Πουλώντας «αέρα» ψάχνει για κέρδος!

Η Τουρκία, αμέσως μετά την αναβάθμιση που της έκανε ο Ομπάμα, έχει αλλάξει σε πολλούς τομείς την «επίσημη τακτική» της. Για την ακρίβεια, δείχνει πως παίζει σύμφωνα με τους όρους όλων, ενώ στην πραγματικότητα μπλοφάρει. Στόχος της Άγκυρας, να συγκαταλεχθεί η Τουρκία στις ισχυρότερες χώρες του κόσμου και να μπορεί να επιβάλλεται ως εκ θέσεως ισχυρή.

Ενώ η Ελλάδα, ως γείτονας που γνωρίζει από παλιά την Τουρκία, δέχεται συνεχείς προκλήσεις, την ίδια στιγμή, ο «άρχοντας» της Άγκυρας, Ταγίπ Ερντογάν, συνάπτει μεγαλεπήβολες συμφωνίες με όποιον βρει (κυριολεκτικά). Ανοίγματα στην πολιτική μπορεί να γίνονται και να αποτυχαίνουν, ίσως και χωρίς κόστος. Τα ανοίγματα στον οικονομικό τομέα και οι συμβάσεις που η Τουρκία αυτή τη στιγμή ανοίγει, τόσο με την Μόσχα (για τους ενεργειακούς αγωγούς) όσο και με τις ΗΠΑ (σχετικά με τα εξοπλιστικά της κολοσσιαία και πρωτόγνωρα προγράμματα, είναι κάτι που πρέπει να ελεγχθεί πολύ σοβαρά από τους ίδιους τους Τούρκους.

Γιατί, στην περίπτωση που δεν θα υπάρχουν αρκετά χρήματα για να πληρωθούν οι σημερινές μεγαλεπήβολες παραγγελίες (ιδιαίτερα αυτές που απευθύνονται προς τις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ), τότε το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η Άγκυρα θα είναι τεράστιο.

Ο χρόνος όμως τρέχει και φαίνεται πως η τουρκική εξωτερική πολιτική αποφάσισε να τρέξει γρηγορότερα, προκειμένου να εκμεταλλευτεί αυτά που σήμερα της προσφέρονται: δηλαδή μία θέση ανάμεσα στους μεγάλους και την ευκαιρία να αρπάξει από τους γείτονες όσα περισσότερα μπορέσει.

Η περιβόητη δυνατή τουρκική οικονομία τελεί υπό αμφισβήτηση από τη Διεθνή Τράπεζα. Παρ’ όλα αυτά, τα λεκτικά ανοίγματα που γίνονται από την πλευρά της Άγκυρας, δείχνουν πως ο κύριος Ερντογάν κατάλαβε πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να γίνει η Τουρκία υπολογίσιμη δύναμη. Οι business και μόνο αυτές… Έτσι, προβάλει την χώρα του σαν μία τεράστια οικονομική αγορά, δέλεαρ πραγματικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει πως το 95% περίπου των Τούρκων πολιτών ζουν κάτω από τα επιτρεπτά όρια της φτώχειας, γεγονός που τους απομακρύνει από τα Ευρωπαϊκά προϊόντα. Αλλά, ακόμη κι έτσι, τα φτηνά εργατικά χέρια (εάν αυτά παραμείνουν εντός της Τουρκίας και δεν μετακινηθούν προς υπόλοιπες κραταιές οικονομικά ευρωπαϊκές χώρες) είναι το «τυρί στην παγίδα» που έχει στήσει ο Ταγίπ Ερντογάν στους Ευρωπαίους ομολόγους του. Κι αυτό, γιατί, δεδομένου του επικρατούντος νέο-οθωμανισμού της Άγκυρας και όπως άλλωστε έχει ομολογηθεί ήδη από τον κύριο Νταβούτογλου, περίπου 8 εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες θα ξεχυθούν προς τις Ευρωπαϊκές χώρες σε αναζήτηση μίας καλύτερης εργασίας και μίας καλύτερης ποιότητας ζωής (ουσιαστικά θα είναι η 5η φάλαγγα του Ισλάμ κατά της χριστιανικής Ευρώπης).

