Η οργανωμένη προσπάθεια που επιχειρείται ώστε να «ποτιστούμε» με το φοβικό σύνδρομο των πολιτικών μας, δεν θα περάσει.

Λέσβος, 27 Δεκεμβρίου 1995.

Ζεύγος τουρκικών F-4E της 112 Filo παραβιάζει τον Ελληνικό εναέριο χώρο ανατολικά της Χίου λίγο μετά το μεσημέρι, στις 2 μ.μ,πραγματοποιώντας κατόπιν θρασύτατη υπερπτηση της νήσου με πορεία βόρεια-βόρειοδυτικά συνεχίζοντας προς Λέσβο. Το ΕΚΑΕ είχε ήδη θέσει σε ετοιμότητα τα Ελληνικά αεροσκάφη επιφυλακής, 2 εκ των οποίων (F-16 της 330 Μοίρας) απογειώθηκαν ταχύτατα απο την Λήμνο με κατεύθυνση τους προκλητικούς ανατολίτες εισβολείς. Το merge των 2 σχηματισμών (η συνάντηση δλδ) γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά, δυτικά της νήσου Λέσβου και κατόπιν της άρνησης των Τούρκων να αποχωρήσουν εξελίσσεται σε μια σκληρή αερομαχία, την οποία όλοι οι συμμετέχοντες θα θυμούνται για πολύ καιρό…

Όλα τα εμπλεκόμενα εχθρικά αεροσκάφη φέρουν βλήματα αέρος-αέρος μικρού βεληνεκούς AIM-9, γεγονός το οποίο απο μόνο του καθιστά τον ισχυρισμό του τουρκικού γενικού επιτελείου περι «εκπαιδευτικών πτήσεων» γελοίο. Ανεπισήμως μάλιστα στους κόλπους της ΤΗΚ οι συγκεκριμένες αποστολές στο «διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου» αποκαλούνται Ηür Deniz, δηλαδή «Ελεύθερη Θάλασσα». Κατά την διάρκεια της συμπλοκής ένα εκ των 2 τουρκικών αεροσκαφών εξαναγκάζεται απο τον έμπειρο Έλληνα χειριστή Γ.Θ σε ακραίο ελιγμό εκτός φακέλου πτήσης και ο χειριστής του πληρώνει τα απερίσκεπτα «παιχνίδια» του με τον σκληρότερο δυνατό τρόπο…

Το τουρκικό F-4E με σειριακό αριθμό 67-301 συντρίβεται με μεγάλη ταχύτητα στα νερά του Αιγαίου και εξαφανίζεται μαζί με ένα απο τους δύο χειριστές του ονόματι Altug Κaraburun…ο έτερος του πληρώματος του διθέσιου μαχητικού Ogur Kilar, XOΣ (Χειριστής Οπλικών Συστημάτων), διεσώζεται απο Ελληνικό ε/π SAR τύπου ΑΒ-205 και μετά απο σύντομη αλλά ευχάριστη παραμονή σε Ελληνικό νοσοκομείο της Λέσβου μεταφέρεται πίσω στην Τουρκία. Είναι άξιο αναφοράς ότι τα τουρκικά ε/π που συμετείχαν στην έρευνα κατέθεσαν κανονικότατα σχέδια πτήσης και τα πλοία του τουρκικού ναυτικού υπάκουσαν πιστά της εντολές της φρεγάτας του ΠΝ «Μακεδονία» η οποία είχε τον τακτικό έλεγχο της επιχείρησης …

Ρόδος, 8 Φεβρουαρίου 1995.

Σχηματισμός 4 τουρκικών F-16 εισέρχεται στο FIR Αθηνών χωρίς να καταθέσει σχέδια πτήσης, κατα την πάγια τουρκική τακτική. Το ΕΚΑΕ δίνει άμεσα εντολή στα αεροσκάφη ετοιμότητας να απογειωθούν. Σύντομα η παράβαση των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας εξελίσσεται σε παραβίαση του Ελληνικού εναέριου χώρου . Ένα ζευγάρι Μιράζ F-1 που μετασταθμεύουν στην 126η Σμηναρχία μάχης στο Ηρακλείο αρχίζουν να τροχοδρομούν και σε λίγες στιγμές βρίσκονται στον αέρα και καθ’οδόν προς τα άγνωστα ίχνη…

