15 Αύγουστος 2009

Όταν μία χώρα έχει έναν κακό γείτονα τότε πρέπει να έχει σταθερή εξωτερική πολιτική

Το έλλειμμα στρατηγικής από την πολιτική

Όταν μία χώρα έχει να αντιμετωπίσει έναν πολύ κακό γείτονα, πράγμα που το ξέρει από καιρό, οφείλει να διατηρεί μια σταθερή εθνική εξωτερική πολιτική αποτροπής και διεκδικήσεως των εθνικών δίκαιων.
Όταν όμως η διαχείριση της πολιτικής αντιμετώπισης μεταβάλλεται στα ζωτικό σημεία με την εναλλαγή πολιτικών προσώπων και το μόνο που μένει σταθερό είναι η υποτελής στάση και η υπηρέτηση των συμφερόντων της Παγκόσμιας Εξουσίας, τότε η εξωτερική πολιτική του Έθνους έχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί.
Είναι φανερό ότι την στιγμή που οι τουρκικές διεκδικήσεις εντείνονται και διεθνοποιούνται σε βάρος μας, οι πρωτοβουλίες των πολιτικών κινήσεων έχουν παραχωρηθεί κατά κράτος στην γείτονα χώρα. Ακόμη και η υπαιτιότητα των τελευταίων προκλήσεων με τις συναφείς επιδιώξεις έχουν αποδοθεί στην ελληνική πλευρά δίχως ουσιαστική απάντηση από μέρους μας. Εκτός από τις κινήσεις πανικού που επιδίδεται η ελληνική κυβέρνηση ως δείγμα απουσίας στρατηγικού σχεδίου ακόμη και στα εθνικά ζητήματα.
Τουρκικές αιτιάσεις και αμφισβητήσεις

 
Το περιστατικό με την ύποπτη συντροφιά των Τούρκων που κατάγραφε με σαφή προπαγανδιστική διάθεση τους στρατιώτες του φυλακίου στην Ελληνική νησίδα Ρω και η τάχιστη όσο και αιφνιδιαστική αλλαγή των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ασύνδετα γεγονότα. Ουδείς θα μπορούσε να αμφιβάλλει γι αυτό. Άλλωστε τα δημοσιεύματα και στον ελληνικό και στον τουρκικό Τύπο κάνανε λόγο για την επιδιωκόμενη ενίσχυση των Ελλήνων στρατιωτών στις νησίδες μας, πράγμα πολύ σωστό, όσο και για την διάσταση απόψεων ανάμεσα στην προηγούμενη στρατιωτική ηγεσία και το Υπουργείο Εξωτερικών. Απολύτως σχετικές είναι και οι τουρκικές αιτιάσεις για την υποτιθέμενη υποχρεωτική αποστρατικοποίηση όσο και τα περί μη ελληνικότητας της νησίδας Ρω, της κατά αυτούς «Καράνταα».
Τουρκική προβοκάτσια
Οι ομοιότητες ανάμεσα στο παλαιό περιστατικό των Ιμίων και σ’ αυτό της Ρω είναι υπαρκτές. Η εμπλοκή φαινομενικά τουλάχιστον του δημοσιογραφικού παράγοντα και η πρόκληση θερμού επεισοδίου έπαιξαν και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο που στην τελευταία περίπτωση η προνοητικότητα του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Γράψα να θωρακίσει στρατιωτικά τα ακριτικά μας σημεία με ισχυρά ένοπλα τμήματα, απεσώβησε τον αιφνιδιασμό μας και την πρόκληση Ελληνικών απωλειών, τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε εδαφικό παράγοντα. Οι Τούρκοι χάσανε ακόμη μία γκρίζα ζώνη και μία βέβαιη προβοκάτσια. Μία προβοκάτσια που επιμελώς αποδίδουν τώρα στην Ελλάδα.
Εσωκομματική υπονόμευση
Τη στιγμή που το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προσπαθεί να κρατήσει υποτίθεται χαμηλούς τόνους προκειμένου να μην χρεωθεί το συμβάν, τα Τουρκικά ΜΜΕ αποδίδουν την απόπειρα της προβοκάτσιας στην εσωκομματική υπονόμευση της Ελληνικής κυβερνήσεως και την δρομολόγηση πρόωρων εκλογών. Σενάριο εξαιρετικά εφιαλτικό από κάθε άποψη στον βαθμό που μπορεί να αληθεύει. Να θυμίσουμε ότι η διαρροή της αυξήσεως των Ελλήνων στρατιωτών στις νησίδες μας στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» είχε προκαλέσει εκνευρισμό στο υπουργείο Εξωτερικών, ενώ η τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» απέδιδε την συγκεκριμένη ενέργεια στην υπουργό Εξωτερικών, κυρία Μπακογιάννη.
Η τουρκική εφημερίδα αποδίδει όφελος της Ελληνίδας υπουργού από μία κρίση, προκειμένου να αποδομηθεί η κυβέρνηση και να ανοίξει ο δρόμος προς την πρωθυπουργία και την αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος, της Νέας Δημοκρατίας. Η ενδοτική στάση της κυβέρνησης επέτρεψε στην Τουρκία να διατρανώσει την αμφισβήτηση εθνικής γης, αποποιούμενη των ευθυνών της. Να συνυπολογίσουμε τα διαβήματα Τούρκων και Αμερικανών για τις ορθές κινήσεις Γράψα και την ευαρέσκεια των ΗΠΑ για τις αλλαγές στα Επιτελεία.
Ο μόνος δρόμος για την Ελλάδα περνάει μέσα από την διαρκή βελτίωση της στρατιωτικής αποτρεπτικής μας ικανότητας, την διατράνωση των δικαίων της Μεγάλης Ελλάδας και την απομόνωση της Τουρκίας με την καταδίκη για τα συνεχώς αποκαλυπτόμενα εγκλήματά της.
Η πολιτική παρουσία της Ελλάδας πρέπει να ισχυροποιηθεί σύμφωνα με την βούληση των Ελλήνων πολιτών και να σταματήσει πλέον η πολιτική «κατευνασμού» που μέχρι τώρα ακολούθησε η κυβέρνηση Καραμανλή.
Σπυρίδων Καραχάλιος