Του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ

Και στο παρελθόν ο υπογράφων είχε αναφερθεί στη γνωστή πλέον τρομοκρατική οργάνωση στην Τουρκία «Εργκένεκον», στο παραστρατιωτικό τμήμα «γκλάντιο», συνέχεια της πρωτοϊδρυθείσης στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, και στο τμήμα Ειδικού Πολέμου που ιδρύθηκε στην Τουρκία το 1953.

Ολες αυτές δημιουργήθηκαν ή συνεχίστηκαν με σκοπό την εθνική εκκαθάριση των μειονοτήτων και των αντιφρονούντων Τούρκων πολιτών, με σκοπό τη δημιουργία ενός αμιγώς τουρκικού εθνοτικά κράτους, την οποία ασπάσθηκαν όλοι οι ένθερμοι υποστηρικτές αυτής της άποψης: «Είμαστε εθνικιστές και ο εθνικισμός είναι το μοναδικό στοιχείο συνένωσής μας. Δίπλα στην τουρκική πλειονότητα, όλα τα άλλα στοιχεία δεν έχουν καμία επίδραση. Με κάθε μέσο θα τουρκοποιήσουμε όλους όσοι ζουν στην πατρίδα μας και θα εξαφανίσουμε κάθε άτομο που θα εναντιώνεται στους Τούρκους και στον τουρκισμό».

Η πολιτική λοιπόν που ασκήθηκε από την Αγκυρα ήταν πάντοτε κατά των μειονοτήτων και δημιουργός αυτής όλης της γενοκτόνου σκηνοθεσίας είναι ο Ισμέτ Ινονού. Είναι αυτός που ξεκίνησε με τη γενοκτονία της Κιλικίας, συνέχισε με τη γενοκτονία του 1915 και ολοκλήρωσε την πρώτη πράξη του εξολοθρευτικού του σχεδίου το 1942 με τον Φόρο Περιουσίας. Τελικά ολοκλήρωσε την εξολοθρευτική του μανία κατά της ελληνικής μειονότητας με τις απελάσεις του 1964. Η έκθεση περί μειονοτήτων του 1944 δηλώνει ευθαρσώς ότι οι πολίτες της τουρκικής δημοκρατίας δεν είναι ισότιμοι και δεν έχουν ισονομία. Ο φόβος δε «της ρωμιοποίησης της Πόλης» οδηγεί πλέον τη μετά Ινονού εποχή, με πρωτεργάτη το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, να οργανώσει τα Σεπτεμβριανά.

Μέσα στο γενικότερο σχέδιο εξολόθρευσης της ελληνικής μειονότητας ήταν η αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η οικονομική αρπαγή των ελληνικών ακινήτων. Σχεδιαστής και πάλι ο Ισμέτ Ινονού, ο οποίος επιβάλλει στον Κεμάλ Ατατούρκ το σχέδιο δημιουργίας ενός Τουρκο-ορθόδοξου Πατριαρχείου. Βρίσκεται λοιπόν ο κληρικός Ευθύμιος Καραχισαρίδης από την Καππαδοκία, τον οποίο αναγνωρίζει η Αγκυρα ως «Πατριάρχη των Τουρκο-ορθοδόξων», καταλαμβάνει τις εκκλησίες της Κοινότητας Γαλατά, όπως της Παναγίας Καφατιανής, του Χριστού και του Αγίου Ιωάννη των Χίων, τις οποίες με τα ακίνητα που έχουν παραχωρεί στον παπα-Εφτίμ. Και το 1944, επί προεδρίας Ισμέτ Ινονού, του παραχωρούν πολυκατοικίες στο Πέρα, όπως στην οδό Μενεξέ και στην οδό Ενλί Γιοκούς. Σκοπός της πολιτικής αυτής η διάσπαση της Ρωμιοσύνης και η αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που όμως δεν επιτυγχάνεται. Ετσι, εγκαταλείπεται η στήριξη του παπα-Εφτίμ από την Αγκυρα. Αποτέλεσμα αυτής της εγκατάλειψης η επιστολή του παπα-Εφτίμ στον Τούρκο πρωθυπουργό το 1952, στην οποία «ζητά την αύξηση της οικονομικής στήριξης που πρέπει να έχει, τη δανειοδότηση της οικογενείας του από την Τράπεζα Εργασίας, τη δανειοδότηση του «Τουρκο-ορθόδοξου Πατριαρχείου» και καταλήγει: «Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει την εθνική μου οργάνωση, τα παιδιά μου και εμένα τον ίδιο». Ενδυναμώνεται όμως και πάλι κατά το πραξικόπημα του Γκιουρσέλ το 1960.

Με τη διερεύνηση της υπόθεσης «Εργκένεκον» ανακαλύφθηκε ότι η έδρα της τρομοκρατικής οργάνωσης, η οποία εκτελούσε συμβόλαια θανάτου, έκανε προβοκάτσιες, δρούσε κατά του επίσημου κράτους και τελευταία κατά της κυβέρνησης Ερντογάν, ήταν η έδρα του «Τουρκο-ορθόδοξου Πατριαρχείου», δηλαδή του Ναού της Παναγίας της Καφατιανής, και σημαίνον στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης η κόρη του Σεβγκί Ερένερολ, η οποία βρίσκεται φυλακισμένη. Στόχος τους δε, που συμπεριλαμβανόταν στο σχέδιο «κλουβί», ήταν η δολοφονία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Τούρκου πρωθυπουργού και σημαντικών Τούρκων πολιτικών προσωπικοτήτων.

Σήμερα λοιπόν που αποκαλύφθηκαν τόσα στοιχεία για τη δράση των παρακρατικών στοιχείων της τουρκικής ζωής, για τη δράση του Ισμέτ Ινονού, για τους δήθεν «προοδευτικούς» εθνικιστές του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, για τις «πατριωτικές» τους δράσεις που στρέφονταν κατά των μειονοτήτων και των προοδευτικών δυνάμεων της Τουρκίας, γιατί ο Τούρκος πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν αποφασίζει την επιστροφή των ορθόδοξων ναών με τα ακίνητά τους, που κατέλαβαν παράνομα και κατά παράβαση της Λοζάνης, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην ομογένεια;

Γνωρίζουμε ότι η Τουρκία έχει τεράστια προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει ο κ. Ερντογάν. Και αυτά όμως είναι προβλήματα μειονοτικά, Τούρκων πολιτών και στοιχεία έλλειψης δημοκρατίας.

ΠΗΓΗ