Με γεωπολιτική/γεωστρατηγική «πτώχευση» απειλείται άμεσα η χώρα ως αποτέλεσμα της άθλιας πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης που επιφύλασσε στην Ελλάδα η ελίτ που κατέχει την διαχείρισή της. Η Γιουγκοσλαβία – στην καλύτερη περίπτωση η Βουλγαρία – είναι ορισμένα από τα παραδείγματα χωρών που «έδυσαν» γεωστρατηγικά γιατί δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον σχεδιασμό που υπήρχε σε βάρος τους. Από τα οικονομικά προβλήματα μπορείς να ξεφύγεις (ειδικά όταν δεν είναι στον βαθμό που περιγράφονται, τραγικά). Από την «γεωστρατηγική πτώχευση», ποτέ…

Πρακτικά ζούμε την «Ώρα Μηδέν» της μεταπολεμικής Ελλάδας: Μία διακριβωμένη συνολική χρεοκοπία του συστήματος, δηλαδή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κυβερνούσε την χώρα από το 1944 μέχρι σήμερα  (με εξαίρεση της επτάχρονη δικτατορία 1967-74), ένα διαρκές πολιτοκοοικονομικό έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας που μας οδηγεί σε καταστάσεις για τις οποίες ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι η προβολή της πατριωτικής συνείδησης του καθενός, η αντίληψη του καθενός μας για τον ρόλο του ως Έλληνα στην Ιστορία.

Όσοι μιλούν για «χρεοκοπία» της χώρας και για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας παίζουν, ηθελημένα ή άθελά τους, το παιχνίδι των ξένων συμφερόντων που μοναδικός στόχος τους είναι η εξουδετέρωση της Ελλάδας από το στρατηγικό παίγνιο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Στην καλύτερη η  «βουλγαροποίησή» της, στην χειρότερη η «γιουγκοσλαβοποήσή της»: Η άλλοτε «Πρωσσία των Βαλκανίων», η πανίσχυρη Βουλγαρία της εποχής του Συμφώνου της Βαρσοβίας, σήμερα έχει εξαφανιστεί από τον γεωπολιτικό χάρτη. Ουσιαστικά χωρίς ένοπλες δυνάμεις, με την μισή βιομηχανία από αυτή που είχε πριν από 20 χρόνια, με απώλεια πληθυσμού 30% μέσα σε 20 χρόνια, με το μουσουλμανικό στοιχείο να στηρίζει ή να αποσταθεροποιεί κυβερνήσεις, ανάλογα με τις επιθυμίες της Άγκυρας.

Τα κράτη καμιά φορά προσωρινά χρεοκοπούν οικονομικά. Όχι συνολικά. Χρεωκοπούν όμως μόνιμα γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά και αυτό είναι που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία. Η Αργεντινή, η Ισλανδία, η Ουγγαρία, η Ουκρανία, ακόμα και η Τουρκία και πολλές άλλες χώρες έχουν χρεωκοπήσει πρακτικά σε οικονομικό επίπεδο. Η σχέση Τουρκίας και ΔΝΤ είναι μόνιμη εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά η χώρα αντί να υποχωρεί έχει ισχυροποιηθεί γεωπολιτικά.

Η Σοβιετική Ένωση χρεοκόπησε όχι σε οικονομικό επίπεδο, αλλά σε γεωστρατηγικό, το ίδιο ακριβώς και η πρώην Γιουγκοσλαβία. Από την οικονομική χρεοκοπία διασώζεσαι, από την γεωστρατηγική,  ποτέ! Και η Γερμανία αυτή την στιγμή ακολουθεί έναντι της Ελλάδος συνταγή πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που δίνει το μέτρο των κρίσιμων στιγμών, αλλά και εκδικείται την απληστία της εγχώριας οικονομικής ελίτ, είναι η στάση των ελληνικών τραπεζών απέναντι στο ενδεχόμενο της προσφυγής της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: Ο απόλυτος πανικός!

Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ευθύνονται στο μεγαλύτερο μέρος τους για την διαμόρφωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα σήμερα, δίνουν αγώνα χαρακωμάτων για να ξεφύγουν από το ΔΝΤ, αλλά φαίνεται ότι είναι μάλλον αργά: Πιθανότατα θα ζητηθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος να αναλάβει την διοίκηση και τον πλήρη έλεγχο των τραπεζών, όπως έγινε και στην Ουγγαρία, το μοντέλο χρηματοδότησης της οποίας επιλέγεται για να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα.

Σε ότι αφορά την πολιτική ηγεσία, ουδείς μπορει να ισχυριστεί ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου που ανέλαβε τις τύχες της χώρας τον Οκτώβριο έχει πετύχει στην αποστολή της. Αν μετά από έξι μήνες διακυβέρνησης το μόνο που πετυχαίνει μία κυβέρνηση κράτους-μέλους της ευρωζώνης, είναι να οδηγήσει την χώρα στο ΔΝΤ (έστω και σε «μικτή» λύση με διμερείς συμφωνίες χρηματοδότης με άλλα μέλη της ευρωζώνης), τότε δεν έχει πετύχει την αποστολή της: Όλα δείχνουν ότι το πρώτο μετεκλογικό τρίμηνο της ευφορίας, χάθηκαν όλα.

Αλλά ακόμα και τώρα, την ύστατη στιγμή γίνονται τεράστια λάθη: Ο, κατά τεκμήριο σοβαρός, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Λουκάς Παπαδήμος, εξέφρασε την κάθετη αντίρρησή του στην κυβέρνηση για τις «βλακείες που λέγονται για πιστόλια πάνω στο τραπέζι και τις φανφάρες περί ΔΝΤ».

Έτσι αναγκάστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου την Παρασκευή να πάρει πίσω όσα έλεγε περί ΔΝΤ, αλλά μάλλον είναι αργά. Γενικά στην ΕΚΤ, κανείς δεν θέλει το ΔΝΤ, για έναν απλό λόγο: Είσοδος του ΔΝΤ στην ευρωζώνη σημαίνει αποτυχία της ευρωζώνης. Αυτό θα πιέσει το ευρώ (κάτι που επιθυμεί διακαώς η Γερμανία άσχετα με τις δημόσιες δηλώσεις Μέρκελ, Σόϊμπλε κλπ).

Κι εδώ αρχίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι: Η Γερμανία σύρει την Ευρώπη σε μία συμπεριφορά έναντι της Ελλάδος, όπως έπραξε και το 1990-1991 με την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η Γαλλία, όπως και τότε διαφωνεί, αλλά δεν μπορεί να επιβάλλει την θέση της. Η Ρωσία είναι κάθετα αντίθετη στην πίεση που ασκείται στην Ελλάδα. Ανησυχεί ότι η αποδυνάμωση της Ελλάδας θα ισχυροποιήσει την Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά και σε άλλες περιοχές ρωσικού ενδιαφέροντος.

Οι ΗΠΑ παρακολουθούν χωρίς να έχουν συγκεκριμένη στρατηγική. Το πλήγμα που δέχθηκαν οι ΗΠΑ με την οικονομική κρίση του 2008-2009 είναι τόσο βαρύ που το «θηρίο» ακόμα δεν έχει σταθεί στα πόδια του. Σε άλλες εποχές το «Ζήτω η Ελλάς» που ανέκραξε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα θα είχε σεισμικά, θετικά, αποτελέσματα σε όλους τους τομείς. Τώρα ακούστηκε περισσότερο σαν γραφική κορώνα Ελληνοαμερικανού συνταξιούχου γερουσιαστή σε συγκέντρωση επαρχιωτών ομογενών.

Σε σύσκεψη που έγινε στις αρχές Φεβρουαρίου στην Μόσχα, εν αναμονή της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού, συζητήθηκε σε υψηλό επίπεδο η πολιτική της Ρωσίας έναντι της Ελλάδος, αλλά και συνολικά στην περιοχή αυτή. Υπήρξαν τεκμηριωμένες εκτιμήσεις ότι «Η Ελλάδα καταρρέει» και όταν λέμε «καταρρέει» δεν εννοούσαν οικονομικά, αλλά γεωστρατηγικά. Αυτές οι εκτιμήσεις ακολουθήθηκαν από σενάρια όπως η απόκτηση του ελέγχου του Α.Αιγαίου από την Τουρκία και η γεωστρατηγική εξουδετέρωση της Ελλάδας. Η απόκτηση του ελέγχου του Α.Αιγαίου από την Τουρκία θα σήμαινε ότι «Ο έλεγχος των Στενών από την Άγκυρα θα επεκταθεί μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο».