Η ανακοινωθείσα εισροή κάποιων δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Τουρκία, από αραβικές χώρες και από τούρκους επιχειρηματίες που επέστρεψαν τα χρήματά τους πίσω στην πατρίδα τους, δεν έχει πείσει σχεδόν κανέναν (αφού κανείς δεν είδε και δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει επαρκώς την ύπαρξη των χρημάτων αυτών), όμως αποτελεί ουσιαστικά το άλλοθι της Τουρκίας για τα τεράστια οικονομικά ανοίγματα που ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ότι θα κάνει στο άμεσο μέλλον. Οι υποσχέσεις της Τουρκίας προς την Ευρώπη και τα παιχνίδια που παίζει με μερίδα φιλότουρκων (και ίσως καλοπληρωμένων) ευρωπαίων πολιτικών, αρκούνται σε ανακοινώσεις του τύπου «τον Δεκέμβριο θα συζητήσουμε και για την επανεισδοχή των λαθρομεταναστών…».

Υποσχέσεις συνεχείς, που ουσιαστικά δεν υποχρεώνουν την Τουρκία να τις αναιρέσει οποιαδήποτε στιγμή επιθυμήσει, βρίσκοντας μάλιστα και την κατάλληλη δικαιολογία (π.χ. το Κουρδικό).

Η Άγκυρα παίζει μία παρτίδα πόκερ στην οποία γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί όταν θα την φωνάξουν στο… «ταμείο». Απλά, ελπίζει, «πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αλλά και καλοπληρώνοντας όποτε χρειαστεί διπλωμάτες και πολιτικούς άλλων χωρών, να κερδίσει ικανό χρόνο για να μπορέσει να γεμίσει τα άδεια ταμεία της. Η παρτίδα που παίζει όμως ο Ταγίπ Ερντογάν, εάν δεν του βγει, τότε θα καταστρέψει την ίδια του τη χώρα. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, τόσο ο κύριος Ερντογάν όσο και ο κύριος Νταβούτογλου, που ενώ παίζουν την διεθνή τους μπλόφα, ταυτόχρονα πρέπει να προσέχουν τα νώτα τους στο εσωτερικό. Οι καλές σχέσεις που επικαλείται η τουρκική πολιτική και η αναγνώριση των Κούρδων που θα φέρει την πολυπόθητη ειρήνη μπορεί να δίνουν εικονικούς καρπούς, αλλά ο κύριος αντίπαλος, οι τούρκοι στρατηγοί αλλά και η Εργκένεκον, περιμένουν στη γωνία για να καταφέρουν το μεγάλο χτύπημα στους ισλαμιστές νέο-οθωμανιστές τούρκους πολιτικούς. Η ισορροπία που αυτή τη στιγμή υπάρχει μέσα στην Τουρκία, είναι άλλο ένα τεράστιο ψέμα που πλασάρει όμορφα ο κύριος Νταβούτογλου κι αυτό γιατί όσοι πραγματικά γνωρίζουν τι συμβαίνει στην Τουρκία, ξέρουν πως ο στρατός «κρατάει» το κράτος αυτό.

Τι μέλλει γενέσθαι; Το σίγουρο είναι πως η «μπλόφα» των Τούρκων θα αποκαλυφθεί. Ο χρόνος τρέχει ενάντια στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι της Άγκυρας και αναμένεται πως λίαν συντόμως θα εμφανισθεί το «άλλοθι», ως νέο ψέμα, της τουρκικής μπλόφας, την οποία με τεράστιο θράσος αποφάσισε να πραγματοποιήσει ο πανέξυπνος τούρκος πρωθυπουργός.

Ο νόμος όμως στις business είναι σκληρός και αδυσώπητος. Και όποιος δεν έχει λεφτά να πληρώσει ή όποιος κοροϊδέψει τις μεγάλες εταιρείες (κυρίως στρατιωτικών εξοπλισμών) τιμωρείται σκληρά και προς παραδειγματισμό… Η υπεροψία και η ανόητη θρασύτητα είναι αυτά που θα αποτελέσουν την ταφόπλακα αυτού του κράτους…

Το στραβοπάτημα της Τουρκίας είναι απλώς θέμα χρόνου 

πηγή