31 Αυγούστου 2009 

Η «ΕΑ&Α» πληροφορείται από έγκυρες πηγές πως η σύντομη υπέρπτηση της Χίου από τουρκικό Μη-επανδρωμένο Εναέριο Όχημα (UAV) στα τέλη Αυγούστου, αποτελεί επανάληψη ανάλογου περιστατικού προ διετίας στη Σάμο. Σε αμφότερα τα περιστατικά επρόκειτο για τακτικά UAV περιορισμένου μεγέθους και χαμηλού υψόμετρου πτήσης. Εξαιτίας των χαρακτηριστικών αυτών, ο εντοπισμός δεν είναι δεδομένος από επίγεια ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, σε αντίθεση με όσα ισχύουν για UAV Μέσου Υψόμετρου, Μακράς Διάρκειας πτήσης (MALE) όπως τα ισραηλινής προέλευσης Heron. Οι υπερπτήσεις ήταν σύντομες, χωρίς αυτό να υποβαθμίζει την πολιτική και νομική σημασία των παραβιάσεων της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.

Στο προηγούμενο περιστατικό, το UAV κατά πληροφορίες της «ΕΑ&Α» φωτογραφήθηκε από θερμική κάμερα Margot και ιχνηλατήθηκε από τους ηλεκτροπτικούς αισθητήρες συστήματος ASRAD-Hellas βλημάτων Stinger του Ελληνικού Στρατού. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στην άποψη πως επρόκειτο για Τακτικό UAV (TUAV) Εγγύς Απόστασης (Close Range: CR) τύπου Gozcu της Τουρκικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας (ΤΑΙ) είτε σε αναπτυξιακή δοκιμή, είτε σε εκπαιδευτική πτήση. Η ανάπτυξη του Gozcu άρχισε τον Ιανουάριο του 2007 με εταιρική χρηματοδότηση και με βάση τον αυτόνομο στόχο Turna της ΤΑΙ. Κατά την αντίστοιχη ιστοσελίδα της εταιρείας, η παρθενική πτήση πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2007, ενώ τον επόμενο μήνα άρχισαν οι πτητικές δοκιμές με ηλεκτροπτικό φορτίο. Οι δοκιμαστικές πτήσεις υπερέβαιναν τις 40 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2008. Το χρονικό πλαίσιο είναι συμβατό με το περιστατικό της Σάμου. Το Gozcu μπορεί να πραγματοποιήσει πτήση διάρκειας δύο ωρών με τηλεοπτική ή υπέρυθρη κάμερα βάρους 8kg, μεταβιβάζοντας απεικονίσεις από αποστάσεις μέχρι 50km και υψόμετρο μεγαλύτερο των 12.000ft (3.658m). Συγκριτικά, το βάρος φορτίου αισθητήρων του Heron είναι 250kg, η τακτική ακτίνα αποστολής 300km, η επιχειρησιακή οροφή υπερβαίνει τα 30.000ft (9.144m) και η μέγιστη διάρκεια πτήσης κυμαίνεται μεταξύ 20 και 45 ωρών. Το εκπέτασμα του Gozcu είναι 3,75m και το μήκος του 2,45m έναντι 16,6m και 8,94m αντίστοιχα του Heron. Αξίζει να επισημανθεί πως στο επιχειρησιακό υψόμετρο πτήσης τους, τα MALE UAV είναι αόρατα δια γυμνού οφθαλμού για επίγειους παρατηρητές, ενώ και ο εντοπισμός με ηλεκτροπτικά συστήματα απαιτεί την ανύψωση και περιστροφή τους σε ακριβή δεδομένα στόχου, εξαιτίας του στενού οπτικού πεδίου όταν εστιάζουν σε μακρινά αντικείμενα.

Είναι προφανές πως τα δύο περιστατικά ολιγόλεπτης υπέρπτησης δεν συνδέονται με απαιτήσεις συλλογής επιχειρησιακών πληροφοριών. Αυτές καλύπτονται είτε από δορυφορικές απεικονίσεις είτε από αεροσκάφη αναγνώρισης RF-4E, τα οποία μπορούν ακόμη και να παραμένουν σε τουρκικό ή διεθνή εναέριο χώρο. Τα UAV προορίζονται για επιτήρηση διαρκείας, με σκοπό την επιτέλεση τακτικών λειτουργιών όπως ο εντοπισμός στόχων πυροβολικού για τα TUAV, ή συλλογή πληροφοριών επιχειρησιακού επιπέδου για τα MALE UAV. Όσο για τις δυνατότητες εμπλοκής και κατάρριψης, τα UAV της κατηγορίας του Gozcu παρουσιάζουν ελάχιστη Διατομή Ραντάρ (RCS) και αμελητέο θερμικό ίχνος, οπότε δεν απομένει παρά ο οπτικός έλεγχος βολής βλημάτων και πυροβόλων

πηγή