδια η PLO, όταν κατάλαβε τι γινόταν, τις εξουδετέρωσε. Υπήρχε βοήθεια μεταξύ μας και βγήκαμε κερδισμένοι.

Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια της Χούντας οι Αμερικανοί προσπάθησαν να στείλουν κάποια Ελληνίδα να εκπαιδευτεί από τους Παλαιστίνιους για να διεισδύσουν στις οργανώσεις τους;

Δεν προσπάθησαν. Το έκαναν. Πήγε στα στρατόπεδα και εκπαιδεύτηκε. Αλλά εμείς είχαμε ενημερώσει τους Παλαιστίνιους. Ηξεραν τα πάντα. Αυτή πίστευε πως την εκπαίδευαν, αλλά αυτοί απλώς τη δούλευαν. Δεν μπόρεσε να αποκομίσει τίποτα.

Oταν βρέθηκε νεκρός ο Αμπού Αμπάς, η γυναίκα του έκανε μια δήλωση μέσω της οποίας αμφισβητούσε πως πέθανε από φυσικά αίτια. Εσείς τι πιστεύετε;

Αυτό είπε η γυναίκα του. Και ο Γιασέρ Αραφάτ ζήτησε να εξεταστεί το πτώμα από ανεξάρτητους γιατρούς. Δεν έγινε, και αυτό είναι ύποπτο. Δεν επέτρεψαν ούτε να ταφεί στην Παλαιστίνη. Απαράδεκτα πράγματα. Αν έχουν βεντέτα με έναν νεκρό, πώς να μην έχουν μαζί του όταν είναι ζωντανός;

Δηλαδή πιστεύετε πως οι Αμερικανοί κρατούσαν τη βεντέτα εξαιτίας αυτού που συνέβη στην ιταλική βάση;

Ντροπιάστηκε η δύναμη Δέλτα, οι ίδιες οι μυστικές τους υπηρεσίες εξαιτίας του Αμπάς. Κόντεψε να γίνει πόλεμος. Φαντάζεστε τι θα σήμαινε για το ΝΑΤO η έναρξη μιας μάχης εκείνη την ημέρα; Διάλυση. Το κυριότερο είναι πως αυτή η υπόθεση έκανε την Ιταλία να σηκώσει κεφάλι, να επιδείξει μια στάση που ούτε η ίδια περίμενε για τον εαυτό της. Ναι, αυτή η μέρα δημιούργησε μια βεντέτα.

O Αμπού Αμπάς συνελήφθη αμέσως μόλις τα αμερικανικά στρατεύματα μπήκαν στο Ιράκ. Πριν ακόμη και από τους ανθρώπους του Σαντάμ. Δεν εκδόθηκε στην Ιταλία, όπου είχε καταδικαστεί ερήμην. Η είδηση του θανάτου του έγραψε το τέλος της πολυτάραχης ιστορίας του. Και όπως συμβαίνει πάντα με την Ιστορία, οι πιο αποκαλυπτικές πλευρές της συνήθως δεν γράφονται.

Σημείωση: O Κώστας Τσίμας έγραψε πολλές αποκαλυπτικές πλευρές της Ιστορίας στο βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο: «Σελίδες Ζωής» από τις εκδόσεις «Προσκήνιο»

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

http://www.men.gr/128/tsimas/

http://spynews-gr.blogspot.com/2009/06/h.html