Οι συγκεκριμένες διαπιστώσεις ήταν αρκετές για να καμφθούν οι αντιρρήσεις εκείνων των κύκλων της Μόσχας που ήθελαν το «πάγωμα» των ελληνορωσικων σχέσεων με αφορμή της αναβλητική συμεριφορά των δύο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων στο θέμα των αγωγών και της διακρατικής συμφωνίας για τα BMP-3HEL.

Είναι γεγονός ότι υπάρχουν ισχυροί κύκλοι στη Μόσχα που ευνοούν αρνητικές συμπεριφορές προς την Ελλάδα θεωρώντας την χώρα «αδύναμο κρίκο». Η ρωσική πολιτική σχολή είναι καθαρά «ψυχρή» και πραγματιστική σε αντίθεση π.χ. με την αμερικανική που πολλές φορές κατά την ιστορική διαδρομή αποδείχθηκε ότι επηρεαζόταν από «συναισθηματικούς» παράγοντες.

Αποκαλύπτουμε ότι τέθηκε στις αρχές Μαρτίου ακόμα και θέμα ματαίωσης από ρωσικής πλευράς της επίσκεψης του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας στην Μόσχα στις 29-31/03/2010, λόγω «μη ικανοποιητικής εξέλιξης βάσει των υποσχέσεων που δόθηκαν για το πρόγραμμα του BMP-3HEL» του οποίου η διαπραγμάτευση κοντεύει να κλείσει τριετία!

Με προσωπική απόφαση του Β.Πούτιν η επίσκεψη τελικά θα πραγματοποιηθεί, όπως και με προσωπική του απόφαση εκδόθηκε η πρωτοφανής ανακοίνωση της Παρασκευής που χαρακτηρίζεται η Ελλάδα «Βασικός οικονομικός και εμπορικός εταίρος της Ρωσίας». Στην Μόσχα κρίθηκε ότι θα έπρεπε άμεσα να υπάρξει ένα αντίβαρο στην γερμανική στάση που απειλεί και στην περίπτωση της Ελλάδας τα πάγια συμφέροντα της Ρωσίας, όπως συνέβη το 1991 και με την πρώην Γιουγκοσλαβία.

Οι Ρώσοι δεν είναι αρνητικοί για το ΔΝΤ, για τον λόγο ότι το χρηματοδοτούν και έχουν ισχυρό λόγο στις αποφάσεις του.

Την ίδια θέση με αυτή της Ρωσίας έχει και η Γαλλία. Για την κυβέρνηση Σαρκοζί Ελλάδα και Κύπρος είναι τα μοναδικά αναχώματα σε μία Τουρκία που εκτινάσσεται σαν ελαττήριο.

Σε αυτή την ιστορική συγκυρία, κατά έναν παράξενο τρόπο, μία χώρα με την οποία μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 δεν είχαμε ούτε διπλωματικές σχέσεις, λόγω μιάς «ανίερης» «συμπαράταξης» συντηρητικών νεοορθόδοξων κύκλων και αριστεράς, αυτή η χώρα, το Ισραήλ, σε αυτή την στιγμή του μείζονος γεωστρατηγικού κινδύνου για την Ελλάδα, έχει συμπήξει μία στενή συμμαχία με την Αθήνα. Για λόγους καθαρού κρατικού συμφέροντος του, το Τελ Αβίβ, στηρίζει την Ελλάδα με διάφορους τρόπους…

Το ζήτημα λοιπόν είναι κατά πόσον η χώρα μέσα σε κλίμα οικονομικής χρεοκοπίας θα μπορέσει να αποφύγει την γεωστρατηγική χρεοκοπία. Από τα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο τον τελευταίο μήνα, φαίνεται ότι η Άγκυρα εκτιμά ότι τώρα είναι η ώρα να προωθήσει τις επιδιώξεις της.

Εντελώς ψυχρά, μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή από το 1974  και μετά για την Τουρκία από την σημερινή. Απλώς περιμένουν τα χειροτερεύσουν τα πράγματα. Για την ώρα η ελληνική στρατιωτική ισχύς δεν τους επιτρέπει να έχουν την «σιγουριά» που θα ήθελαν στην επίτευξη των στόχων τους. Θα περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία…

Θα τους την δώσουμε; 

Τμήμα αναλύσεων defenenet.gr