Δύο χρόνια νωρίτερα ένας ακόμα συνάδελφος των 2 χειριστών ο Νικόλαος Σιαλμάς ξεκινούσε κάπως έτσι την ημέρα του: υπερασπιζόμενος τους Ελληνικούς ουρανούς απο τον ανατολίτη εισβολέα. Η τραγική απώλεια του χειριστή της 342 σαφώς και δεν είχε ξεχαστεί απο τους Έλληνες αεροπόρους… Το merge των δύο σχηματισμών γίνεται 6 ναυτικά μίλια δυτικά των ακτών της Καρπάθου, στις 11.37 και ενω τα τουρκικά α/φη είχαν πάρει πορεία προς τις μικρασιατικές ακτές. Κατα την διάρκεια της εμπλοκής με τα σαφώς πιο σύγχρονα F-16 ,οι πιλότοι της 342 καταφέρνουν να απομονώσουν το F-16 του υποσμηναγού Μουσταφά Γιλντιρίμ χρησιμοποιώντας τακτικές αμοιβαίας υποστήριξης που είχαν αναπτυχθεί ειδικά για την αντιμετώπιση των ανώτερων σε πτητικά χαρακτηριστικά μαχητικών της LM. O τούρκος εισβολέας προσπαθώντας να αποτινάξει το στενό μαρκάρισμα των 2 Mirage κατα την διάρκεια της εμπλοκής, εκτελεί βύθιση με μεγαλύτερο βαθμό καθόδου απο αυτό που θα έπρεπε.

Προσπαθώντας να βγεί απο την βουτιά συνειδητοποιεί ότι δεν θα τα καταφέρει και εκτινάσεται με επιτυχία. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το αεροσκάφος του καρφώνεται στα νερά του Αιγαίου 16 μίλια νοτιανατολικά των ακτών της Ρόδου και η 342 σημειώνει ακόμα ένα maneuver kill εκδικούμενη την θάνατο του υποσμηναγού Νίκου Σιαλμά.

Μόλις το περιστατικό γίνεται γνωστό, ένα ε/π ΑΒ205 απογειώνεται απο την Ρόδο και μετά απο 20 λεπτά διασώζει τον Τούρκο χειριστή, ο περίπατος του οποίου στον Ελληνικό εναέριο χώρου διεκόπη με πολύ δυσάρεστο τρόπο…Μετά απο μια σύντομη παραμονή σε νοσοκομείο της Ρόδου, ένα C-130 της ΠΑ που απογειώθηκε απο την Ρόδο μεταφέρει τον ανατολίτη εισβολέα σε Τουρκικό αεροδρόμιο, γεγονός με το οποίο αποτελεί και defacto αναγνώριση της «στρατικοποίησης» των Δωδεκανήσων και της επάρκειας των Ελληνικών σωστικών μέσων απο την Τουρκία.

Ενδεικτική της θρασύδειλης στάσης της τουρκικής ηγεσίας είναι η παντελής έλλειψη των συνηθισμένων λεονταρισμών όταν η τουρκική αυθαιρεσία συναντά έμπρακτη αντίδραση απο τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.

Ο Τούρκος πρόξενος στην Ρόδο Νιαζίν Ανταλίν επισκέφτηκε τον Γιλντιρίμ στο νοσοκομείο και κατόπιν δήλωσε στα τοπικά μέσα ότι «το περιστατικό όχι μόνο δεν θα επηρεάσει αρνητικά τις Ελληνοτουρικές θέσεις αλλά μάλιστα θα τις ενδυναμώσει»!!!

Επίσης πρόσθεσε ότι η τουρκική πρεσβεία στην Αθήνα τον ενημέρωσε ότι «το περιστατικό οφείλεται σε μηχανική βλάβη» και εξέφρασε την «ευγνωμοσύνη του για την γρήγορη διάσωση του πιλότου».

YΓ. Η επίσημη εκδοχή εκατέρωθεν μιλάει για «αστοχία του συστήματος τροφοδοσίας καυσίμων» του τουρκικού F-16.

Χίος, 8 Οκτωβρίου 1996.

Ίσως το πιο γνωστό περιστατικό εναέριας μάχης μεταξύ ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών έλαβε χώρα ανοιχτά της Χίου την 8η Οκτωβρίου 1996, πρίν απο 13 χρόνια. Πρωταγωνιστές αυτή την φορά ήταν ζεύγος τουρκικών F-16 της 192 Filo (ένα -C και ένα διθέσιο -D) τα οποία απογειώθηκαν απο την αεροπορική βάση Παλαιοκάστρου (Balikesir) και εισήλθαν στο FIR Αθηνών μαζί με ακόμα 4 F-4 της τουρκικής αεροπορίας στα πλαίσια των αποστολών τις οποίες όπως είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση η ΤΗΚ βαφτίζει αυθαιρέτως «εκπαιδευτικές» και για τις οποίες χρησιμοποιεί τον κωδικό «Ελεύθερη Θάλασσα» (Ηur Deniz).

