Θα εξοικονομούσαμε 4 δισ. Ευρώ ετησίως αν οι αμυντικές δαπάνες ήταν όσες της Πορτογαλίας.

Του ΜΠ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ

ΕΛΛΕΙΜΜΑ κάτω από το 10% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος κάτω από το 110% του ΑΕΠ θα είχε η Ελλάδα εάν οι αμυντικές της δαπάνες (ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος) κινούνταν στα ίδια επίπεδα με αυτά της Πορτογαλίας ή -ακόμη καλύτερα- του Βελγίου. Το μεν έλλειμμα θα ήταν κατά 2-3 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα απ’ ό,τι είναι σήμερα. Οσο για το δημόσιο χρέος, αν αυτό το σενάριο ίσχυε επί μια δεκαετία, θα ήταν σήμερα 25 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση σε ένα βαθμό δικαιολογημένα διαμαρτύρεται για το «μαγείρεμα» των ελληνικών στατιστικών στοιχείων, αφού και σπατάλες έχουν γίνει στο Δημόσιο και κακοδιαχείριση. Θα έπρεπε όμως να ληφθεί υπόψη και εκείνο το «μαγείρεμα» των κρίσεων που κατά καιρούς περνά η Ελλάδα με τους γείτονές της και το οποίο της κοστίζει ακριβά σε ό,τι αφορά τα έξοδα για την άμυνα.

Ακόμα κι αν η «αυτόματη» μείωση των εξοπλισμών μοιάζει ουτοπική, θα ήταν λογικό, στην περίπτωση της Ελλάδας, οι υπολογισμοί του ελλείμματος και του χρέους για το Σύμφωνο Σταθερότητας να γίνονται χωρίς να υπολογίζεται το σύνολο των αμυντικών δαπανών.

Σύμφωνα με την επίσημη λίστα της CIA, οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας αντιστοιχούν στο 4,3% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της. Στην ίδια λίστα, άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο εμφανίζονται με δαπάνες που αντιστοιχούν στο 2,3% και 1,3% αντίστοιχα.

Εάν, λοιπόν, η Ελλάδα έριχνε τις δαπάνες της σε επίπεδα αντίστοιχα με αυτά της Πορτογαλίας, περιορίζοντας κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ τα σχετικά έξοδα, θα γλίτωνε περί τα 4 δισ. ευρώ ετησίως. Μέσα σε δέκα χρόνια, δηλαδή, θα μπορούσε να εξοικονομήσει 40 δισ. ευρώ και με τα σημερινά δεδομένα το δημόσιο χρέος της θα έπεφτε από τα 326 δισ. ευρώ στα 280 δισ. ευρώ. Ετσι το χρέος από 133% ως προς ποσοστό του ΑΕΠ που αναμένεται να διαμορφωθεί το 2010, θα περιοριζόταν στο 116% του ΑΕΠ.

Τα ελλείμματα.

Αντίστοιχα, στο έλλειμμα του προϋπολογισμού (πρόβλεψη 29 δισ. ευρώ για το 2009), η εξοικονόμηση 4 δισ. ευρώ θα έριχνε και το σχετικό ποσοστό κατά 2 περίπου ποσοστιαίες μονάδες, από το 12,2% στο 10%.

Στην περίπτωση που η Ελλάδα γινόταν… Βέλγιο στις αμυντικές δαπάνες, τότε αυτόματα η εξοικονόμηση στη δεκαετία θα ανήρχετο στα 60 δισ. ευρώ και το δημόσιο χρέος θα διαμορφωνόταν στο 108% του ΑΕΠ. Το δε έλλειμμα θα βρισκόταν κάτω από το 10% ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Σαφώς και οι αυξημένες δαπάνες που κάνει η Ελλάδα για την άμυνα και την εθνική της κυριαρχία δεν δικαιολογούν την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Από την άλλη, όμως, τι να πει κανείς για την Ιταλία όταν το χρέος της για το 2010 προβλέπεται ότι θα είναι στο 126% και οι αμυντικές της δαπάνες βρίσκονται μόλις στο 1,8% του ΑΕΠ;

Με άλλα λόγια, ποτέ άλλοτε μία χώρα δεν είχε δαπανήσει τόσα πολλά χρήματα για την υπεράσπιση της εθνικής της κυριαρχίας, με αποτέλεσμα να χάνει μέρος της πολιτικής, τουλάχιστον, ανεξαρτησίας της για τον ίδιο ακριβώς λόγο: η Ελλάδα δαπανά περί τα 8 δισ. ευρώ το χρόνο για να πληρώσει τα εξοπλιστικά της προγράμματα, τις αμοιβές των στρατιωτικών και τα άλλα λειτουργικά έξοδα του στρατεύματος, προκειμένου να διαφυλάξει την εθνική της κυριαρχία και τώρα ο ίδιος ο έλληνας πρωθυπουργός να μιλάει για παραχώρηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους επιθεωρητές της.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαν προ ημερών και οι δηλώσεις των αξιωματούχων της Ε.Ε. που ηχούν σαν καρπαζιά ειρωνείας στο κεφάλι κάθε Ελληνα. Χαρακτηριστικότερη όλων, αυτή του Αμαντέο Αλταφάζ, εκπροσώπου του αρμόδιου για τις οικονομικές υποθέσεις επιτρόπου Ολι Ρεν, που σε ερώτηση για το πώς συμβιβάζεται η στήριξη της Ελλάδας με τις δαπάνες της για την αγορά των φρεγατών, απάντησε ότι «η Κομισιόν δεν εισέρχεται σε θέματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας-μέλους»…

Μέρισμα ειρήνης.

