Του Στ. Λυγερού
Εχοντας από την πείρα τους πεισθεί ότι η Αθήνα δεν θα αντιδράσει, οι Τούρκοι στέλνουν τα μαχητικά τους πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και τους Φούρνους με σκοπό τη δημιουργία τετελεσμένων, που θα αμφισβητήσουν εμπράκτως την ελληνική κυριαρχία των τριών αυτών κατοικημένων νησιών.
Είναι πάγια τακτική της, άλλωστε, να εγείρει μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις και στη συνέχεια να καλεί την Αθήνα να διαπραγματευθεί, δηλαδή να μοιράσει τα ελληνικά δικαιώματα.
Οσοι αποδίδουν αυτές τις προκλήσεις σε τουρκικές συγκυριακές σκοπιμότητες βλέπουν τη μία μόνο όψη του νομίσματος.
Η άλλη και σημαντικότερη είναι πως εντάσσονται σ’ ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό.
Στις 29/1/1996 η Αγκυρα είχε ονομαστικά συμπεριλάβει τα τρία αυτά νησιά (μαζί με την Ψέριμο) στην ίδια κατηγορία με τα Iμια. Λίγες ημέρες αργότερα (3/2/1996), η τότε πρωθυπουργός Τσιλέρ είχε δηλώσει ότι θα φέρει στη διεθνή σκηνή το καθεστώς 1.000 περίπου νησίδων, που αποτελούν τουρκικό έδαφος! Η δήλωσή της εκείνες τις ημέρες στη «Χουριέτ» είναι αποκαλυπτική: «Μέχρι τώρα η Τουρκία υποσυνείδητα αποδεχόταν ότι τα νησιά αυτά έμπρακτα ανήκουν στην Ελλάδα. Εμείς θα το αλλάξουμε αυτό».
