Κυβερνηση και κόμματα αποφεύγουν τη δατυπωση καθαρών θέσεων αλλά και την ενεργή παρακολούθηση τρεχουσών εξελίξεων,που ζητούν άμεσες «απαντήσεις»,όταν αυτές οι εξελίξεις ειναι δυσάρεστες για την ελληνική πλευρα, ειδικότερα δε στο μετωπο προς Τουρκία και στον τομέα τωνελληνο-αμερικανικών σχέσεων.

ΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΩΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ.

Εκλογές και εξωτερική πολιτική.

Του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου.

Συζήτηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική δεν γίνεται ως γνωστόν στην πολιτική σκηνή. Κυβερνηση και κόμματα αποφεύγουν τη δατυπωση καθαρών θέσεων αλλά και την ενεργή παρακολούθηση τρεχουσών εξελίξεων,που ζητούν άμεσες «απαντήσεις»,όταν αυτές οι εξελίξεις ειναι δυσάρεστες για την ελληνική πλευρα, ειδικότερα δε στο μετωπο προς Τουρκία και στον τομέα τωνελληνο-αμερικανικών σχέσεων. Δεν πρέπει λοιπόν να κάνει εντύπωση το γεγονός, οτι και σε τουτη την προεκλογική αναμέτρηση, συζήτηση σοβαρή για τις εξωτερικές υποθέσεις της χωρας δεν γίνεται από τα ελληνικά κόμματα. Τα ζητήματα αυτά ειναι κατα παράδοση πλεόν,»καταραμένα» για το νωθρό πολιτικό προσωπικό εξουσίας στην Ελλάδα.

Ομως μια ιστοσσελίδα όπως αυτή του Δ. Κωνσταντακοπουλου δινει ευκαιρίες για την έκθεση προβληματισμών γύρω από αυτό τον «καταραμένο» τομέα πολιτικής που τόσες ανατριχίλες προκαλεί στους πολιτικούς «αστέρες» μας.

Τι θα έπρεπε να συζητείται στην πολιτική σκηνή σήμερα,πέραν του οικονομικού ζητήματος,όταν μάλιστα οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καλούν τους πολίτες να κανουν τις «μεγάλες επιλογές» τους ενωπιον της καλπης του Οκτωβρίου, διότι τώρα «κρίνεται το μέλλον της χώρας»; Θα έπρεπε να περιλαμβάνονται,τουλάχιστον στη ρητορική των πολιτικων ηγεσιών , έστω και με αδρές γραμμές, σοβαρά ζητήματα όπως :

– Η οργάνωση των πολιτικών σχεσεων της Αθήνας με την Ευρωπαϊκή Ενωση καιτα κέντρα της Κομισιόν. Η κατάσταση και εξέλιξη αυτών των σχέσεων έχει νακάνει με θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος όπως ειναι το (ακόμη εκκρεμές)»Μακεδονικό»,η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, οι υποχρεώσεις της εναντι της Κύπρου, οι πολιτικές της Αγκυρας προς την Ελλάδα και βεβαίως ο βαθμός πολιτικής παρεμβασης της ΕΕ στο Κυπριακό.

– Οι θέσεις των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων για τις πολιτικές συμμαχίες που θα έπρεπε(ή δεν χρειαζόταν ) να επιδιώκει η Ελλάδα στην ΕΕ και ειδικότερα με τη Γαλλία και τη Γερμανία σ ένα πεδίο οπου διαμορφώνονται»ισορροπίες» στο πλαίσιο ενός εντεινόμενου ερυρω-ατλάντικου ανταγωνισμού σε πολλά επίπεδα.

– Η αιτιολόγηση της σταθερής,δεκαετούς, θέσης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπέρ της εντάξεως της Τουρκίας στην ΕΕ,θέσης που τα δυό κόμματα θεωρούν ότι μπορεί ακόμη και σήμερα να «καλύπτει» την απροκάλυπτα επιθετική πολιτική της Αγκυρας, δεδομέμου ότι αυτη η πολιτική ασκείται ξεκάθαρα από την Τουρκία χωρίς υπολογισμό της «ευρωπαϊκής πορείας» της.

– Οι θεσεις που θα αναγκαστεί να εμφανίσει και να υπερασπιστεί η Αθήνα προσεχώς, στην ΕΕ σχετικά με την αξιολόγηση της ενταξιακής πορείας τηςΤουρκίας.

– Οι τρόποι με τους οποίους θα πρέπει να αντιμετωπίσει ενδεχομένωςμέσα στο φθινόπωρο η ελληνική ηγεσία την Τουρκία στο σοβαρό ζητημα τωνπετρελαιϊκων ερευνών( από αμερικανική εταιρία για λογαριασμό τηςΛευκωσίας)στην κυπριακή ΑΟΖ- ένα ζητημα που έχει φέρει το προσκήνιο τηντουρκική θέση περί της ανυπαρξίας υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου.

– Η γενικότερη βαλκανική πολιτική της Αθήνας- σε σχέση και με τηενεργειακή πολιτική της-με δεδομένο και ,ότι σήμερα η Τουρκία επιχειρεί μεμία εντονη διπλωματική δραστηριότητα να οικοδομήσει ιδιαίτερες σχέσεις μετην Σερβία,τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία(τι απέγιναν άραγε τα περίφημα»συγκριτικά πλεονεκτήματα» της Ελλάδας έναντι των άλλων βαλκανικωνχωρών;…).

– Οι «στρατηγικές» σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ υπό τα νεα δεδομένα τα οποία τίθενται από την ομαδα Ομπάμα,που έχει προχωρήσει ως γνωστόν σε νέες αξιολογήσεις καταστάσεων στο διεθνές περιβάλλον μας.

Ολα τούτα,βρίσκονται για μια ακόμη φορά εκτός πολιτικήςσυζήτησης ,πράγμα ενδεικτικό του τι μπορεί να περιμένουν οι Ελληνες πολίτεςγια το μέλλον της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής,δηλαδη για την ασφάλειακαι τη θεση της χωρας στο διεθνες περιβάλλον της .

Κ.Ι.ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ kagel1@otenet.gr