Με την φράση «αυτή τη φορά πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει», συνόδευσε ο Μάθιου Νίμιτς την προαναγγελία της επανέναρξης του διαλόγου Αθήνας – Σκοπίων στο πλαίσιο του ΟΗΕ.
Οι Έλληνες ανταποκριτές στη Νέα Υόρκη εντυπωσιάστηκαν από την «ξαφνική αισιοδοξία», ωστόσο δεν έλαβαν συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα από πού την αντλεί ο ειδικός μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών.

Την στιγμή που ακούγονται φωνές για «κρυφές συνομιλίες της κυβέρνηση Παπανδρέου με τα Σκόπια» και πως «ήδη έχει αποφασισθεί το όνομα και μένει απλά η ανακοίνωσή του», ο πραγματικός χρόνος που απομένει μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου (10 και 11) είναι ελάχιστος. Συγκεκριμένα, 25 ημέρες θα μεσολαβήσουν από το ραντεβού της επόμενης Δευτέρας, 16 Νοεμβρίου, στη Νέα Υόρκη, μέχρι τη συνάντηση των «27» στις Βρυξέλλες.

Εκ των πραγμάτων, η χρονική πίεση δημιουργεί συνθήκες «τελεσίγραφου» για την ηγεσία των Σκοπίων. Ανάλογες συνθήκες είχαν διαμορφωθεί πριν από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, τον Μάιο του 2008. Το «καρότο» ήταν τότε για την κυβέρνηση του Γκρούεφσκι η ευρωατλαντική ενσωμάτωση. Όμως, το κλίμα είχε φορτιστεί αρνητικά, για τον επιπλέον λόγο ότι στα Σκόπια «έτρεχε» η προεκλογική περίοδος, η οποία κατέληξε με τον θρίαμβο του Γκρούεφσκι στις εθνικές εκλογές, έναν μήνα αργότερα (Ιούνιος 2008).

Σύμφωνα με πληροφορίες, η μόνιμη ελληνική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες και οι αρμόδιοι χειριστές του υπουργείου Εξωτερικών εργάζονται με βάση το (πολύ πιθανό) ενδεχόμενο να φτάσουμε σε «βραχυκύκλωμα», όταν οι ηγέτες θα κληθούν να λάβουν κοινή απόφαση για την ενταξιακή προοπτική της ΠΓΔΜ στη Σύνοδο Κορυφής.

Ο αρμόδιος για την Διεύρυνση, επίτροπος Όλι Ρεν, εισηγείται τη χορήγηση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στα Σκόπια και ο έλληνας πρωθυπουργός θα κληθεί να αντικρούσει την επιχειρηματολογία του Επιτρόπου, με στόχο να πεισθεί η πλειοψηφία για την ορθότητα των απόψεων της Αθήνας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στόχος του Γ. Παπανδρέου και του Δ. Δρούτσα θα είναι μία ξεκάθαρη διατύπωση στο τελικό κείμενο των συμπερασμάτων, η οποία θα παραπέμπει ουσιαστικά στο πνεύμα της απόφασης που έλαβε το ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Δηλαδή, θα πάρουν θέση τα Σκόπια (και) στον προθάλαμο της Ε.Ε., εν αναμονή μίας αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας. Όμως, ακόμη και στην (απίθανη) περίπτωση που η ελληνική πλευρά βρεθεί απομονωμένη, είναι βέβαιο ότι ο κύριος Παπανδρέου δεν θα διστάσει να βάλει πάνω στο τραπέζι ένα «βέτο». Γιατί η κυβέρνηση έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα περιθώρια ευελιξίας απέναντι στην αδιαλλαξία με εθνικιστικά χαρακτηριστικά της σκοπιανής ηγεσίας, έχουν προ πολλού εξαντηθεί.

Στον αντίποδα, το πρόβλημα του Νίκολα Γκρούεφσκι είναι ότι πρέπει προηγουμένως να υπερβεί τον εαυτό του και να βάλει στην άκρη τον μύθο που ο ίδιος καλλιέργησε, γύρω από την αξία του συνταγματικού ονόματος της χώρας.

Την περασμένη εβδομάδα ο σκοπιανός πρωθυπουργός βρέθηκε στις Βρυξέλλες και δέχτηκε τις προτροπές του ύπατου εκπροσώπου γι την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., Χαβιέ Σολάνα, να εγκαταλείψει η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ την θεωρία περί δημοψηφίσματος για έγκριση τυχόν συμφωνίας με την Ελλάδα από τον λαό. Επιστρέφοντας στα Σκόπια ο Γκρούεφσκι δήλωσε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί.

Όμως υπάρχουν ενδείξεις που μαρτυρούν σύγχυση στη γειτονική χώρα, η οποία βρίσκεται στο κρισιμότερο ιστορικό της σταυροδρόμι. Ο Τύπος παροτρύνει τον «σκληρό» πρωθυπουργό να βρει λύση για να προχωρήσει η ΠΓΔΜ στην Ευρώπη, ενώ οι αλβανόφωνοι (μέρος των οποίων στηρίζει την κυβέρνηση) και η αντιπολίτευση υπό τον πρώην πρόεδρο Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, τάσσονται υπέρ ενός «αξιοπρεπούς συμβιβασμού» με την Ελλάδα.

Η πρόκληση που απέστειλε στις αρχές Νοεμβρίου ο προσκείμενος στην κυβέρνηση Γκρούεφσκι, σκοπιανός πρόεδρος Γκιόργκι Ιβάνοφ, αποτελεί μία ακόμη ένδειξη καλής θέλησης (αν και δεν αποκλείεται να αποδειχθεί πως πρόκειται για αφελές τέχνασμα). Το γεγονός ότι η ελληνική Προεδρία της Δημοκρατίας δεν απέρριψε την πρόσκληση αυτή, αφήνει ανοιχτό ένα μικρό παράθυρο. Και δεν είναι τυχαία η διατύπωση συνεργατών του Κάρολου Παπούλια ότι «η πρόσκληση θα μπει στη σειρά της»…πηγή