Σε περίοδο ραμαζανιού οι μουσουλμάνοι

«Γίνεται η προετοιμασία της ψυχής κυρίως και δευτερευόντως του σώματος», θα πει ο μουφτής Κομοτηνής Μέτσο Τζεμαλί.
Στις 20 Σεπτεμβρίου ολοκληρώνεται η νηστεία που φέτος τηρείται και από πολλά νεαρά άτομα με μεγάλη προσήλωση, ενώ το βράδυ ακολουθεί πλούσιο φαγοπότι με ποικιλία εδεσμάτων.
Όλα τα πουλιά της πόλης που φωλιάζουν στο πάρκο ή σε άλλα σκιερά μέρη εκείνη την ώρα πετάγονται στον κέντρο του ουρανού και φτεροκοπάνε αναστατωμένα. Είναι η στιγμή που κάθε μέρα την ίδια ώρα βαράει με ένταση το ειδικό «κανόνι» όπως λέγεται, ειδοποίησης της έναρξης του βραδινού φαγητού στην νηστεία του ραμαζανιού των μουσουλμάνων συμπολιτών μας.
Για μας τους κατοίκους δεν αποτελεί την παραμικρή ενόχληση, είναι μέρος της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Τα πουλιά όμως δεν το συνηθίζουν και γι’ αυτό αφού κάνουν αρκετούς γύρους συνομιλήσουν τσιτσιρίζοντας στην γλώσσα τους θα ηρεμήσουν μέχρι την επόμενη μέρα που το σκηνικό θα επαναληφθεί.
Η νηστεία -το ραμαζάνι όπως λέγεται- είναι ο προάγγελος του ραμαζάν ή σεκέρ μπαϊράμ. Έχει την δική της ιδιαιτερότητα και τελετουργία. Ζητά καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας αποχή από όλες τις απολαύσεις φαγητό, ποτό, νερό, τσιγάρο, αρώματα, σεξουαλικές σχέσεις, τα πάντα.

Είναι η αναμέτρηση του ανθρώπου με τις αντοχές του. Ο έλεγχος των παθών. Μετά την δύση του ηλίου τα πάντα επιτρέπονται και μάλιστα σε απόλυτη αφθονία. Όλη η οικογένεια ανταμώνει στο σπίτι, στρώνεται γιορτινά το τραπέζι με ποικιλία φαγητών, με πίτες, αρριάνι, χαλβάδες τουλούμπες και επικρατεί ένα κλίμα ευφορίας. Το φαγοπότι μπορεί να συνεχιστεί διαδοχικά μέχρι και τα ξημερώματα που θα χτυπήσει πάλι το ειδοποιητήριο της λήξης με την ανατολή του ήλιου.
Το ραμαζάνι, ως μηνιαία εορτή νηστείας, αντιπαραβάλλεται με τη χριστιανική εορτή της σαρακοστής, με σχεδόν ταυτόσημο χαρακτήρα, όχι όμως με ερμηνεία περί της «παράδοσης Ευαγγελίου». Σύμφωνα με το κυλιόμενο χαρακτήρα που παρουσιάζει το αραβικό ημερολόγιο κάθε χρόνο το ραμαζάνι εορτάζεται κατά 11 ημέρες νωρίτερα του προηγουμένου έτους.
Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΡΑΜΑΖΑΝΙΟΥ
Το ραμαζάνι προέρχεται εκ του τουρκικού ραμαζάν και αραβικού ραμαντάν, κι αποτελεί ονομασία του ένατου μήνα του μουσουλμανικού έτους όπου σύμφωνα με τη παράδοση δόθηκε το Κοράνι στους ανθρώπους προκειμένου ν΄ αποτελέσουν οι κανόνες του, οδηγός της ζωής τους. Έτσι το ραμαζάνι χαρακτηρίζεται ως ένας από τους «πέντε στύλους» του Ισλάμ με χαρακτήρα υπακοής, εξιλασμού και προσευχής. Μετά την νηστεία ακολουθεί το σεκέρ μπαϊράμ και 70 μέρες μετά το κουρμπάν μπαϊράμ.
«Καλό ραμαζάνι με θεϊκή αγάπη και ειρήνη», θα ευχηθεί ο μουφτής Κομοτηνής
Ο μουφτής Κομοτηνής δηλώνει χαρούμενος που ο κόσμος είναι προσηλωμένος στις θρησκευτικές παραδόσεις και το βαθύτερο νόημά τους. Που είναι η θεϊκή αγάπη, η ειρήνη, η αδελφοσύνη, η ελεημοσύνη και η ταπεινοφροσύνη.
«Σήμερα όλος ο μουσουλμανικός κόσμος κρατά την νηστεία και βέβαια είναι θρησκευτική εντολή του Θεού, πιστεύουμε και ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε μουσουλμάνος που κρατάει σήμερα τον μήνα Αύγουστο τη νηστεία αυτή, την κρατάει με χαρά και με αγάπη γιατί ξέρει πολύ καλά ότι εφαρμόζει μια εντολή του Θεού. Με αυτήν την χαρά που την ζούμε, χαιρόμαστε κι εμείς γιατί δεν είναι η εγκράτεια του σώματος αλλά κυρίως η προετοιμασία της ψυχής του ανθρώπου από τη νηστεία που ξεκινά στις 05.00 έως 20.05 ή 20.10 για ένα μήνα. Για τους μουσουλμάνους πιστούς το ραμαζάνι, ο σημαντικότερος και ο αγιότερος μήνας της μουσουλμανικής πίστης που αφιερώνεται πρωτίστως σε νηστεία, την προσευχή, την αλληλεγγύη και την ελεημοσύνη, στον οποίο οι πιστοί ασκούνται σε εγκράτεια, κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας, από φαγητό, από το κάπνισμα, το αλκοόλ, αλλά πρωτίστως από τις κακές πράξεις, τις άσχημες σκέψεις και ιδέες».
Κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού οι άνδρες συγκεντρώνονται τα βράδια στους οντάδες των τζαμιών και περνούν την ώρας τους συνομιλώντας και ανταλλάσσοντας επισκέψεις. Οι γυναίκες ασχολούνται καθημερινά με τις δουλειές του σπιτιού, το φαγητό κα τα κεράσματα, αφού η φιλοξενία αυτή την περίοδο είναι εντονότερη σε όλα τα επίπεδα. Τα τελευταία χρόνια κατά την διάρκεια του ραμαζανιού συνηθίζεται από διάφορους φορείς να γίνονται τραπέζια αγάπης για μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες, είτε φτωχούς, είτε κατοίκους μιας περιοχής, είτε για κάποια επαγγελματική ή κοινωνική ομάδα, ενώ κάθε χρόνο έρχεται και η αποστολή με τα πιλάφια και τους καλλιτέχνες του δήμου Μπαϊράμ πασά της Τουρκίας.
Σταύρος Φανφάνης             πηγή