Η χρυσή λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η με τη βοήθεια της Ε.Ε. και των ΗΠΑ διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών (συν Κυπριακό) και η συνακόλουθη δραστική μείωση των αμυντικών τους προϋπολογισμών που είναι κορυφαίοι μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Υπολογίζεται πως ενώ για τις μικρές χώρες της Ε.Ε. ο μέσος αμυντικός προϋπολογισμός είναι 1-1,5% του ΑΕΠ, στην Ελλάδα είναι 4,3% και στην Τουρκία 5,3% του ΑΕΠ αντίστοιχα (3,8% της Κύπρου).

Εάν οι ΗΠΑ αναλάμβαναν τις διαπραγματεύσεις και την επίβλεψη μιας αμοιβαίας διαδικασίας μείωσης των εξοπλισμών και η Ε.Ε. προχωρούσε στην χρηματοδότηση κάποιων αποζημιώσεων προς τις τρεις χώρες, τότε η Ελλάδα θα μπορούσε να μεώσει τον αμυντικό της προϋπολογισμό σε 1% του ΑΕΠ μέσα σε λίγα χρόνια και η Τουρκία σε 3% αντίστοιχα. Αυτό θα σήμαινε πως θα καλύπτονταν το 1/3 της μείωσης του ελληνικού δημοσίου ελλείμματος που έχει τεθεί σαν στόχος μέσα στην τριετία, ενώ σε διάρκεια 10 ετών θα είχαμε εξοικονόμηση 35 μονάδων του ΑΕΠ από την αθροιστική κάμψη των αμυντικών δαπανών.

Οι τέταρτοι καλύτεροι πελάτες στον κόσμο.

 Αμερικανοί, Γερμανοί και Γάλλοι έχουν βρει στην Ελλάδα την κότα με τα χρυσά αβγά.

Καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος στους πολυδάπανους εξοπλισμούς της χώρας. Μόνο οι τρεις τους διέθεσαν το 74% των όπλων που αγοράσαμε την περίοδο 1998 – 2008. Την ίδια περίοδο η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση των εισαγωγέων όπλων στην παγκόσμια κατάταξη και την ξεπερνούν μόνο Κίνα, Ινδία και Νότια Κορέα.

* Αν και το ποσοστό της συμμετοχής των Αμερικανών βαίνει μειούμενο μετά την είσοδο της χώρας στην Ε.Ε., συνολικά αντιστοιχεί στο 41,3% των πωλήσεων στη δεκαετία. Είναι 4,8 δισ. δολάρια από τα 11,6 δισ. δολάρια (σε σταθερές τιμές ’90) της 10ετίας. Σε αυτό δεν περιλαμβάνονται το υποκατασκευαστικό έργο, που αναλαμβάνουν ελληνικές εταιρείες και τα αντισταθμιστικά ωφελήματα. Υπολογίζεται ότι η αγορά ενός όπλου αντιστοιχεί μόλις στο 30% της συνολικής δαπάνης, αφού το μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει η υποστήριξη (ανταλλακτικά και προγράμματα εκσυγχρονισμού) στον κύκλο ζωής κατά τη διάρκεια μιας 25ετίας. Αυτά τα κρυφά κόστη προσμετρώνται στις λειτουργικές δαπάνες εκτοξεύοντας στα ύψη τα ποσά που ξοδεύονται ετησίως.

Μετά τα Ιμια.

Μερικές χρονιές, μάλιστα, τα ποσοστά των ΗΠΑ είναι πολύ πιο πάνω από το μέσο όρο:

– Το 1998 φτάνουν το 58%. Ηταν η χρονιά που άρχισαν οι παραλαβές μετά το μεγάλο εξοπλιστικό γαϊτανάκι που ακολούθησε την κρίση των Ιμίων.

– Το 2003 και το 2004, οπότε κατέλαβαν το 68% και το 52% αντίστοιχα. Εποχή που οι εξοπλισμοί συνδέθηκαν με την ασφάλεια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

* Σφραγίδα γερμανική έχει το 20,3% των όπλων της χώρας. Το 1998 το ποσοστό τους έφτασε το 30%, ενώ ρεκόρ κατέγραψαν το 2006 και το 2008, με 68% και 59% αντίστοιχα. Οι μεγάλες αγορές από το Βερολίνο αφορούν στα άρματα «Λέοπαρντ» και τα υποβρύχια «τύπου 214». Τα τελευταία, πάντως, δεν έχουν ακόμη παραληφθεί λόγω του προβλήματος με τον «Παπανικολή» (γέρνει), αλλά και λόγω της απόφασης των Γερμανών να πουλήσουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

* Το ποσοστό των Γάλλων είναι στο 12% τη δεκαετία και αφορά κυρίως αγορές μαχητικών.

Τα περισσότερα χρήματα που δαπανά η χώρα δίνονται για την αγορά αεροσκαφών. Αντιστοιχούν στο 38% και καταλήγουν κυρίως σε αμερικανικές εταιρείες. Ακολουθεί το ναυτικό με 17% για τη ναυπήγηση πολεμικών πλοίων. Το 15% των εξοπλιστικών προγραμμάτων αφορά την αγορά πυραύλων, το 14% αρμάτων, το 8% πάει σε αντιαεροπορικά συστήματα και ένα 5% σε συστήματα αισθητήρων.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