Από την ήττα στην ελπίδα.

Tου Αντωνη Σαμαρα.

Στις δύσκολες ώρες χρειάζονται δύο πράγματα: καθαρό μυαλό και ακμαίο ηθικό: Καθαρό μυαλό, για να καταλάβουμε τι έφταιξε και να το διορθώσουμε γρήγορα…

– Και ηθικό, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να αντέξουμε τα δύσκολα και να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Μοναδικό μας μέλημα να ξαναστήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στα πόδια της, να διαφυλάξουμε πάση θυσία την ενότητά της και να την ξαναβάλουμε σε τροχιά εξουσίας. Την περασμένη Κυριακή η Νέα Δημοκρατία υπέστη βαριά ήττα. Το ΠΑΣΟΚ πήρε τις ίδιες ακριβώς ψήφους που είχε το 2004! Τρία εκατομμύρια και κάτι… Εμείς, όμως, χάσαμε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους. Οι μισοί απ’ αυτούς έκαναν αποχή. Μας εγκατέλειψαν χωρίς να περάσουν τη «γέφυρα» και να πάνε σε άλλο κόμμα. Πάνω από 500 χιλιάδες ψηφοφόροι της Ν.Δ. πήγαν σπίτι τους, δεν προσχώρησαν κάπου αλλού. Γιατί απομακρύνθηκαν από το κόμμα μας, ενώ παραμένουν στην παράταξη;

Πρώτον, γιατί υποστείλαμε τις σημαίες μας. Νόμισαν κάποιοι ότι «οι ιδεολογίες είναι ξεπερασμένες» πια…

Περίεργος ισχυρισμός: όλα τα σύγχρονα κόμματα σε όλες τις χώρες διακηρύσσουν το ιδεολογικό τους στίγμα πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα.

– Η ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε διεθνώς. Σήμερα η Σοσιαλδημοκρατία χάνει έδαφος παντού. Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ δεν παραιτήθηκε από την ιδεολογία του.

– Με εμάς συνέβη το ακριβώς αντίθετο: οι ιδέες μας κερδίζουν έδαφος παντού, αλλά εμείς μοιάζαμε να τις έχουμε εγκαταλείψει. Ομως, χωρίς ιδεολογία, χάνεις την εμπιστοσύνη του κόσμου. Ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες…

Δεύτερον, η παράταξή μας ένιωθε να χάνει την ταυτότητά της. Επί χρόνια κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ το να είναι κανείς Δεξιός, Συντηρητικός ή Φιλελεύθερος θεωρείτο περίπου «ανάθεμα».

Το 2004 δεν σταμάτησε αυτός ο ιδεολογικός «εκφοβισμός». Συνεχίστηκε καθώς εμείς οι ίδιοι προσπαθούσαμε καθημερινά να αποδείξουμε ότι… δεν ήμασταν Δεξιοί, δεν ήμασταν Συντηρητικοί, δεν ήμασταν Φιλελεύθεροι. Δεν προσπαθήσαμε να εκσυγχρονίσουμε την ιδεολογία μας. Απλώς προσπαθήσαμε να την… κρύψουμε.

Ασφαλώς δεν είμαστε ούτε παλαιο-δεξιοί, ούτε παλαιο-συντηρητικοί, ούτε νεο-φιλελεύθεροι. Αλλά είμαστε με τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Που δίνει προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, στην ευημερία της κοινωνίας, στη δημιουργικότητα των ανθρώπων και στην ισότητα των ευκαιριών.

– Δίνει προτεραιότητα στη διάχυση του εισοδήματος, όχι στην αναδιανομή των… δανεικών.

– Δίνει προτεραιότητα στην αναδιανομή των ευκαιριών και της επιχειρηματικής ισχύος, όχι στη φορολόγηση κάθε παραγωγικής ικμάδας.

– Δίνει προτεραιότητα στη δημοκρατία, όχι στην κομματοκρατία, ούτε στη γραφειοκρατία, ούτε στα καρτέλ…

Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι κάναμε πολλά: Τη μεγάλη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό, τη μείωση φορολογίας των μικρομεσαίων, την πώληση της Ολυμπιακής, τα ανοίγματα στη Ρωσία και την Κίνα, το βέτο στο ΝΑΤΟ για τα Σκόπια, την ουσιαστική απόρριψη του Σχεδίου Ανάν.

Μας είπαν, όμως, ότι δεν φαινόμασταν να τα πολυπιστεύουμε, ότι μοιάζαμε σαν να «σερνόμαστε», ότι συχνά αντιδρούσαμε σωστά, αλλά σπανίως δρούσαμε έγκαιρα.

Χάσαμε μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης του κόσμου τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ουσιαστικά διακηρύξαμε ότι η Αστυνομία «θα προπηλακίζεται αλλά δεν θα αντιδρά». Και στείλαμε το μήνυμα στους κουκουλοφόρους να κάψουν το κέντρο της πόλης…

Για να μη μας «κακοχαρακτηρίσουν» κάποιοι ακραίοι της Αριστεράς, χάσαμε την εμπιστοσύνη της μεσαίας τάξης και μεγάλου πυρήνα των οπαδών της δικής μας παράταξης.

Κι επειδή αρχίσαμε να χάνουμε την ταυτότητά μας ήταν δύσκολο να υπάρξουν εσωτερικές λειτουργίες. Το κόμμα έχει χρόνια να συζητήσει συλλογικά και συντεταγμένα. Κι όταν ένα κόμμα δεν συζητά, χάνει την επαφή με την κοινωνία. Και τελικά χάνει την εμπιστοσύνη της. Κι όταν χρειάζεται την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, για να περάσει τα δύσκολα, η κοινωνία του γυρίζει την πλάτη. Κι όσοι δεν μας γύρισαν την πλάτη απαιτούν άμεσα διόρθωση πορείας: σαφή ταυτότητα, πολιτικές λειτουργίες σύγχρονου κόμματος και γρήγορη διεκδίκηση επανόδου στην εξουσία.

Την «επανίδρυση του κράτους» την υποσχεθήκαμε και δεν την κάναμε. Την επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας δεν χρειάζεται να την υποσχεθούμε. Πρέπει να την κάνουμε. Αμεσα…

Την επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας: δηλαδή την επιστροφή στην ιδεολογία μας και τη στροφή σ’ ένα σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας του κόμματος. Αυτονόητο είναι ότι η επανίδρυση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την έκφραση του συνόλου των μελών του κόμματος μέσα από τις κάλπες.

Υστερα από βαριά ήττα χρειάζεται δύο πράγματα: καθαρό μυαλό και ακμαίο ηθικό. Κι ένα τρίτο, που προϋποθέτει τα άλλα δύο: ελπίδα.

Αυτή την ελπίδα οφείλουμε να την προσφέρουμε στην παράταξη – και σ’ αυτούς που μας ψήφισαν και σ’ αυτούς που απομακρύνθηκαν από μας. Να την προσφέρουμε άμεσα και απερίφραστα.

Οχι αύριο. Τώρα… 

πηγή