Του Ηλία Νταλούμη

Με τον πρωθυπουργό να παίρνει αυτό που ζήτησε από Γερμανία και Γαλλία, δηλαδή την πολιτική στήριξη, η Ελλάδα μπορεί τώρα να πάρει ανάσα και να σχεδιάσει το αναπτυξιακό της πρόγραμμα. Σ’ αυτό εντάσσονται, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, και οι εξοπλισμοί. Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν βιομηχανίες και πλήθος μικρών επιχειρήσεων, που ασχολούνται με τη σχεδίαση, ανάπτυξη και κατασκευή αμυντικού υλικού. Απλώς ως τώρα δεν χρησιμοποιήθηκαν όπως έπρεπε. Αυτό οφείλεται και στην περί εξοπλισμών νομοθεσία.

Οι κρατικές αμυντικές βιομηχανίες έχουν πρακτικά ανύπαρκτη παραγωγή, ενώ οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που έχουν να επιδείξουν εντυπωσιακές επιτυχίες στο εξωτερικό, αγνοούνται επιδεικτικά από το Ελληνικό Δημόσιο. Η κατάρτιση του σχεδίου νόμου από το ΥΕΘΑ και η επιλογή των εξοπλιστικών προγραμμάτων που μπορούν να υλοποιηθούν, με τη δεδομένη οικονομική κατάσταση, έχουν προχωρήσει αρκετά. Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται ο νόμος για τους εξοπλισμούς να κατατεθεί στη Βουλή και να ψηφιστεί στο τέλος της άνοιξης. Την ίδια περίπου περίοδο θα ανακοινωθεί και το εξοπλιστικό πρόγραμμα.

Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα που θα έχει οπωσδήποτε σχέση με την υποστήριξη που μας προσφέρουν οι χώρες της Ε.Ε. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα πιέσεων, όσο κι αν κάποιοι έχουν αντίθετη άποψη, για ένα απλό λόγο: κανένας δε θέλει να πουλήσει σε κάποιον που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Γνωρίζοντας όμως τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας, σαφώς και ενδιαφέρονται να πουλήσουν τα δικά τους προϊόντα. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πλεονέκτημα της ελληνικής πλευράς. Χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα, κρίνοντας αντικειμενικά και με πλήρη διαφάνεια η Ελλάδα μπορεί, και πρέπει, να προχωρήσει σε αμυντικές-βιομηχανικές συνεργασίες με τη Γερμανία και τη Γαλλία, χωρίς να δυσαρεστήσει καμία από τις δύο, δίνοντας ταυτόχρονα ώθηση στη βιομηχανία της. Οπωσδήποτε το πρόβλημα των υποβρυχίων είναι ένα από τα θέματα που ενδιαφέρουν τη Γερμανία.

Με την μεταβίβαση του 75,1% των μετοχών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στην Abu Dhabi Mar, το πρόβλημα τυπικά παύει να είναι γερμανικό. Στην ουσία όμως δεν αλλάζει τίποτα. Η επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να εγκαταλείψει τον «Παπανικολή» και να προχωρήσει στη ναυπήγηση άλλου υποβρυχίου, μάλλον είναι εσφαλμένη.

Αφενός στερεί το Ναυτικό από ένα υποβρύχιο χωρίς πια προβλήματα και με δυνατότητες που θεωρούνται, από υπηρετούντες στα υποβρύχια, εξαιρετικές. Αφετέρου θα δημιουργηθεί σοβαρό κενό στη δομή δυνάμεων του Ναυτικού. Η ναυπήγηση των άλλων δύο υποβρυχίων, αντ’ αυτών που σχεδιαζόταν να εκσυγχρονιστούν, δεν αντιμετωπίζει προβλήματα και αναμένεται να προχωρήσει.

Ο εκσυγχρονισμός των φρεγατών ΜΕΚΟ, προϋπολογισμού 200 εκατ. ευρώ, πιθανότατα θα γίνει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου και ναυπηγήθηκαν. Σχετικό με τα υποβρύχια είναι και το πρόγραμμα των τορπιλών τους. Έχει προϋπολογισμό 110 εκατ. ευρώ και οι DM2A4, της Atlas (θυγατρική της ThyssenKrupp) πρακτικά δεν έχουν αντίπαλο.

Στο πρόγραμμα πυρομαχικών των νέων αρμάτων η γερμανική Rheinmetall σίγουρα θα έχει ένα πολύ σοβαρό μερίδιο. Η εταιρεία αυτή υπέβαλε στα τέλη Δεκεμβρίου μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση για 422 μεταχειρισμένα τεθωρακισμένα Marder 1A3, η ενεργοποίηση των οποίων θα δώσει σοβαρό έργο στην ΕΛΒΟ. Ζητά 200 εκατ. ευρώ, ποσό που είναι διαπραγματεύσιμο.

Η απειλή.

ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ γιατί δεν περικόπτονται δραστικά οι εξοπλισμοί, η απάντηση είναι: επειδή η Τουρκία εξακολουθεί να απειλεί ανοιχτά. Στο ΥΕΘΑ δεν θεωρούν καθόλου απίθανο να υπάρχει ένα ακόμα σχέδιο τύπου «Βαριοπούλα», με διττό σκοπό. Από τη μια να γίνουν αναδιατάξεις στο εσωτερικό της Τουρκίας κι από την άλλη να προκληθούν απώλειες, κάθε είδους, στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, μόνο με σωστά εξοπλισμένες Ένοπλες Δυνάμεις αποτρέπεται.

Το κονσόρτσιουμ για το Eurofighter και οι εκκρεμότητες.

ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ μαχητικό, η EADS προσφέρει το Eurofighter. Εδώ μπορεί να γίνει χοντρό παιχνίδι. Λόγω περικοπών η Γερμανία φέρεται να ακυρώνει παραγγελία 37 Eurofighter. Στον ίδιο τομέα η Γαλλία προσφέρει το Rafale. Όμως σε μια παραγγελία των Eurofighter δεν θα φέρει και πολλές αντιρρήσεις, καθώς συμμετέχει στην EADS κατά 50%. Και μάλλον δεν έχει ανταγωνιστή στα ελικόπτερα. Τόσο τα μεταφορικά του Στρατού NH90 όσο και τα Έρευνας-Διάσωσης Super Puma, έχουν ήδη επιλεγεί (χωρίς να αμφισβητούνται από κανένα), ενώ οι ανάγκες στα μεταφορικά δεν έχουν καλυφτεί.

Εκεί που τα πράγματα όντως δυσκολεύουν είναι στο πρόγραμμα των φρεγατών. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προκρίνει, χωρίς καμία διαφάνεια, τις γαλλικές FREMM για τις οποίες επρόκειτο να ξεκινήσουν κάποιες επαφές. Ακόμα κι αν ξεπεραστούν οι προβληματισμοί του Ναυτικού για τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτών των πλοίων, το θέμα είναι πού θα ναυπηγηθούν.

Οι Γάλλοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δώσουν την άδεια στο Σκαραμαγκά. Ταυτόχρονα δεν έχουν ακόμα αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις τους με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Αν αυτό συμβεί, που είναι ευχής έργο, θα πρέπει να γίνουν σημαντικές επενδύσεις, κάτι που δεν έχει διευκρινιστεί από γαλλικής πλευράς.

Μια τέτοια περίπτωση βεβαίως θα ήταν ιδανική για την Ελλάδα, αφού έτσι θα εξασφαλιζόταν η λειτουργία δύο σημαντικών βιομηχανικών μονάδων. Οπωσδήποτε θα εκδηλωθεί σκληρός γαλλογερμανικός ανταγωνισμός, εφόσον αποφασιστεί η ναυπήγηση των τεσσάρων κορβετών.

ΠΗΓΗ