Σαφείς τοποθετήσεις και καλές προθέσεις για το μέλλον της αμυντικής βιομηχανίας εκφράστηκαν από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Ευάγγελο Βενιζέλο, κατά την σημερινή ομιλία του στο συνέδριο του Συνδέσμου Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού. Ας δούμε ολόκληρη την ομιλία του:

«Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι τίποτε δεν είναι πιο φιλικό για τον πολίτη, τίποτε δεν είναι πιο κοντά στην αντίληψη περί κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, από το να μπορείς να καταβάλλεις κανονικά τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας, τα προνοιακά επιδόματα, να μπορείς να χρηματοδοτείς τις λειτουργίες των μεγάλων μηχανισμών του κοινωνικού κράτους. Πρέπει λοιπόν να ξεφύγουμε από αυτή τη δημοσιονομική περιδίνηση και θα ξεφύγουμε.

 Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπως γνωρίζετε, χειρίζεται φέτος, το 2010 ένα προϋπολογισμό συνολικού ύψους 6 περίπου δις ευρώ. Από αυτά περίπου το 45% καλύπτουν αποδοχές του κάθε είδους προσωπικού. Χειριζόμαστε ένα λειτουργικό προϋπολογισμό ύψους περίπου 1,2 δις ευρώ, ο οποίος ήδη έχει μειωθεί κατά 12,1% και στόχος μας είναι να μειωθεί ακόμη περισσότερο χωρίς να παραβλάπτεται η αμυντική ικανότητα της χώρας και χωρίς να μειώνονται πραγματικές αποδοχές, που -ούτως ή άλλως- είναι πολύ μικρές στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και του πολιτικού τους προσωπικού. Και χειριζόμαστε κι ένα αμυντικό -αναπτυξιακό προϋπολογισμό ύψους πληρωμών 2 δις και ύψους παραλαβών που έχει και δημοσιονομικά κρίσιμη σημασία, ύψους περίπου 2,7 δις ευρώ, τη χρονιά αυτή.

Την ίδια στιγμή που η χώρα φυσικά δέχεται τις συμβουλές των εταίρων της να προσαρμοστεί με τις ανάγκες της αγοράς αλλά και με τις αντιλήψεις που επικρατούν, την ίδια ώρα που αντιλαμβανόμαστε όλοι πως πρέπει με πειθαρχία και αποφασιστικότητα να εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, την ίδια ώρα όλες οι εταιρείες και όλες οι χώρες που ενδιαφέρονται  για την ομαλή εξέλιξη συμβάσεων προμηθείας οπλικών συστημάτων ή γενικότερα αμυντικού υλικού, έχουν την αγωνία μήπως η Ελλάδα δεν είναι συνεπής στην εκπλήρωση συμβατικών υποχρεώσεών της, ως αγοράστρια χώρα.

 Θέλω λοιπόν να τονίσω -για μια ακόμη φορά- ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται τις συμβατικές της υποχρεώσεις, καταβάλλει τις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο των προβλέψεων κάθε σύμβασης, αρκεί αυτός που είναι ανάδοχος μιας σύμβασης κι έχει αναλάβει να προμηθεύσει τη χώρα με οπλικά συστήματα ή άλλα αμυντικά υλικά, να τηρεί τις δικές του συμβατικές υποχρεώσεις, να είναι εμπρόθεσμος και να σέβεται τις ποιοτικές και γενικότερα τις τεχνικές προδιαγραφές της σύμβασης, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου μα καθόλου αυτονόητο.

