Πληρώνουμε μέσον όρο 15.000 ευρώ ανά ώρα τη πτήση. Το φοβικό σύνδρομο των πολιτικών μας έναντι των Τούρκων, στοίχησε στους Έλληνες 416,3 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία 8 χρόνια.

Το κόστος της Πολεμικής Αεροπορίας για την αντιμετώπιση των τουρκικών παραβάσεων και παραβιάσεων, σύμφωνα με τους πιλότους, είναι δυνατόν να το προσεγγίσουμε γνωρίζοντας τον αριθμό των αεροσκαφών που απογειώθηκαν για την αναγνώριση και την αναχαίτιση των τουρκικών μαχητικών και έναν μέσο όρο κόστους της ώρας πτήσης των μαχητικών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των κατασκευαστικών εταιρειών των αεροσκαφών που διαθέτει η Πολεμική Αεροπορία, το κόστος κυμαίνεται από 10.000 έως και 20.000 ευρώ ανά ώρα, ανάλογα με τον τύπο του αεροσκάφους. Κατά τους αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας, μέσος όρος είναι τα 15.000 ευρώ ανά ώρα πτήσης. Το ποσόν αυτό αναλογεί σε μία ώρα πτήσης και συμπεριλαμβάνονται τα καύσιμα του αεροσκάφους, η συντήρηση που θα πρέπει να έχει το κόστος λειτουργίας των ραντάρ και του προσωπικού υποστήριξης, ακόμα και το κόστος των σχολείων και εκπαιδευτικών πτήσεων που κάνουν οι χειριστές πριν ονομαστούν διαθέσιμοι στον τύπο του αεροσκάφους.

Επίσημο μοντέλο υπολογισμού δεν υπάρχει, αλλά σε γενικές γραμμές αυτός είναι ο κανόνας που χρησιμοποιούν οι αεροπορίες για να βγάζουν έναν μέσο όρο κόστους των πτήσεών τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, την τελευταία οκταετία, από το 2000 μέχρι και το τέλος του 2008, η τουρκική αεροπορία έβγαλε για πτήσεις στο Αιγαίο, εντός του χώρου ευθύνης της Ελλάδας και σε πολλές περιπτώσεις και εντός του ελληνικού εναέριου χώρου, 46.150 αεροσκάφη. Για την αντιμετώπισή τους από την Ελλάδα απογειώθηκαν 18.505 μαχητικά. Ο μέσος χρόνος πτήσεων είναι μιάμιση ώρα, δηλαδή τα ελληνικά αεροσκάφη πέταξαν για αναχαιτίσεις 27.757,5 ώρες. Πολλαπλασιαζόμενο με τον μέσο όρο κόστους της ώρας πτήσης, που είναι 15.000 ευρώ την ώρα, το συνολικό κόστος των πτήσεων είναι 416,3 εκατ. ευρώ.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι το ποσόν αυτό είναι πέραν του κόστους των πτήσεων κατά τις προγραμματισμένες ασκήσεις της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίες θα γίνονταν ακόμα και αν δεν υπήρχαν οι τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις. Επίσης στο κόστος αυτό δεν περιλαμβάνεται και το κόστος αεροσκαφών που έχουν πέσει κατά τη διάρκεια αναχαιτίσεων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχουν χαθεί τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη και έχουν χάσει τη ζωή τους τέσσερις Ελληνες χειριστές κατά τις αναχαιτίσεις. Τα δύο μαχητικά ήταν τύπου F-4 Φάντομ, το πλήρωμα του ενός εκ των δύο σκοτώθηκε, ένα Μιράζ (F-1), ο χειριστής του σκοτώθηκε, και ένα F-16, του οποίου επίσης ο χειριστής σκοτώθηκε. Δεν είναι γνωστό, τουλάχιστον επίσημα, ποιο είναι το κόστος των αεροσκαφών που χάθηκαν, καθώς δεν έχει ανακοινωθεί, ούτε μπορεί να υπολογιστεί, γιατί δεν γνωρίζουμε τι οπλικά συστήματα είχε κάθε αεροσκάφος επάνω όταν έπεσε. Φυσικά στο κόστος δεν μπορεί να υπολογιστεί η ανθρώπινη ζωή, ιδιαίτερα όταν αυτή χάνεται σε καιρό ειρήνης.

Οι περισσότερες παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών έγιναν μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων από τα ελληνικά νησιά, δηλαδή στην περιοχή που η Τουρκία αμφισβητεί ότι ανήκει στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον σε επίπεδο Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι θα πρέπει να υπάρξει μια ρύθμιση στο θέμα του καθορισμού του εναέριου χώρου της Ελλάδας, καθώς είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο της οποίας τα χωρικά ύδατα δεν συμπίπτουν με τον εναέριο χώρο, όπως ορίζεται από τις διεθνείς συνθήκες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι όλο και περισσότεροι αξιωματικοί εκφράζουν ανοιχτά πλέον την άποψη ότι πρέπει να βρεθεί μια ρύθμιση στο θέμα του Αιγαίου, καθώς δεν είναι δυνατόν να θρηνούμε θύματα σε καιρό ειρήνης, ούτε να ξοδεύουμε τεράστια ποσά τόσο σε καύσιμα όσο και σε εξοπλισμούς, όταν μπορεί να βρεθεί μια πολιτική λύση στο θέμα. «Οι συνεχιζόμενες αναχαιτίσεις στο Αιγαίο έχουν οδηγήσει πολλές φορές στα όρια χειριστές αλλά και αεροσκάφη. Εχουν γίνει λάθη, έχουμε χάσει ανθρώπους μας και από τις δύο πλευρές και όλα αυτά σε περίοδο ειρήνης. Κάποιες φορές έχουν δημιουργηθεί και «αιτίες πολέμου», αλλά ευτυχώς ποτέ δεν φτάσαμε σε αυτόν. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπήρξε ενεργοποίηση της κόκκινης γραμμής Αθήνας – Αγκυρας και δόθηκε εντολή αποκλιμάκωσης και από τις δύο πλευρές. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν θέλουν οι δύο πλευρές, μπορούν να βρουν λύσεις, και αυτό πρέπει να κάνουν».

ΠΗΓΗ