Χθεσινή ανακοίνωση της Διεύθυνσης Ενημέρωσης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας μεταφέρει δηλώσεις του Υπουργού κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, σχετικά με δημοσιεύματα για το μελλοντικό ιδιοκτησιακό καθεστώς της Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ (ΕΝΑΕ) του Σκαραμαγκά. Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε πως όταν συνάντησε τον Εκτελεστικό Πρόεδρο της ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS) Χανς Κριστόφ Άτσποντιεν στις 20 Οκτωβρίου 2009, του τόνισε πως «…για το μέλλον των ναυπηγείων μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνο μία λύση που παρέχει εγγυήσεις επιχειρηματικού και χρηματοοικονομικού βάθους, σοβαρότητας και προοπτικής. Είναι προφανές ότι ύστερα από τις επαφές της Thyssen Group [sic] με την Κυβέρνηση δεν νοείται να δημιουργούνται τετελεσμένα γεγονότα πριν ενημερωθεί η Κυβέρνηση και πριν διασφαλιστεί ότι γίνονται σεβαστοί τόσο οι όροι της συμφωνίας ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων όσο και οι όροι και οι σκοποί των συμβάσεων κατασκευής και εκσυγχρονισμού των υποβρυχίων.»

Η δήλωση Βενιζέλου αποδοκιμάζει εμμέσως πλην σαφώς το Μνημόνιο Κατανόησης (MoU) της 26ης Οκτωβρίου μεταξύ της Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW) του Κιέλου και της ελληνικής Veldin Real Estate ΕΠΕ, με το οποίο εκφράζεται η πρόθεση της θυγατρικής του ομίλου TKMS να μεταβιβάσει στην τελευταία το 100% των μετοχών της ΕΝΑΕ με συμβολικό τίμημα. Προφανώς η κυβέρνηση θεωρεί πως η Veldin δεν παρέχει «…εγγυήσεις επιχειρηματικού και χρηματοοικονομικού βάθους, σοβαρότητας και προοπτικής».

Το πρόβλημα όμως είναι πως η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ αποποιήθηκε εξαρχής του κύριου διαπραγματευτικού όπλου της απέναντι στην TKMS, της εκπλήρωσης όλων των οικονομικών υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου έναντι της παραλαβής όλων των υποβρυχίων Τύπου 214 και του αναβαθμισμένου ΩΚΕΑΝΟΣ (S119), καθώς και της κατασκευής δύο σκαφών Τύπου 209/1400mod AIP αντί του εκσυγχρονισμού των δύο υπολειπόμενων 209/1200. Το αποποιήθηκε με την άρνηση παραλαβής του υποβρυχίου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, επικαλούμενη -δια στόματος Αναπληρωτή Υπουργού κ. Πάνου Μπεγλίτη σε συνέντευξη στις 20 Οκτωβρίου- «…τις εισηγητικές εκθέσεις των αρμοδίων του Πολεμικού Ναυτικού και του ΓΕΝ…» οι οποίοι όμως στις 9 Ιανουαρίου προεξοφλούσαν την αποδοχή του σκάφους το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου, ενώ στις 27 Μαΐου βεβαίωναν πως εκπληρώνει τις συμβατικές προδιαγραφές, αλλά απορρίπτεται για να αποφευχθεί η επιβάρυνση… €4 εκατ. της αντικατάστασης του συσσωρευτή το 2011, καθώς και για λόγους… κύρους! Προς αποφυγή παρανοήσεων μάλιστα, ο κ. Μπεγλίτης έσπευσε να προσθέσει: «Θα συνεχίσουμε την πολιτική που είχε ακολουθήσει και η τελευταία κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός τότε, ο κ. Μεϊμαράκης.»

Μα, εκείνη ακριβώς η πολιτική ευθύνεται για την καταγγελία των συμβάσεων υποβρυχίων από τους αναδόχους, ενώ συνέβαλε καίρια στην απόφαση πώλησης της ΕΝΑΕ! Καθώς διακυβεύεται η επιβίωση της TKMS εξαιτίας της διεθνούς καθίζησης των ναυπηγήσεων, είναι αυτονόητο για οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία να υπερασπίζεται τα οικονομικά της συμφέροντα με κάθε νόμιμο μέσο. Με το προαναφερόμενο MoU ο γερμανικός όμιλος επιδεικνύει πως διατηρεί ευχέρεια επιλογών για να εξυγιάνει τον ισολογισμό του μεταβιβάζοντας την ΕΝΑΕ, η οποία θα αναζητήσει δάνειο για να αποπληρώσει εντός 12 μηνών υποχρεώσεις της τάξης των €180 εκατ. έναντι της HDW. Όλες οι αξιώσεις της TKMS από το ελληνικό δημόσιο θα εκχωρηθούν στην ΕΝΑΕ, περιλαμβανόμενου του τιμήματος για το υποβρύχιο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ. Έτσι η άρνηση παραλαβής του τελευταίου θα καταδικάσει την ΕΝΑΕ σε χρεοκοπία, ειδικά καθώς βαρύνεται επίσης με την υποχρέωση επιστροφής εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, από παράνομες κρατικές επιδοτήσεις προ της ιδιωτικοποίησης του 2002!

Παράλληλα όμως, η σύνθεση του επιχειρηματικού σχήματος στο οποίο προτίθεται η TKMS να μεταβιβάσει τα ΕΝΑΕ, δημιουργεί την έντονη αίσθηση πως η απόφαση δεν είναι αμετάκλητη. Η ανάκληση της απόφασης φαίνεται απείρως ελκυστικότερη από θνησιγενή κοινοπρακτικά σχήματα, αλλά και από την αμφίβολης έκβασης αναζήτηση αξιόπιστου και οικονομικά εύρωστου αγοραστή. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα ενός αμοιβαία ικανοποιητικού συμβιβασμού με τον γερμανικό όμιλο, με βάση την παραλαβή όλων των υποβρυχίων για την κάλυψη των επιχειρησιακών απαιτήσεων του ΠΝ. Για να συμβεί αυτό, η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ πρέπει να πάψει να αυτοπαγιδεύεται περιοριζόμενη για τεχνοκρατική υποστήριξη σε πρόσωπα επιλογής της προηγούμενης κυβέρνησης, τα οποία βαρύνονται με καίριες ευθύνες για τις δυνητικά καταστροφικές εξελίξεις.