 Η Ελλάδα είναι μια χώρα που μπορεί να οργανώσει τον ποιοτικό έλεγχο, που ξέρει -και οφείλει να ξέρει- τι παραγγέλλει και τι παραλαμβάνει. Και οφείλει να  είναι ιδιαίτερα αυστηρή στην εφαρμογή αυτών των κανόνων. Και θα είναι ιδιαίτερα αυστηρή στην εφαρμογή αυτών των κανόνων. Όταν λοιπόν η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους αντισυμβαλλομένους της με σεβασμό απέναντι στις αμυντικές και αναπτυξιακές της ανάγκες και με σεβασμό απέναντι στη μεγάλη δημοσιονομική προσπάθεια που κάνει ο ελληνικός λαός και η ίδια αντιμετωπίζει με απόλυτο σεβασμό τους αντισυμβαλλομένους της και εκπληροί κατά γράμμα και εμπροθέσμως τις δικές της συμβατικές υποχρεώσεις.

Όταν όμως δε συμβαίνει αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουμε όλα τα νομικά και άλλα μέσα που προβλέπει ο νόμος, η σύμβαση,  το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο στον τομέα αυτόν. Αυτό είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε και μέσα στο οποίο θα κινηθούμε με διαφάνεια, χωρίς εκπλήξεις, απευθυνόμενοι προς όλους τους κοινωνικούς εταίρους, προς όλους τους παραγωγικούς φορείς, προς όλους τους παράγοντες της εγχώριας και της διεθνούς αγοράς.

 Αυτή είναι η στάση μας και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μετέχουμε ενεργά στη διοίκηση και τις λειτουργίες του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας. Θέλουμε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας να παίξει όσο γίνεται σημαντικότερο και παραγωγικότερο ρόλο. Θέλουμε στο πλαίσιο της νέας Κοινοτικής Οδηγίας να είναι καθαρός και αποτελεσματικός ο ρόλος του Εθνικού Οργανισμού Άμυνας. Και στην τελευταία συνεδρίαση του Διοικητικού του Συμβουλίου σε επίπεδο Υπουργών Άμυνας, έθεσα τα ζητήματα αυτά ώστε να ξέρουμε ποιο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο βαδίζουμε.

 Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες οργανωμένες διαδικασίες όπως είναι η NAMSA στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις οργανωμένες διακρατικές διαδικασίες, παλαιότερες ή νεότερες. Έτσι αντιμετωπίζουμε και τη σχέση μας με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο των FMS, έτσι αντιμετωπίζουμε και τη σχέση μας με άλλες χώρες με τις οποίες έχουμε συνάψει και εκτελούμε μακροπρόθεσμες διακρατικές συμφωνίες-πλαίσιο που διευκολύνουν τις επιμέρους διαδικασίες κατά την προμήθεια κύριου ή συμπληρωματικού αμυντικού υλικού.

 Και κάθε φορά οφείλουμε να επιλέγουμε τη διαδικασία που προστατεύει τα δικά μας αμυντικά και αναπτυξιακά συμφέροντα. Βεβαίως η διαδικασία των διεθνών ανοιχτών διαγωνισμών  είναι πάντα η προτιμητέα διαδικασία. Είναι κατά τεκμήριο αυτή που οδηγεί στις καλύτερες λύσεις. Κατά τεκμήριο όμως, το οποίο είναι μαχητό. Γι’ αυτό υπάρχει ανοιχτή πάντοτε και στο πλαίσιο της νέας κοινοτικής οδηγίας και η διαδικασία των διακρατικών συμφωνιών και η διαδικασία των συμβάσεων-πλαίσιο και η δυνατότητα απευθείας αναθέσεων προκειμένου να εξυπηρετούμε πληρέστερα, ταχύτερα, αποτελεσματικότερα, το δημόσιο συμφέρον, αμυντικό και αναπτυξιακό –εν τέλει κοινωνικό.

 Όλα αυτά, πάντα υπό τον έλεγχο και την έγκριση της Βουλής, πάντα υπό τον έλεγχο και την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, πάντα υπό τον έλεγχο και την έγκριση της αγοράς που ξέρει τι γίνεται, γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και θέλουμε να νιώθει ασφαλής, πως το παιχνίδι είναι καθαρό και πως παίζεται με ίσους όρους.»

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr