Ε Ι Μ Α Σ Τ Ε ΑΚΟΜΑ με το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο; Όπως το 1974 και το 1977; Δεν καταφέραμε έκτοτε να… φορέσουμε ούτ’ ένα κράνος αλεξίσφαιρο; Είμαστε, ακόμα, μετά από 36 ολόκληρα χρόνια, στο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»; Βρισκόμαστε, άραγε, στο δίλημμα, να προλάβουμε ν’ αυτοκτονήσουμε προκειμένου να μη μας σκοτώσουν;
Είμαστε, διαρκώς και κατ’ εξακολούθησιν, επί 36 χρόνια, ένας τόσο ανάξιος και ανίκανος λαός, ώστε το έτος 2010 να μην έχουμε καταφέρει να ξεφύγουμε ακόμα, ούτε χιλιοστόμετρο, από τον αρχικό εκβιασμό του Αττίλα ’74, «είτε διζωνική – είτε διχοτόμηση»;
Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι μείναμε όντως στάσιμοι: Το διακήρυξε το Σάββατο στο συνέδριο της ΕΔΟΝ («Χ» 3.1.10), ο εκλελεγμένος από το λαό ηγέτης, Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφιας: Είτε θα συνθηκολογήσουμε στη διζωνική απαίτηση των κατακτητών, είτε θα παραμείνει η κατοχική διχοτόμηση. Αλλ’ αυτό αποτελεί την ύπατη – ως εκ του ύπατου αξιώματός του στο δημοκρατικό μας πολίτευμα- ομολογία και παραδοχή της παταγώδους αποτυχίας 36 χρόνων πολιτικής.

Το λάθος των αδερφών μας Κυπρίων είναι το κλασσικό λάθος των Ελλήνων τους τελευταίους αιώνες. Πίστεψαν ότι κάποια ή κάποιες μεγάλες ξένες δυνάμεις θα τους βοηθήσουν και θα τους χαρίσουν την πολυπόθητη απελευθέρωση της κατεχόμενης Β. Κύπρου με διπλωματικά μέσα και πιέσεις προς την Τουρκία.
Οι αδερφοί μας οι Κύπριοι έχασαν κάθε αγωνιστικό φρόνημα. Δεν τόλμησαν να σκεφτούν εθνικά και να αρχίσουν όλα αυτά τα χρόνια να δημιουργούν μια Κύπρο αστακό. Μια Κύπρο πάνοπλη και έτοιμη να απελευθερώσει μόνη της τα εδάφη της. (Φυσικά πάντα με την βοήθεια της μάνας Ελλάδας) Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι τότε θα είχε και την συμπαράσταση αρκετών ξένων χωρών τουλαχιστον σε προφορικό αλλά και ίσως σε συμμαχικό επίπεδο. Βλέπετε οι Τούρκοι δεν έχουν και πολλές συμπάθειες στην υφήλιο…..
Και μην μου πείτε ότι τι θα μπορούσε να κάνει η μικρή Κύπρος μπροστά στον Τουρκικό γίγαντα; Μήπως ο ίδιος γίγαντας (και με τον ίδιο συσχετισμό δυναμεων) δεν ήταν που έκανε την είσβολή το 1974 και που αν δεν υπήρχε η διχόνοια μας (άλλη καταρα του Γένους μας) και η προδοσία δεν επρόκειτο να πετύχει με κανέναν τρόπο; Μήπως η μικρή Κύπρος μας δεν νίκησε (και ενόπλως) την πανίσχυρη Βρετανία και αποτίναξε τον Αγγλικό ζυγό; Μήπως η μικροσκοπική Ελλάδα δεν ήταν που τσάκισε τους Ιταλούς το 1940 και καθυστέρησε τους Γερμανους 2 ολόκληρους μήνες οδηγώντας τους στην Ρωσική κόλαση;
Μήπως κάτι κλέφτες και λίγα παλικάρια δεν όρθωσαν τα στήθια τους το 1821 κόντρα στην πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία και μάλιστα εν μέσω της Ιεράς Συμμαχίας που κυριαρχούσε στην Ευρωπη και είχε σαν λόγω ύπαρξης την καταστολή από την ένωση όλων των μοναρχιών, κάθε απελευθερωτκού κινήματος;
Οποτε οι Ελληνες αγωνίστηκαν ενωμένοι νίκησαν και δοξάστηκαν. Κανένας ξένος δεν μας βοηθήσε να ξεσηκωθούμε. Πολλοί όμως εμφανίστηκαν και μας βοήθησαν μετά τον ξεσηκωμό μας.
Θα έπρεπε σήμερα η Κύπρος να έχει μεταμορφωθεί σε ένα κρατος τύπου Ισραήλ. Το Ισραήλ (στρατιωτικός αστακός) των 7 εκατομμυρίων ψυχών συγκρατεί μια τεράστια Αραβική λαοθάλασσα εκατομμυρίων και έχει νικήσει σε όλους τους πολέμους απο το 1948 μεχρι σήμερα. Και τα σύνορά του είναι στην ξηρά!!!!!!!!!!
Η Κύπρος με μια ελάχιστη βοήθεια από εμάς (η οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα προκαλέσει ελληνοτουρκικό πόλεμο) κυρίως εναντίων των στρατιωτικών ενισχύσεων που θα επιδιώξει να περάσει στο νησί η Τουρκία, μπορεί να πετάξει τον Αττίλα στην θάλασσα…
Ομως αυτό απαιτεί προετοιμασία και πάνω από όλα ψυχικό σθένος και υψηλό φρόνημα.
Ο Χριστόφιας αλλά και οι προηγούμενοι ηγέτες (ίσως με εξαίρεση τον μακαρίτη Παπαδόπουλο) είναι προβατάκια. Μάλιστα την δείλια και την ατολμία τους την έχουν διανθίσει λέγοντας ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», ή «είμαστε στο μηδεν», «βρισκόμαστε εκεί από όπου ξεκινήσαμε» και λοιπές προδοτικές βλακίες.
Μόνο μία λύση υπάρχει για την Κύπρο μας. Επαναφορά του πνεύματος της ΕΟΚΑ. Τα παιδιά της ΕΟΚΑ δεν σκέφτηκαν και πολύ. Ξεκίνησαν τον αγώνα κάνοντας τον σταυρό τους και με όπλο το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Πόσο μακρινό και ξένο ακούγεται αυτό το σύνθημα στους Ελληνες και Κυπρίους συμπατριώτες μας σήμερα. Βλέπετε έχουν να ασχοληθούν με αυτά που μας φλομωνουν και μας κοιμίζουν οι κυβερνωντες. Ισοζύγια, ελλείματα, κρίσεις, φτωχια, φόρους, οικονομικές σταθερότητες και άλλες μάπες…..
Λες κι όλα αυτά δεν υπήρχαν τον καιρό της ΕΟΚΑ. Αλλα ποιός τους έδινε τότε σημασία;
Τότε τα φρονήματα ήταν αγάπη για την πατρίδα και την Ελευθερία. Σήμερα το «φρόνημα» μπορείτε να το δείτε στα λόγια του Χριστόφια «Είτε θα συνθηκολογήσουμε στη διζωνική απαίτηση των κατακτητών, είτε θα παραμείνει η κατοχική διχοτόμηση».
Καημένε μου ραγιά…….