Σε περίπου 790 εκατ. ευρώ εκτιμάται το μέγεθος της μικροδιαφθοράς στην Ελλάδα το 2009, σύμφωνα με έρευνα της Public Issue για λογαριασμό της «Διεθνούς Διαφάνειας-Ελλάς».

Στην κορυφή των φορέων του δημόσιου τομέα όπου εντοπίζονται περιστατικά διαφθοράς βρίσκονται τα δημόσια νοσοκομεία και ακολουθούν οι πολεοδομίες, οι εφορίες, το ΙΚΑ και οι νομαρχίες.

Παρότι η διαφθορά στο δημόσιο τομέα παρουσιάζει το 2009 ελαφρά μείωση, σε σύγκριση με το 2008 (9,3% έναντι 9,5%), στον ιδιωτικό τομέα καταγράφεται σταδιακή αύξηση.

Για παράδειγμα, ενώ το 4,4% των ερωτώμενων νοικοκυριών κατήγγειλε περιστατικά διαφθοράς στον ιδιωτικό τομέα το 2007, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 5,1% το 2008 και έφθασε το 5,3% το 2009.

Σε ό,τι αφορά τον ιδιωτικό τομέα, τα περιστατικά διαφθοράς σημειώνονται σε ιδιωτικά νοσοκομεία, γιατρούς/ιατρεία, κλινικές, δικηγόρους/νομικούς, τράπεζες, σχολές οδηγών, ΚΤΕΟ και εμπλεκόμενους στον κατασκευαστικό τομέα (πολιτικούς μηχανικούς/αρχιτέκτονες, κατασκευαστικές/τεχνικές/οικοδομικές εταιρείες, μεσίτες).

Όπως ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της Public Issue Γιάννης Μαυρής, η μέση τιμή ανά «λάδωμα» στο δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 1.355 ευρώ και στον ιδιωτικό τομέα σε 1.671 ευρώ.

Τα περιστατικά αφορούν κατά 60,7% το δημόσιο τομέα (μοιραία, αφού ο συγκεκριμένος τομέας είναι ιδιαιτέρως διογκωμένος στη χώρα), κατά 31,1% τον ιδιωτικό τομέα και κατά 8,1% συνδυασμένα τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα.

Σε ό,τι αφορά το μέγεθος του χρηματισμού εκτιμάται ότι στο δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 462 εκατ. ευρώ και στον ιδιωτικό τομέα σε 325 εκατ. ευρώ. Συνολικά, το εκτιμώμενο μέγεθος συνολικής διαφθοράς το 2007 ανερχόταν σε 639 εκατ. ευρώ, το 2008 αυξήθηκε σε 748 εκατ. ευρώ και πέρσι σε 787 εκατ. ευρώ. Σε μια χρονιά, δηλαδή, σημειώθηκε αύξηση των χρημάτων που έχουν διοχετευθεί στη μικρο-διαφθορά κατά 39 εκατ. ευρώ.

Οπως εξήγησαν κατά την παρουσίαση της έρευνας, ο πρόεδρος της «Διεθνούς Διαφάνειας-Ελλάς» Κώστας Μπακούρης, ο διευθυντής της οργάνωσης Αρις Συγγρός και ο διευθύνων σύμβουλος της Public Issue Γιάννης Μαυρής, στην έρευνα μετράται η μικροδιαφθορά ή άλλως κοινωνική διαφθορά και όχι η διαπλοκή (πολιτική, οικονομική, επιχειρηματική) και οι υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες εμπλέκονται πολυεθνικές.

Το πιο, ίσως, ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας που -όπως σημείωσε ο κ. Μπακούρης- συνιστά «αναπάντητο ερώτημα», είναι η στάση των Ελλήνων απέναντι στο φαινόμενο της διαφθοράς.

Το 97% των ερωτώμενων δηλώνει ότι θα δώσει χρήματα για να περάσει τις εξετάσεις για την άδεια οδήγησης. Ποσοστό 96% διατίθενται να δώσει χρήματα σε εφοριακό για να τακτοποιήσει τα χρέη τους, σε υπάλληλο της πολεοδομίας για να αποκτήσει οικοδομική άδεια, σε αστυνομικό για να μη δώσει κλήση, σε ΚΤΕΟ για να «περάσει» το αυτοκίνητο τους. Το 88% θεωρεί θεμιτό να βάλει «μέσο» για να προσληφθεί ένας συγγενής, να δώσει χρήματα σε γιατρό για να τον προσέξει καλύτερα κ.λπ.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, το ίδιο 98,7% ζητά να εφαρμόζονται οι νόμοι, το 96% να τιμωρούνται αυστηρά όσοι πιάνονται να παίρνουν «μίζες» ή «φακελάκια», το 88% να εφαρμόζεται πραγματικά το «πόθεν έσχες» για τους δημοσίους υπαλλήλους, το 84% να καθιερωθεί κώδικας επαφής και συμπεριφοράς για τους δημοσίους υπαλλήλους, το 73% να γίνουν ενημερωτικές εκστρατείες κατά της διαφθοράς κ.λπ.

Σύμφωνα με τον κ. Συγγρό, μόνο η μικροδιαφθορά συνιστά το 1% του τρέχοντος προϋπολογισμού της χώρας. Στις περισσότερες προηγμένες, ευρωπαϊκές χώρες της Δύσης και του Βορρά η μικροδιαφθορά συναντάται σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αυτά τα κράτη αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα φοροδιαφυγής και σκανδάλων μεγάλων εταιρειών.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