Επτά σχεδόν χρόνια μετά την επικράτηση του Ερντογάν και του κυβερνώντος σήμερα κόμματος ΑΚΡ στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2002 η Τουρκία βρίσκεται μπροστά σε μια καθεστωτική αλλαγή, σε μια Μεταπολίτευση που αν ολοκληρωθεί θα είναι η σημαντικότερη τομή στην Ιστορία της μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας από τον Κεμάλ το 1923.

Από ό,τι προκύπτει από τα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου και τις δηλώσεις αξιωματούχων, η Βουλή θα κληθεί να εγκρίνει τις ακόλουθες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις το φθινόπωρο:

– Πρώτον, κατάργηση του άρθρου που απαγορεύει την παραπομπή σε δίκη των πραξικοπηματιών στρατηγών του 1980.

– Δεύτερον, κατάργηση της δυνατότητας δικαστικής διάλυσης πολιτικού κόμματος με κριτήρια την ιδεολογία και το πρόγραμμά του.

-Τρίτον κατάργηση του ορίου 10% για την είσοδο στη Βουλή και αντικατάστασή του με το 1% ως ελάχιστο ποσοστό για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Αθροιστικά τα παραπάνω συνιστούν όχι μίνι Συνταγματική Μεταρρύθμιση όπως παρουσιάζεται, αλλά ανατροπή χωρίς προηγούμενο:

– Πρώτον, ποινικοποιείται και μάλιστα αναδρομικά η επέμβαση του Στρατού στην Πολιτική Σκηνή: Μπορεί η κατάργηση της σχετικής διάταξης να αφορά μόνον τον Εβρέν και τους συνεργάτες του αλλά πολιτικά απαξιώνει όλα τα πραξικοπήματα ανοικτά η συγκεκαλυμμένα.

-Δεύτερον, καταργείται η δυνατότητα Δικαστικού Πραξικοπήματος καθώς με την νέα διάταξη η διάλυση κόμματος θα είναι δυνατή μόνον εφόσον κριθεί υπεύθυνο για τρομοκρατική δράση και προσφυγή στη βία.

-Τρίτον, η κατάργηση του ορίου του 10% θα επιτρέψει την αντιπροσώπευση του συνόλου της κοινωνίας στη Βουλή, του συνόλου των κοινωνικών, εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων.

Η επικείμενη Συνταγματική Μεταρρύθμιση έχει ήδη αρχίσει να συζητείται στη σκιά μιάς απαξιωτικής για τον παρεμβατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων ατμόσφαιρας τόσο από τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για την υπόθεση Εργκενέκον όσο και για το πρόσφατα αποκαλυφθέν σχέδιο υπονόμευσης-αποσταθεροποίησης.

Παρ’ όλο που σήμερα δεν υπάρχει η ένταση που υπήρχε το 2007, λίγο πριν από τις πρόωρες εκλογές της 22.7.07 και το καλοκαίρι του 2008 εν αναμονή της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου για την διάλυση ή Όχι του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η χρονική περίοδος μέχρι την έναρξη αλλά και την ολοκλήρωση της συζήτησης για τις Συνταγματικές Τροπολογίες στη Βουλή θα είναι δραματικά κρίσιμη:

Εν όψει των παραπάνω εξελίξεων το ερώτημα που τίθεται δεν είναι τι συζητά κάθε βδομάδα ο Ερντογάν με τον επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπασμπούκ αλλά κατά πόσον η Στρατιωτική Ηγεσία μπορεί να διασφαλίσει τη νομιμόφρονα συμπεριφορά του συνόλου των αξιωματικών που από προνομιούχοι πραιτοριανοί καλούνται να αποδεχθούν την υποταγή τους στις επιλογές της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης.

Με την απόσταση ενός χρόνου η προσπάθεια διάλυσης του ΑΚΡ και πολιτικής εξόντωσης της Ηγεσίας του με Δικαστικό Πραξικόπημα επέδρασε καταλυτικά στις επιλογές Ερντογάν: Αργά και μεθοδικά πίσω από την πρόσοψη μιάς συγκατοίκησης με τη Στρατιωτική Ηγεσία μεθόδευσε την ανατροπή που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ενσωματωθεί στο Σύνταγμα της γειτονικής μας χώρας το προσεχές φθινόπωρο.

ΠΗΓΗ