Στην πραγματικότητα πρόκειται για κανονικότατες επιχειρησιακές αποστολές, στην συγκεκριμένη περίπτωση τα 2 τουρκικά F-16 θα έπαιζαν τον ρόλο συνοδείας στην τετράδα των F-4E τα οποία θα εκτελούσαν εικονική αποστολή SEAD (καταστολή εχθρικής αεράμυνας) εναντίον στόχων στην Σκύρο. Με την είσοδο του τουρκικού σχηματισμού στο FIR Αθηνών, ζεύγος Μ2000 ΕGM της 331 Μοίρας τα οποία εκτελούσαν καθήκοντα επιφυλακής λαμβάνουν εντολή απο το ΕΚΑΕ για ταχύτατη απογείωση και σύντομα βρίσκονται στον αέρα. Μερικά λεπτά αργότερα οι δύο σχηματισμοί εμπλέκονται εντός Ελληνικού εναερίου χώρου ανοιχτά της Χίου (τα F-4 εκμεταλεύονται την εμπλοκή των M2K με τα F-16 της συνοδείας και αποχωρούν).

Οι τούρκοι πιλότοι αρνούνται να αποχωρήσουν απο τον ΕΕΧ και αντιδρούν σπασμωδικά επιδεικνύοντας ιδιαίτερη επιθετικότητα σε σημείο επικίνδυνο, μάλιστα απεμπλέκονται 3 και περισσότερες φορές μόνο και μόνο για να ξαναμπούν στο «merge» με τα Ελληνικά αεροσκάφη, αδιαφορώντας παντελώς για το γεγονός ότι βρίσκονται εντός Ελληνικού εναερίου χώρου καταδιωκόμενοι απο οπλισμένα Ελληνικά αεροσκάφη τα οποία δεν αστειεύονται…

Κατα το τρίτο head on pass «η εξωτερική δεξαμενή του τουρκικού F-16» που το παράκανε, «εξεράγει»…Κατα μια ανεπίσημη φυσικά πληροφορία στο τελευταίο merge το F-16 ( 91-0023 ) του Ερντογάν «κλείδωσε» το Μ-61 Vulcan του επάνω στο αεροσκάφος του Γρίβα χωρίς να γίνει γνωστό αν πρόλαβε να ανοίξει πύρ. Το επόμενο δευτερόλεπτο ένας πύραυλος Magic II εκτοξεύεται απο το ελληνικό Mirage θέτoντας τέλος στο επικίνδυνο παιχνίδι των Τούρκων.

Το περιστατικό λαμβάνει χώρα 9 μίλια απο της ακτές της Χίου, εντός Ελληνικού εναερίου χώρου. Ο αντισμήναρχος Osman Cicekli προλαβαίνει να εκτιναχθεί και μετά απο 30 λεπτά ένα ΑΒ-205 SAR της ΠΑ τον εντοπίζει και τον μεταφέρει σε νοσοκομείο της Χίου. Ο υποσμηναγός Ναίλ Ερντογάν δεν στέκεται τόσο τυχερός…

Υπήρξε κάποιο killmark μετά απο την αερομαχία της 8ης Οκτωβρίου? Σαφώς και υπήρξε, όχι όμως αυτό που έκανε την εμφάνιση του αρχικώς και το οποίο ήταν 100% κατασκευασμένο. Το πραγματικό killmark απεικόνιζε ένα φαντασματάκι με αραχνούφαντο βέλο και φέσι και απο κάτω την επιγραφή…mehmetcik busters. Η ζωή του εν λόγω σήματος υπήρξε βραχύβια και σε μερικούς μήνες το πάνελ ξαναβάφτηκε.

O Cicekli και το θέμα της εθνικότητάς του παραμένουν αντικείμενο διχογνωμίας, μιας και υπάρχει εντός της ΠΑ διαδεδομένη η φήμη ότι επρόκειτο για Ισραηλινό χειριστή. Η Τουρκική πλευρά – ανεπίσημα πάντα – το αρνείται σθεναρά, χωρίς όμως στα δεκατρία χρόνια που πέρασαν από τότε ο εν λόγω χειριστής να δώσει κανένα σημάδι ζωής.

Φυσικά αν λάβουμε υπ όψιν μας το γεγονός ότι εκείνη την εποχή η Τουρκοισραηλινή στρατηγική συμμαχία που εγκαινιάστηκε το ’92 βρισκόταν στο απόγειο της και το ότι στα ανώτατα κλιμάκια της Τουρκικής Στρατιωτικής Ιεραρχίας κυριαρχούν οι Ντονμέδες, δηλαδή Τούρκοι Εβραϊκής καταγωγής, ίσως αυτή η φήμη να έχει κάποια βάση. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει καταστεί δυνατό ούτε να επιβεβαιωθεί αλλά ούτε και να διαψευσθεί κάτι τέτοιο.

Επίσης αξίζει ν’ αναφερθεί ότι ο Έλληνας χειριστής αποτέλεσε αντικείμενο παρακολούθησης από την ΜΙΤ η οποία το έκανε γνωστό μ’ έναν τρόπο που στον πολύ κόσμο δεν έγινε αντιληπτό. Η Τουρκική πλευρά εκτός από την παρακολούθηση διέδωσε και διάφορες άλλες φήμες που αναπαρήγαν τα καθεστωτικά τουρκικά ΜΜΕ, ότι δήθεν ο Έλληνας χειριστής είχε ψυχολογικά προβλήματα και άλλα τέτοια φαιδρά. Τίποτε από αυτά δεν ευσταθεί μιας και ο Έλληνας χειριστής πετάει ακόμα και μάλιστα εξελίσσεται κανονικά στην ιεραρχία της ΠΑ.

Άλλο ένα κομμάτι των Ψυχολογικών Επιχειρήσεων της Τουρκίας ήταν και η δήθεν προσφυγή της οικογένειας του Ερντογάν στο ΕΔΑΔ εναντίον της Ελλάδας η οποία μάλιστα συνοδεύτικε απο δηλώσεις «δικηγόρου» της οικογένειας σε πρωτοσέλιδα και κανάλια, καλλιεργώντας έτσι ένα κλίμα τόσο στην Τουρκική όσο και στην Ελληνική κοινή γνώμη, πρόσφορο για κατάρριψη Ελληνικού μαχητικού από την Τουρκική Αεροπορία. Φυσικά η δήθεν «προσφυγή» αυτή ήταν απλώς ένα μέρος του σχεδιασμού των τουρκικών υπηρεσιών καθώς σύμφωνα με την Γραμματεία του ΕΔΑΔ δεν έλαβε χώρα ποτέ.

Κλικάρετε για μεγένθυση

Πώς όμως φτάσαμε απο το 1996, στις «σικέ» προσφυγές 7 χρόνια μετά το περιστατικό?

Aρκετά χρόνια αργότερα – το 2003 – ενα πρωτοεμφανιζόμενο Ελληνικό περιοδικό δημοσιεύει την ιστορία της κατάρριψης με τρόπο που δίνει την ευχέρεια στους τουρκικούς μηχανισμούς να ξεκινήσουν μια έντονη προπαγανδιστική εκστρατεία. Σύμφωνα με δηλώσεις υπεύθυνου του περιοδικού στην Χουριέτ, το άρθρο το οποίο του έφερε «ένας φίλος του» δημοσιεύτηκε καθαρά για δημοσιογραφικούς σκοπούς αλλά και για να συνεισφέρει στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις

Επίσης λίγο πολύ το προβοκατόρικο άρθρο κατηγορεί την Ελλάδα ότι αρνήθηκε να προβεί σε ενέργειες για την ανάσυρση του α/φ του Τούρκου εισβολέα (λές και η ΤΗΚ για παράδειγμα έσπευσε να δώσει εκατομύρια δολλάρια για να ανασύρει το α/φος του Ν.Σιαλμά…).

Λίγες μέρες μετά την δημοσίευση του άρθρού ένας απόστρατος τούρκος πτέραρχος σε συνέντευξη του στην Μιλιέτ «επιβεβαιώνει» την καταγγελία του περιοδικού και ξεκινά την εκστρατεία λάσπης εναντίον του υποτίθεται ψυχικά ασταθούς Έλληνα πιλότου. Κάνωντας ένα βήμα παραπέρα δήλωσε ότι «το δημοσίευμα του περιοδικού αποτελεί σημαντικό βήμα για την εξιχνίαση του επεισοδίου, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και οι σχετικές αρχές πρέπει να επιληφθούν του επεισοδίου.»

Το σχετικό δημοσίευμα του «Κράματος» (ενός βραχύβιου περιοδικού) που άφησε ερωτηματικά ως προς τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσε και είχε κατα κάποιους ώς σκοπό την προετοιμασία της Ελληνικής κοινής γνώμης για μια τέτοια κατάρριψη, ήρθε να ενισχύσει τις υποψίες ότι τον Μάϊο του 2003 εκτελέστηκε ένα οργανωμένο σχέδιο το οποίο ευτυχώς δεν είχε την προβλεπόμενη από τους σχεδιαστές του κατάληξη.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ

http://www.enkripto.com/