Η Τουρκία εξελίσσεται σταδιακά σε …«κεφαλή» του Μουσουλμανικού κόσμου.

Λουκάς / Greek National Pride

Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μία διαρκής ανανεωτική ροή των γεωπολιτικών γεγονότων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, όπως και σε αυτή της Μέσης Ανατολής, με κεντρικό άξονα πάντοτε τη Τουρκία.

Η Τουρκία εκμεταλλευόμενη τη γεωστρατηγική θέση, σε συνδυασμό με την ομολογουμένως ενεργητικότατη εξωτερική της πολιτική της, κλείνει ανοιχτά μέτωπα (Συρία, Αρμενία), εξελίσσεται σε ενεργειακό κόμβο, προσεγγίζει τον Αραβικό κόσμο χρησιμοποιώντας το θρησκευτικό συναίσθημα, ενώ στηρίζει ένθερμα με τάσεις ακόμα και …μητρικού ενστίκτου τις χώρες (Σκόπια, Αλβανία) που ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν ξεχνούν να κραυγάζουν «αλυτρωτικές κορώνες» εναντίον της χώρα μας.

Παράλληλα, η συντηρούμενη ψευτο-διαμάχη με το Ισραήλ συνεχίζει να συντηρείται αλλά και να αποδίδει στο Μουσουλμανικό κόσμο, ενώ το αρχικό «κλείσιμο» του ματιού στη Ρωσία, σήμερα έχει ευοδωθεί σε μια σχέση…εγκάρδια. Όσον αφορά τα συμφέροντα των ΗΠΑ…ούτε λόγος, ειδικά μετά τη τελευταία «αρχηγική» επίσκεψη του Ερντογάν στην Ουάσινγκτον.

Την ίδια ώρα δύο είναι τα «αγκάθια» που κωλυσιεργούν τη πρόοδο των διπλωματικών διαβουλεύσεων όσο και της αντίστοιχης διπλωματικής φρενίτιδας. Το θέμα με την Εργκένεκον που…ενοχλεί, και δημιουργεί εσωτερικές τριβές, αλλά και οι Κούρδοι που φέρουν δύο σημαντικά πλεονεκτήματα έναντι της Άγκυρας. Το πρώτο πως ποτέ τελικά δεν ηττήθηκαν επιχειρησιακά εδώ και πολλά χρόνια από τους τούρκους, όπως και το δεύτερο το ότι «κρατούν» σφιχτά το δικό τους σημαντικό χαρτί μέσα στο Ιράκ που εγείρει τις ορέξεις του Ισραήλ, όσο και των ΗΠΑ.

Μόλις προχθές, η Τουρκία πήρε μια νέα διπλωματική πρωτοβουλία που διευρύνει κατά πολύ το διπλωματικό της χάρτη και τον ξετυλίγει μέχρι τα βάθη της Ασίας. Ο διπλωματικός χάρτης της Τουρκίας αυτή τη στιγμή είναι μεγαλύτερος ίσως από ποτέ, ανακατεμένος όμως σε βαθιά συμφέροντα αλλά και σε αδιέξοδες καταστάσεις. Τα ως άνω αναφέρονται στη προσπάθεια να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στους Ταλιμπάν και τις εκεί συμμαχικές δυνάμεις.

Αντιμετωπίζοντας σαν χώρα, η Ελλάς, ένα διπλωματικό, ίσως και συντεχνιακό συμπλεγματικό παρασκήνιο που όλο και περισσότερο περιπλέκεται γύρω της, πρέπει να θέσει βάσεις, να πάρει μέτρα και να τοποθετηθεί όχι βασιζόμενη σε λεονταρισμούς που απλά θα καταναλωθούν μέσα στο κοινό αίσθημα, αλλά σε αλλαγές ουσίας. Πως όμως θα εκπονηθούν τέτοιου είδους μέτρα την ώρα που ποτέ δεν εκπονήθηκαν όταν η χώρα πήγαινε δήθεν …πρίμα;

Οθωμανικά Βαλκάνια και λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα.

«Οι δύο βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η ενίσχυση της Βοσνίας και της Αλβανίας, μέσα σε ένα πλαίσιο σταθερότητας, και η διαμόρφωση πλαισίου διεθνούς δικαίου για την ασφάλεια των εθνοτικών μειονοτήτων στην περιοχή. Στο νομικό αυτό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να έχει συνεχώς για στόχο να εξασφαλίσει εγγυήσεις, οι οποίες θα της δώσουν τη δυνατότητα επέμβασης σε υποθέσεις που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια. Ως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, η επέμβαση στην Κύπρο, κατέστη δυνατόν να νομιμοποιηθεί, εντός ενός τέτοιου νομικού πλαισίου».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Στρατηγικό Βάθος», (σελ. 122) του τωρινού Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ο συνδυασμός των επάνω δηλώσεων, με τα «κύματα» ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ λαθρομεταναστών που καταφτάνουν στη Βαλκανική, κυρίως μέσω της χώρας μας, φωνασκούν και αλαλάζουν όσο ποτέ άλλοτε όσον αφορά για τα μελλοντικά σχέδια της Τουρκίας.

Οι προκλητικές δηλώσεις του Νταβούτογλου στο Σεράγεβο το περασμένο Οκτώβριο, που έκανε λόγο για τα «Οθωμανικά Βαλκάνια» ως πρότυπο οικονομικής αλληλεξάρτησης συνεργασίας και πολιτιστικής αρμονίας, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών, αλλά και φωτογραφίζουν τα μελλοντικά τους σχέδια που βασίστηκαν αμιγώς στο περιβόητο και δόγμα Οζάλ.

«Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αφού αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια από εδώ μεριά και να τελειώνουμε μ’ αυτούς».

Σύμφωνα με μελέτη του ΟΗΕ, το 2015 στην Ελλάδα θα υπάρχουν 15.000.000 άνθρωποι, εκ ‘των οποίων οι 3.500.000 με 4.000.000 θα είναι μετανάστες. Δηλαδή περίπου ο 1 στους 3 μετανάστης. Τελικά θα μπορέσει αυτή η χώρα να ανταπεξέλθει σε αυτές τις ιδιάζουσες συνθήκες ώστε να απορροφήσει 15.000.000 κόσμο σε χώρους εργασίας την ώρα που…η οικονομία βουλιάζει, οι ρυθμοί ανάπτυξης μειώνονται, και ενώ ποτέ δεν ήμασταν μια χώρα με εργασιακή υποδομή και βαριά βιομηχανία;

Οι ξένοι επενδυτές αποφεύγουν τη χώρα μας με κυριότερη αιτία τη γραφειοκρατία, ενώ κατέχουμε την αρνητική πρωτιά της πιο διεφθαρμένης χώρας της Ευρωζώνης.

Οι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι όταν μπορούν να εργαστούν νόμιμα, όταν θα αποφασίσουν να τηρήσουν τα εδώ νομικά κριτήρια, όταν οι Έλληνες αυριανοί εργοδότες τους δεν θα τους αντιμετωπίσουν σαν «εισαγόμενους σκλάβους», και όταν η είσοδος τους στη χώρα δεν λάβει τη τροπή μιας πληθυσμιακής καταιγίδας ή καλύτερα ενός εποικισμού.   

Συνεχίζεται εδώ…