Το είχε πει ο Σημίτης και πολλοί τον βρίζανε τότε. Αλλά η κατάντια αυτής της χώρας επαληθεύτηκε μπροστά μου σήμερα, μεγαλειωδώς.

Εχτές το βράδυ μου ήρθε η ιδέα να δω πόσο ενδιαφέρον θα μπορούσε να δείξει το ελληνικό κοινό του Internet για την τσόντα που γύρισε μια wannabe-star που προφανώς τα τελευταία χρόνια είχε καταντήσει βιζιτού με τη βοήθεια των “φίλων” της (δεν θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ποιοι ήταν αυτοί, αν έχει παρακολουθήσει 4-5 μεσημεριανάδικα όλα κι όλα τα τελευταία χρόνια). Ακόμα πιο λυπηρό, αυτή η κοπέλα είναι εξίσου προφανώς junkie και αλκοολική. Κρίμα δυο φορές, αν σκεφτεί κανείς ότι για τον έναν ή τον άλλο λόγο, είχε την ευκαιρία να την μάθει όλη η Ελλάδα και δεν την αξιοποίησε.

Ο λόγος που σκέφτηκα να κάνω το πείραμα, ήταν επειδή την ίδια μέρα είχαν ανακοινωθεί τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται ποτέ σε αυτή τη χώρα. Αναρωτήθηκα, για τι από τα δύο θα ενδιαφερόταν περισσότερο ο κόσμος. Δεν έφτιαξα αντίστοιχο post για να μην το κάνω πολύ προφανές, αλλά το γεγονός ότι το fake post για το video της Αλεξανδράτου έφτασε μέσα σε 22 περίπου ώρες τα 100.000 hits, όντας και το πλέον δημοφιλές στο ελληνικό section του wordpress όλη την ημέρα, μου λέει πολλά (όπως και το γεγονός ότι όλα τα top δημοφιλή posts είναι επίσης για το ίδιο θέμα).

Είχα και την ιδέα να προσπαθήσω να δημοσιεύσω σε κάποια εργασία τα αποτελέσματα του πειράματος μαζί με άλλα στοιχεία που μάζεψα μέσα στην ημέρα από πολλές πηγές και σε σχέση με τα άλλα (πιο σημαντικά) νέα της ημέρας, αλλά αποφάσισα να μην το κάνω για διάφορους λόγους, κάποιοι εκ των οποίων είχαν να κάνουν με το ενοχλητικό των συμπερασμάτων.

Είναι απολύτως ενοχλητικό ότι τεράστιο ποσοστό Ελλήνων (το δείγμα ήταν αρκετά μεγάλο…) είναι τόσο μέγιστη κουτσομπόλα. Δεν εικάζω ότι είναι και εθισμένος στην τσόντα (αν και δεν το αποκλείω), γιατί πλέον αυτή είναι ελεύθερη στο Internet έτσι κι αλλιώς, και με επαγγελματίες του είδους (που είναι και πιο όμορφες από τη Τζούλια, άμα λάχει). Πιστεύω ότι είναι απλά κουτσομπολιό, και εθισμός στην απλότητα της επιφάνειας των πραγμάτων. Από το σχολείο μέχρι να πεθάνουμε, μαθαίνουμε να ασχολούμαστε αποκλειστικά με την επιφάνεια και ποτέ με την ουσία των πραγμάτων. Τα μαθήματα παπαγαλία, όταν σε όλες τις σοβαρές χώρες του δυτικού κόσμου (π.χ. Σκανδιναβία) αυτό το είδος διδασκαλίας αποδοκιμάζεται πλήρως. Στα πανεπιστήμια αναλαμβάνουν τα κόμματα, να σου πουλήσουν ότι παπατζηλίκι τους κατέβει. Στο ενδιάμεσο, τα ΜΜΕ έχουν φροντίσει να σε πείσουν για αυτό ακριβώς που υπαγορεύουν τα μεγάλα αφεντικά, ότι κι αν είναι κατά καιρούς. Αυτές τις μέρες, το μέγιστο ζήτημα είναι ότι ένα άκρως συντηρητικό περιοδικό και ένα αισχρό tabloid στη Γερμανία, τόλμησαν να προσβάλουν την αρχαία Ελλάδα. Ε και; Τη δουλειά τους έκαναν. Δεν κάνουμε κι εμείς τη δική μας, να αρχίσουμε να ζητάμε καμμιά απόδειξη από τους γιατρούς που κατακλέβουν το δημόσιο; Να υπενθυμίζουμε στους εντεταλμένους του ΠΑΜΕ, ότι σε μια δημοκρατική χώρα δεν νοείται να απαγορεύουν την εργασία σε εκείνους που θέλουν να εργαστούν, και ότι είναι απόλυτος φασισμός να μου αποκλείεις την πρόσβαση στο γραφείο μου; Να θυμίζουμε στα φασιστάκια των πανεπιστημίων ότι το ίδιο ισχύει και για τα εργαστήρια, και ότι κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να παράγουν κάτι (σε αντίθεση προφανώς με τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας); Να δώσουμε πόδι στους αλήτες που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια, όταν ξαναέρθει εκείνη η άγια ώρα που ρίχνουμε το φακελάκι, όχι στην τσέπη κάποιου γιατρού του ΕΣΥ αλλά στην κάλπη; Να τολμήσουμε να δημιουργήσουμε κάτι, αντί να γλύφουμε κάθε λιγδιάρη πολιτικάντη για μια θέση στο δημόσιο (που, BTW, όπου να ‘ναι μάλλον δεν θα πληρώνει πάνω από 10 μισθούς το χρόνο);

Αλλά φοβάμαι πως όλα αυτά είναι επιστημονική φαντασία. Η τσόντα της καημένης της Τζούλιας είναι άκρως πιο εύπεπτη. Είναι πιο εύκολο να τρώμε αμάσητο ότι μας σερβίρουν οι 300 μας, ακόμα και αν πρόκειται για μεγαλειώδη hoaxes που τους ήρθαν με email. Επίσης είναι πιο εύκολο να μαθαίνουμε τις αλήθειες μας από τα κανάλια του κάθε μεγαλοεφοπλιστή, μεγαλοεργολάβου, μεγαλοπετρελαιά. Ο Πρετεντέρης τους τα λέει σωστά και δεν μας μπερδεύει, όπως κάποιοι ανεκδιήγητοι τύποι. Στο κάτω κάτω, το διάβασμα τρώει πολύ χρόνο, κι εγώ έχω να δω μπάλα και τσόντα.

ΥΓ: Δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα, αν δεν βρεθεί ένας κατάλληλος υπουργός Παιδείας, που θα διορίσει κατάλληλο Παιδαγωγικό Συμβούλιο, και το οποίο θα αλλάξει όλη την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες ανεξαρτήτως αντιδράσεων.πηγη