Του Λουκά

Η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί μία από τις σοβαρότερες απειλές για την ανθρωπότητα μας προειδοποιούν οι επιστήμονες.

Ξεφυλλίζοντας τη μνήμη μου ενθυμούμαι κάποια σχετικά άρθρα που είχα διαβάσει χρόνια πριν, που έκαναν λόγο για τις μεγάλες αλλαγές που έλαβαν χώρα στο πλανήτη μας. Σημαντικές μελέτες έδειξαν πως κατά τη διάρκεια της περιόδου 1400 – 1900, γνωστή και σαν «Μικρή Εποχή των Παγετώνων», όπου οι καταγραφέντες θερμοκρασίες ήταν αρκετά χαμηλότερες των φυσιολογικών, συνέβησαν κοσμογονικές αλλαγές στο πλανήτη όσον αφορά τον ευρύτερα γεωπολιτικό χάρτη.

Ανέκαθεν οι άνθρωποι σε τέτοιου είδους οικολογικές μεταβολές έτειναν να μετακινηθούν σε άλλα μέρη. Οι μαζικές αυτές μετακινήσεις οδηγούσαν σε αλλοίωση των εθνοτήτων, σε συγκρούσεις και πολέμους. Το 13ο αιώνα όταν οι Μογγόλοι επλήγησαν από ξηρασία εισέβαλαν στη Κίνα, όπως το ίδιο ακριβώς έπραξαν και οι κάτοικοι της Μαντζουρίας λόγω των άθλιων καιρικών συνθηκών τον 17ο αιώνα.  

Η συνεχόμενη αύξηση του πληθυσμού στο πλανήτη είναι η αιτία για την όλο και δυσκολότερη εξεύρεση τροφής, νερού, ενώ οι μετακινήσεις πληθυσμών προκαλούν ανεργία, λιμούς αναστάτωση και εθνοτικές αλλοιώσεις.

Οι επιδημίες μπορεί να μην συνδέονται άμεσα με τις αλλαγές των κλιματικών αλλαγών, ωστόσο αποτελούν τη βασική αιτία των μεταναστευτικών κινητοποιήσεων.  

Η οργάνωση International Alert, με έδρα το Λονδίνο, σε έκθεσή της το 2007, αποκάλυψε πως 46 χώρες – περίπου 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι – κινδυνεύουν να ζήσουν τη φρίκη του πολέμου εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών και άλλες 56 χώρες είναι πιθανό να γνωρίσουν την πολιτική αστάθεια.

Δύο χρόνια αργότερα όλα βαδίζουν στο να επιβεβαιώσουν τα αποτελέσματα της μελέτης, ενώ παράλληλα βιώνουμε και την ίσως μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έχει καταγραφεί στη παγκόσμια ιστορία. Η προσωπική μας «άμυνα», έναντι όλων αυτών είναι ίσως ο μοναδικός μας σύμμαχος που ωστόσο καθημερινώς βάλλεται από το αίσθημα υπερβολής, καταναλωτισμού και προοδευτικής αλαζονείας.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κου Νταν Σμιθ, γενικού γραμματέα της προαναφερθέντος οργάνωσης, μέχρι το 2020 στη διεθνή σκηνή θα συμβούν σοβαρές συγκρούσεις που σαφέστατα θα συνδέονται με τις κλιματικές αλλαγές. Οι χώρες της δυτικής και της κεντρικής Αφρικής είναι οι πρώτες στον κατάλογο που θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες ενώ ανάλογες καταστάσεις θα ακολουθήσουν στην ήδη πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Μεταφέροντας το ήδη δυσάρεστο κλίμα στο ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής μας, αυτόματα καλούμαστε να σχεδιάσουμε, και να οργανώσουμε σαν έθνος αλλά και σαν κράτος «ισχυρά αντισώματα» που θα σταθούν εμπόδιο στον επερχόμενο «αόρατο» εχθρό.

Η έλλειψη των υδάτινων πόρων, η σταδιακή μείωση του πετρελαίου έως την εξαφάνισή του, η μονίμως αναπτυσσόμενη χρησιμότητα του φυσικού αερίου σαν βασικός ενεργειακός πόρος, και με τη προσθήκη των αλυτρωτικών τάσεων που υποβόσκουν στα Βαλκάνια… την επόμενη δεκαετία θα μας φέρουν μπροστά σε ορατούς κινδύνους και σε πολιτικά αδιέξοδα.

Η Ελλάς βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού όσον αφορά την οικονομία της αλλά και κυρίως τη παιδεία της. Ο πλειοψηφία του Ελληνικού λαού χρωστάει και είναι απορροφημένη σε μια «μαύρη» καθημερινότητα. Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να μας αποκοιμίζουν ενώ εμείς με χαρά και περηφάνια «κοκκινίζουμε» τα μηχανάκια της AGB.

Στα Βαλκάνια υπάρχει σαφέστατα μια άκρως εθνικιστική τάση που σημαδεύει από όλες τις κατευθύνσεις μόνο εμάς. Ο δικός μας εθνικισμός παραμένει ανύπαρκτος, ενώ λόγια σαν του Περικλή Γιαννόπουλου «Προορισμός του Έλληνος εις τον κόσμον αυτόν, ήταν και θα είναι ο εξανθρωπισμός της οικουμένης» είναι μακρύτερα από εμάς όσο ποτέ.

Διαχρονικά, ας μου επιτραπεί η έκφραση «νεοσύστατα κράτη», έπεσαν στη παγίδα ενός λανθασμένου εθνικισμού (γιατί ο υγιείς εθνικισμός απαιτεί γνώση της ιστορίας)  που μόνο ταραχές φέρανε και ανακατατάξεις στο Βαλκανικό χάρτη, με ωστόσο αβέβαια αποτελέσματα πρωτίστως για τα ίδια. Δυστυχώς συνορεύουμε με δύο τέτοια κράτη (Αλβανία και Σκόπια) όπου στις αρχές τις δεκαετίας του 1990 ουσιαστικά γεννήθηκαν για τα μεν Σκόπια και ξαναγεννήθηκαν για τη δε Αλβανία. Παράλληλα με τα δύο αυτά κράτη, συνορεύουμε με τη Βουλγαρία που εσωτερικά της κρύβει πολλά «θέλω» προς εμάς, αλλά δεν είναι σε θέση να τα εκφράσει, και τη Τουρκία που κάνει το ακριβώς αντίθετο και φωνασκεί ανά την υφήλιο για τα δικαιώματα της στη περίπου μισή Ελληνική επικράτεια.

Ο Ελληνισμός είναι καταρχήν ΙΔΕΑ και είναι «καταδικασμένος» να υπερισχύσει έναντι όλων όσων τον επιβουλεύονται. Ο Ελληνισμός είναι χωμένος βαθιά στις ψυχές όλων των Ελλήνων, που στη δύσκολη ώρα θα ξανά ενωθούν (όπως πάντοτε έκαναν) με σκοπό την αντιμετώπιση των όποιων προκλήσεων. Εύχομαι ολόψυχα να γεννηθεί σύντομα σε αυτή τη χώρα ο Έλληνας πολιτικός που δεν θα έχει τη σημερινή παιδεία που μας επιβάλλουν, αλλά την αμιγώς Ελληνική, ώστε αυτό να του επιτρέψει να πάρει τη χώρα από το χέρι και να την οδηγήσει εκεί που απλά…της αξίζει.