Δύο βιβλία του Νίκου Μπελογιάννη και ένα της συντρόφου του Ελλης Παππά παρουσιάστηκαν σήμερα στη Στοά του Βιβλίου, 58 χρόνια από την εκτέλεση του πρώτου με την κατηγορία της κατοσκοπείας,μαζί με τους συγκατηγορούμενούς του Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκο Καλούμενο. Πρόκειται για τα βιβλία  «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» και «Το σχέδιο για μια ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» του Νίκου Μπελογιάννη καθώς και το «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου» της Ε. Παππά τα οποία εκδόθηκαν μαζί από τις εκδόσεις Αγρα.

«Η υλικότητα της οικονομίας και μάλιστα το μέρος που σχετίζεται με τον δανεισμό και την διαχείριση των σχετικών πόρων,επιλέγεται ως προνομιακό πεδίο για την κορύφωση της κριτικής του Μπελογιάννη στο κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό σύμπλεγμα και τη συμμαχία του με το ξένο κεφάλαιο,η δράση των οποίων σκιαγραφείται ως ένα αμοραλιστικό συνεχές συνωμοσιών και δολοπλοκιών εις βάρος του λαού», ανέφερε ο ιστορικός Γιάννης Αντωνίου, που υπογράφει την εισαγωγή στην παρούσα έκδοση του βιβλίου «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» το οποίο γράφτηκε στα τέλη του μεσοπολέμου, σε μια περίοδο γεμάτη από σημαντικά οικονομικά γεγονότα.

Την περιπέτεια του βιβλίου στον χρόνο, παρουσίασε ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά, Νίκος Μπελογιάννης, ο οποίος αναφέρεται διεξοδικά, στον πρόλογο του βιβλίου, στη σταδιακή χρονολογία των χειρογράφων του πατέρα του και τη συγγραφή η οποίαή ξεκίνησε περί τα τέλη του 30, στις φυλακές της Ακροναυπλίας,συνεχίστηκε μέσα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου νοσηλεύτηκε ο Μπελογιάννης ως φυματικός κάποια περίοδο της κατοχής, έως ότου δραπετεύσει και την ολοκλήρωσή τους αργότερα,μετά την απελεύθερωση και έως ότου ανεβεί στο βουνό με τον Δημοκρατικό Στρατό. Ο Νίκος Μπελογιάννης αναφέρθηκε επίσης στο βιβλίο της μητέρας του Έλλης Παππά, «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου», το οποίο αποτέλεσε την πρόθεση της Έλλης Παππά να συμβάλει στον διάλογο, του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, το Φεβρουάριο του 1991.

«Το βιβλίο, ένα βιβλίο πολεμικής σε «αυτοέκδοση» -σαμιζνταντ σύμφωνα με την ορολογία της Επανάστασης του 1917-,με εκτύπωση και βιβλιοδεσία σε ένα κατάστημα κομπιούτερ στου Ζωγραφου, άμα τη αφίξει του στον Περισσό, πετάχτηκε στον κάδο με τα μη ανακυκλώσιμα επικίνδυνα υλικά, σαν να ήταν τοξικό» ανέφερε ο Νίκος Μπελογιάννης.

 «Πιστεύω», γράφει η Έλλη Παππά, «ότι οι σύντροφοι που επικαλούνται τον μαρξισμό – λενινισμό και οι περισσότεροι ανήκουν στην γενιά της Αντίστασης,- φέρνουν το στίγμα της γενιάς τους: Τον Λένιν τον γνώρισαν κυρίως μέσω του Στάλιν. Δηλαδή,για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, γνώρισαν τον Λένιν λογοκριμένο από τον Στάλιν… Δεν ξέρω αν θα πείσω τους συντρόφους του ΚΚΕ για το πώς σκεφτόταν και δρούσε ο πραγματικός Λένιν, απαλλαγμένος από κάθε λογοκρισία που του επιβλήθηκε λίγο πριν και αμέσως μετά τον θάνατό του, ο Λένιν έξω από την πλαστή εικόνα του από τα «Ζητήματα Λενινισμού». Πάντως είμαι βέβαιη πως ο πραγματικός Λένιν, χωρίς λογοκρισία και έξω από τα μαυσωλείο, κερδίζει πολύ μεγαλύτερη και ποιοτικά διαφορετική εκτίμηση».

 Ο Νίκος Μπελογιάννης,στέλεχος του ΚΚΕ και ταξίαρχος του ΔΣΕ, φυλακισμένος, έγραψε το «Σχέδιο για μια ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» λίγους μήνες πριν την εκτέλεσή του.  «Συνιστά ξεχωριστό παράδειγμα στρατευμένου κομμουνιστή που συνδυάζει τον μαρξιστή με τον ελεύθερο στοχαστή και κριτικό»,επεσήμανε η ιστορικός Χριστίνα Ντουνιά. πηγη