Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΙΩΝΗ

Ο λαός που κατοικεί σε αυτή τη μικρή χώρα της Νότιας Μεσογείου δεν διακατέχεται από ξενοφοβικά σύνδρομα. Ουδέποτε ο Έλληνας υπήρξε ρατσιστής, ακραία εθνικιστής, αγκυλωμένος σε ιδέες περί εθνικής καθαρότητας και άλλες παρεμφερείς απόψεις, τις οποίες η Ευρώπη έχει πληρώσει πολύ ακριβά στη σύγχρονη ιστορία της. Οι κάκιστες πολιτικές των δεκαπέντε-είκοσι τελευταίων ετών, ωστόσο, προκάλεσαν σειρά τεράστιων προβλημάτων, τα οποία βιώνει στην καθημερινότητά του ο Έλληνας.

Πολιτικές που είχαν σχέση με το status των συνόρων της χώρας, την κακώς εννοούμενη «επίδειξη φιλίας» έναντι γειτονικών λαών και την εσφαλμένη διπλωματική πολιτική, όπως έχουν παραδεχτεί έμπειροι διπλωμάτες. Αυτά, σε συνάρτηση με την αδυναμία της απόλυτης φύλαξης των εκτεταμένων χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων, αλλά και την, προ ετών, ταυτόχρονη διάνοιξη των βορειοδυτικών συνόρων, λόγω ιστορικών αλλαγών σε γειτονικές χώρες, προκάλεσαν το εκρηκτικό μείγμα που απειλεί σήμερα τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο:

Προκαλούν -προς τα έξω- μια παραβολική παραμόρφωση της εικόνας και του χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να μπορεί εύκολα να συκοφαντηθεί από «άσπονδους φίλους» ως ξενόφοβη και ρατσιστική.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακόμη και γεγονότα που σχετίζονται με ζητήματα εγκληματικότητας, για να προσάψουν τέτοιου είδους χαρακτηριστικά και κατηγορίες στο σημερινό Έλληνα. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το δημοσίευμα της «Wall Street Journal», που προ ημερών επέκρινε την ελληνική κοινωνία για εκτεταμένο αντισημιτισμό και ρατσιστικές τάσεις, μη αφήνοντας να πάει χαμένη η… ευκαιρία μετά την εμπρηστική ενέργεια στο κτίριο της Συναγωγής στα Χανιά, αλλά και την τελευταία επίθεση εξτρεμιστικών στοιχείων εναντίον διαδηλωτών.

Απάντηση-χαστούκι στο συγκεκριμένο δημοσίευμα έδωσε με παρέμβασή του στην ίδια εφημερίδα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Θέτοντας την υπόθεση στις πραγματικές της διαστάσεις, ο αρμόδιος υπουργός εξήγησε ότι η πρόσφατη εμπρηστική επίθεση στην Κρήτη είναι ευρύτερο θέμα, που ενδιαφέρει κυρίως τον ελληνικό λαό, διότι θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική ειρήνη και εγείρει σημαντικά ηθικά και πολιτικά ζητήματα.

Με την παραδοχή που -ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις γενικότερες πολιτικές θέσεις του συγκεκριμένου υπουργού- χρειάζεται περίσσιο θάρρος για να την ομολογήσει κανείς δημόσια, υπογράμμισε ότι τα δύο γεγονότα «συνδέονται περισσότερο με τη γενικότερη άνοδο της βίας και τη δράση εξτρεμιστικών οργανώσεων και λιγότερο με την άνοδο του αντισημιτισμού».
Τόνισε ότι η Ελλάδα δεν υπήρξε -και δεν θα γίνει ποτέ- μια χώρα τυφλού μίσους και ρατσισμού. Χαρακτήρισε ανακριβείς και επικίνδυνες γενικεύσεις όσα διαλαμβάνονται στο εν λόγω δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας, αναφέροντας ότι ιστορικά οι Έλληνες υπέφεραν κατά τη γερμανική κατοχή στα χέρια των ναζί και «έχουν πληρώσει ασύγκριτο τίμημα στο όνομα της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων του πολίτη».

Αποδεικνύοντας ότι η αστυνομία στις συγκεκριμένες περιπτώσεις λειτούργησε με επαγγελματικό και υποδειγματικό τρόπο, για την εξιχνίαση της εμπρηστικής επίθεσης στα Χανιά, πρόσθεσε και το γεγονός ότι προ ημερών συνελήφθησαν τουλάχιστον σαράντα ακροδεξιοί εξτρεμιστές που είχαν επιτεθεί σε διαδήλωση συμπαράστασης στους μετανάστες.

Υποστηρίζοντας ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να επιδείξει μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε είδους βία και να προστατεύσει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των αδύναμων και φτωχών πολιτών, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη επισήμανε στην παρέμβασή του με τίτλο «Η Ελλάδα προστατεύει τις μειονότητες» ότι η αλλαγή δεν είναι δυνατόν να συντελεστεί «εν μιά νυκτί».
Ωστόσο, το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που τα τελευταία χρόνια πλήττει τη χώρα, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και απειλεί τη συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Και αυτά δεν είναι θέσεις που εκφράζονται ανεπίσημα από τον καθένα, στο πλαίσιο διαδόσεων και κινδυνολογίας. Πρόκειται για απόψεις που εκφράζονται από τον πλέον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις πανανθρώπινες ουμανιστικές αξίες και τη δική του σοσιαλιστική αφετηρία αφενός και αφετέρου την ιδιότητά του ως επικεφαλής των Σωμάτων Ασφαλείας, που μάλλον ο κατασταλτικός τους χαρακτήρας, παρά ο προληπτικός, έχουν μέχρι σήμερα σημεία αναφοράς.

ΠΗΓΗ