Ο Samuel Johnson είχε πει κάποτε ότι «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων».

Έκτοτε τη γνωστή αυτή ρήση την πήραν στο στόμα τους οι εκφραστές του μηδενισμού, οι δήθεν προοδευτικοί και αριστεροί, και κυρίως οι εκπρόσωποι της «υποκουλτούρας» όπως τους χαρακτήρισε ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος. Έτσι κάθε φορά  που όλοι αυτοί  θέλουν να προκαλέσουν εντύπωση και να επιτεθούν εναντίον των απλών ανθρώπων, που δε συμμερίζονται τις απόψεις τους, πετούν με έπαρση κατά πρόσωπο, ότι «ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων.»

Ποιος είναι όμως αυτός ο Samuel Johnson που το απόφθεγμά του έγινε καραμέλα στο στόμα των μηδενιστών και των εκφραστών της υποκουλτούρας; Είναι μεγαλύτερος από το μέγα φιλόσοφο των φιλοσόφων, τον Σωκράτη, ο οποίος υποστήριξε, ότι «πάντων τιμιωτέρα είναι η πατρίδα»; Όποιος θέλει ας βάλει στη ζυγαριά απ’ τη μια μεριά τον Σωκράτη κι απ’την άλλη τον Samuel Johnson κι ας επιλέξει το σωστό.

Όταν πριν από λίγες μέρες επιβεβαιώθηκε μία ακόμα θηριωδία των Τούρκων στην Κύπρο, που εμείς βεβαίως το γνωρίζαμε αλλά οι Τούρκοι το έκρυβαν, είδα στην τηλεόραση τη μητέρα  του ήρωα αιχμαλώτου στρατιώτη Παπαγιάννη, που δολοφόνησαν οι Τούρκοι κατά την εισβολή και τον έριξαν μαζί με πέντε ακόμα σ’ένα πηγάδι, να λέει στον ρεπόρτερ: «Όταν ο γιος μου γύρισε από το εξωτερικό την παραμονή της εισβολής και την άλλη μέρα το πρωί έμαθε ότι εισβάλλουν οι Τούρκοι πετάχτηκε από το κρεβάτι του εκούμπιασεν το πουκάμισόν του και παρά τις προσπάθειές μου να τον συγκρατήσω έφυγε εθελοντής στο μέτωπο.» Αυτό το παιδί λοιπόν ήταν παλιάνθρωπος;

Όταν, ο Σολομών Σολωμού δολοφονήθηκε εν ψυχρώ την ώρα που κατέβαζε από τον ιστό την τουρκική σημαία, παρίστανε τον πατριώτη και ήταν απατεώνας;

Όταν, ο Ισαάκ Ισαάκ δολοφονήθηκε από τους Τούρκους με γρονθοκοπήματα και λιθοβολισμό ήταν ένας παλιάνθρωπος, που έβρισκε καταφύγιο στον πατριωτισμό του;

Όταν, ο Καραολής και ο Δημητρίου και οι άλλοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους κατακτητές στην Κύπρο, γιατί πολεμούσαν για τη λευτεριά του νησιού ήταν παλιάνθρωποι και απατεώνες, που παρίσταναν τους πατριώτες;

ΕΛΕΟΣ…

Παραβλέποντας όλες αυτές τις ηρωικές πράξεις αυτοθυσίας οι μηδενιστές, οι αριστεροί και οι εκπρόσωποι της υποκουλτούρας ισχυρίζονται τα όσα δήλωσε ο Johnson αδιαφορώντας για την ιστορία που την έγραψαν, όχι οι ιστορικοί, αλλά εμείς οι ίδιοι με το αίμα της ψυχής μας.

Ανέκαθεν υπήρχαν και άνθρωποι που ντρόπιασαν την ιστορία μας. Και πράγματι υπήρξαν συμπατριώτες μας από τα παλιά χρόνια έως και σήμερα που «πούλησαν» την πατρίδα και πουλούν ακόμα και σήμερα «Πατρίδα». Αυτοί όμως δεν είναι πατριώτες. Είναι πατριδοκάπηλοι. Είναι οι εφιάλτες της ιστορίας, είναι αυτοί που πρόδωσαν και τους 300 του Λεωνίδα, είναι αυτοί που κατέφευγαν διαχρονικώς στην αυλή των Περσών για να χρηματίζονται και να προδίδουν την Πατρίδα. Όπως υπάρχουν και σήμερα σε κάθε τομέα, καθηγητές, δημοσιογράφοι, επιστήμονες, διανοούμενοι, που τρέφονται από ξένες υπηρεσίες, από ξένες αυλές και προδίδουν την Πατρίδα μας κατηγορώντας τους πατριώτες ως απατεώνες και παλιανθρώπους. Είναι αυτοί που τα Σκόπια τα βαφτίζουν Μακεδονία και την καταστροφή της Σμύρνης τη βλέπουν ως συνωστισμό!

Ποιος μπορεί να διαγράψει τον πατριωτισμό των Ελλήνων από τις σπουδαίες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας στη διάρκεια των αιώνων; Ξεχνιούνται οι αγώνες  και η αυτοθυσία των ηρώων της επανάστασης του 1821; Μπορεί κανείς να διαγράψει τον πατριωτισμό των αγωνιστών των Βαλκανικών πολέμων; Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ο Ίων Δραγούμης και ο Παύλος Μελάς ήταν απατεώνες και παλιάνθρωποι που βρήκαν καταφύγιο στον πατριωτισμό;

Μπορεί κανείς να αγνοήσει τον Κρητικό εκείνο πολεμιστή, στις μάχες του Κιλκίς και του Λαχανά, που όταν οι βολές των Τούρκων κατέστρεψαν τον ιστό της σημαίας μας έσκυψε και την πήρε κρατώντας την με τα χέρια πια, μετατρέποντας το σώμα του σε ιστό και σημαιοφόρο των νικηφόρων πολέμων;

Και είναι παλιάνθρωποι και απατεώνες τα παλικάρια μας που πολέμησαν στον πόλεμο του ‘40 ενάντια στο φασισμό και στον εισβολέα κατακτητή; Είναι απατεώνες που κατέφυγαν στον πατριωτισμό ο Κουκίδης που έπεσε από την Ακρόπολη και οι Γλέζος και Σιάντας που κατέβασαν τη σβάστικα; Είναι παλιάνθρωποι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που βγήκαν στα βουνά και έδωσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της χώρας μας από τους Γερμανούς ή είναι απατεώνες και παλιάνθρωποι, όσοι αγωνίζονται σήμερα με τα πολεμικά αεροσκάφη για να αναχαιτίζουν τις παραβιάσεις των Τούρκων, όπως ο Ηλιάκης και όπως νωρίτερα οι Βλαχάκος,  Γιαλοψός και  Καραθανάσης στα Ίμια; Ή ήταν απατεώνες και παλιάνθρωποι οι Ελλαδίτες πολεμιστές που έφυγαν για το μέτωπο της Κύπρου το 1974 και ως προχθές η Πολιτεία δεν τους αναγνώριζε, ότι πολέμησαν στο μέτωπο αυτό και τους άφησε χωρίς μια ηθική επιβράβευση, χωρίς μια σύνταξη και χωρίς μια φροντίδα ώσπου να καταλήξουν άλλοι στην αυτοκτονία, άλλοι στα ψυχιατρεία και άλλοι στη φτώχεια και στη δυστυχία;

Την ώρα που σημειώνω τις γραμμές αυτές έχω ζωηρά στη μνήμη μου τη φωτογραφία των πέντε ηρώων, αιχμαλώτων στην Κύπρο που οι Τούρκοι τους δολοφόνησαν εν ψυχρώ. Και δεν φεύγει από τα μάτια η εικόνα της χαροκαμένης μάνας του Παπαγιάννη που είπε: «Εκούμπιασεν το πουκάμισόν του και έφυγεν εθελοντής στο μέτωπο».

Όμως, η θλιβερή αυτή ιστορία αποδεικνύει και επιβεβαιώνει – διαψεύδοντας την ως τώρα προπαγάνδα- ότι οι Έλληνες πολέμησαν ως ήρωες το 1974 στην Κύπρο και για πέντε μέρες κράτησαν τους Τούρκους στις ακτές. Αυτό αποκάλυψε πριν από μερικά χρόνια ο Τούρκος καθηγητής του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης όταν ανέφερε, ότι οι απώλειες των Τούρκων ανήλθαν σε πάνω από 50.000 μαχητές. Και το υπαινίχθηκε προχτές ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Συμεωνίδης που δήλωσε, ότι μαζί με τους εκτελεσθέντες και όλη την ομάδα πολεμούσαν επί πέντε μέρες άυπνοι αφού είχαν καταλάβει 10 χωριά Τουρκοκυπρίων.

Είναι καιρός μπροστά σ’ αυτήν  την κρίσιμη κατάσταση, μπροστά σ’ αυτήν την προπαγάνδα της υποκουλτούρας να γίνει ένα προσκλητήριο όλων των πατριωτών της χώρας.

Εμπρός…

ΠΗΓΗ