Με ένα νέο κέντρο ελέγχου ναυτικής επιτήρησης και παρακολούθησης με την κωδική ονομασία «Μεγάλος Ορίζοντας» (Uzun Ufuk) η Τουρκία ξεκίνησε την επιτήρηση του Αιγαίου με σκοπό σταδιακά να εκτοπίσει τις δυνατότητες της Ελλάδας σε αποστολές έρευνας και διάσωσης, αλλά και να απαλείψει το ελληνικό στρατηγικό-επιχειρησιακό πλεονέκτημα της κυριαρχίας στον νησιωτικό χώρο του Αρχιπελάγους. Πρώτος στόχος οι αποστολές SAR, απώτερος, η ανάκτηση του επιχειρησιακού ελέγχου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του Αιγαίου.

Ενώ η Ελλάδα μοιρολογεί για τα οικονομικά της προβλήματα (απίστευτο, αλλά, δυστυχώς αληθινό: Το ΓΕΕΘΑ στα δυσμενή αποτελέσματα των εθνικών κρίσεων και στους λόγους που πρέπει να αποφεύγονται αυτές, έχει περιλάβει και μάλιστα ως πρώτο αποτέλεσμα, την … «απώλεια της ευημερίας των πολιτών»!), η Τουρκία με κατά κεφαλήν εισόδημα το 1/5 του αντίστοιχου ελληνικού, υφαίνει «θηλειά» στη μέση του Αιγαίου.

Είναι σημαντικό το γεγονός πως η Τουρκία εδώ και αρκετό καιρό επιδιώκει να της ανατεθεί πλήρως ο έλεγχος αποστολών SAR στο Αιγαίο εκμεταλλευόμενη βασικές διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας, που ορίζει πως λόγω της ανθρωπιστικής υφής του προβλήματος, η χώρα που διαθέτει τα περισσότερα μέσα αλλά και τη δυνατότητα έγκαιρου και έγκυρου εντοπισμού ενός ναυτικού ή αεροπορικού δυστυχήματος έχει το δικαίωμα να εισέλθει εντός των χωρικών υδάτων άλλου κράτους, που αδυνατεί να προσφέρει άμεσα τη βοήθειά του προς τα θύματα.

Αυτό το κέντρο πέρα του ό,τι αναβαθμίζει δραματικά τις δυνατότητες της Τουρκίας-και θεμελιώνει νομικά στους διεθνούς οργανισμούς τη δυνατότητά της να εισέρχεται έως το κεντρικό Αιγαίο-της επιτρέπει να πετούν επί 24ώρου βάσεως πτητικά μέσα ελέγχου, όπως για παράδειγμα τα UAV Heron τα οποία ουσιαστικά έχουν κατασκευαστεί για ρόλο κατασκόπευσης και όχι επόπτευσης…πηγη