Η κατάρα να συνορεύεις με…βάρβαρους

Ο υπολογισμός του κόστους της έντασης στο Αιγαίο δεν είναι ιδιαίτερα εύκολος καθώς μια ναυτική χώρα όπως η Ελλάδα με τόσα νησιά, ακόμα και αν δεν αντιμετώπιζε στρατιωτική απειλή, είναι υποχρεωμένη να έχει παρουσία μονάδων Πολεμικού Ναυτικού στις θάλασσές της.

Άλλωστε γι’ αυτό τον λόγο υπάρχει παρουσία πολεμικών πλοίων και στο Ιόνιο, όπου φυσικά δεν υπάρχουν διεκδικήσεις από τις όμορες χώρες. Παρά ταύτα οι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού εκτιμούν ότι η τουρκική πολιτική μάς έχει οδηγήσει σε μια δομή δυνάμεων και μια παρουσία στο Αιγαίο που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με τη λέξη «ειρήνη». Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα έφερναν το Πολεμικό Ναυτικό της Δανίας που εδώ και τρία χρόνια, στο πλαίσιο των περικοπών που κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου στις αμυντικές τους δαπάνες, κατάργησε τις μονάδες των υποβρυχίων που αποτελούσαν το καμάρι του Ναυτικού τους για 95 ολόκληρα χρόνια.

Η κατάργηση και όχι η μείωση του στόλου των υποβρυχίων αποφασίστηκε, σύμφωνα με τις δηλώσεις που είχαν γίνει τότε από τους αρμοδίους στη Δανία, διότι η μείωση του στόλου στην ουσία δεν μείωνε σημαντικά τα λειτουργικά έξοδα, καθώς και οι βάσεις υποβρυχίων θα έπρεπε να συνεχίσουν να υπάρχουν, και η υποστήριξη σε τεχνικό προσωπικό, και η υποστήριξη σε ανταλλακτικά, και οι διοικητικές υπηρεσίες. Η μόνη λύση για σημαντική μείωση των αμυντικών δαπανών ήταν η κατάργηση ολόκληρων μονάδων, και αυτό έγινε.

Επιστρέφοντας στις λειτουργικές δαπάνες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, λόγω έντασης, σύμφωνα με τα στοιχεία που μπορούν να δημοσιοποιηθούν, στο Αιγαίο είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε μια καθημερινή 24ωρη παρουσία με περιπολίες σε τρεις τομείς: βόρειο Αιγαίο, νότιο Αιγαίο και στην περιοχή Ιμίων και Φαρμακονησίου. Για τον λόγο αυτό υπάρχουν τρεις κανονιοφόροι συνεπικουρούμενες από τα τέσσερα πλοία της μόνιμης διασποράς, δύο περιπολικά και δύο ταχέα πλοία κατευθυνόμενων βλημάτων. Παράλληλα, μια φρεγάτα που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή σε μόνιμη βάση, εν πλω μεν, αλλά όχι σε καθημερινή κίνηση.

Το ημερήσιο κόστος μιας φρεγάτας έχει υπολογιστεί στις 55.000 ευρώ με τιμές του 2008 και εφόσον αυτή βρίσκεται το 70% εν πλω και το 30% εν όρμω. Στο ποσόν αυτό έχουν υπολογιστεί όλα τα έξοδα, συντήρηση, καύσιμα, ακόμα και το φαγητό του προσωπικού της. Το αντίστοιχο κόστος μιας κανονιοφόρου, σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία, είναι 25.000 ευρώ την ημέρα, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι το 50% του χρόνου βρίσκεται σε πλεύση και τα άλλο 50% εν όρμω.

Απόρροια της υποχρεωτικής παρουσίας και κίνησης των πλοίων στο Αιγαίο είναι και οι ετοιμοπόλεμες βάσεις των πλοίων, η ύπαρξη πολλών συνεργείων και ανταλλακτικών, η αυξημένη επάνδρωση των ναυστάθμων, η ύπαρξη πλοίων υποστήριξης και άλλων πολλών.

Σύμφωνα με αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, αν δεν υπήρχε η απειλή, η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού στο Αιγαίο θα ήταν ίδια με την παρουσία του στο Ιόνιο, δηλαδή ένα ή δύο πλοία, και φυσικά όχι φρεγάτες ή κανονιοφόροι, αλλά μικρά περιπολικά, τα οποία θα έβγαιναν μόνον και εφόσον χρειαζόταν, δηλαδή ελάχιστα. Ο υπολογιζόμενος χρόνος κίνησης δεν θα ξεπερνούσε τους δύο μήνες τον χρόνο. Με αυτό το δεδομένο θα είχαμε οικονομία τουλάχιστον για 10 μήνες πλεύση σε τουλάχιστον πέντε μεγάλες μονάδες πλοίων. Δηλαδή με μέσο όρο τις 27.000 ευρώ την ημέρα, με 300 ημέρες πλεύσης, 40,5 εκατ. τον χρόνο, μόνο, λειτουργικά έξοδα.

ΠΗΓΗ