Τουρκία: $48 δισ. για όπλα το 2023!

Το σημερινό ανακοινωθέν από την επίσκεψη του ΑΝΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα στην Άγκυρα σκόρπισε οποιεσδήποτε θετικές σκέψεις που θα μπορούσε να έχει ο κάθε καλοπροαίρετα σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης, που ακόμα πιστεύει ότι τα εθνικά θέματα έχουν ακόμα κάποια σημασία για τους Έλληνες πολιτικούς. Εν μέσω μίας άνευ προηγουμένου τρομοκρατίας των ΜΜΕ για την οικονομία της χώρας, με την κυβέρνηση να πέφτει από την μία γκάφα στην επόμενη (βλ. δηλώσεις Παπανδρέου στο κυβερνητικό Συμβούλιο την Μ. Τρίτη περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας στήριξης της ΕΕ) ο Έλληνας πρωθυπουργός προχωρά σε βήματα προσέγγισης με την Τουρκία που θυμίζουν έντονα την πολιτική του όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών το 1999.

Φαίνεται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός όλα αυτά τα χρόνια από την εποχή της πολιτικής του ανοίγματος του προς την Άγκυρα, δεν απεκόμισε την ανάλογη εμπειρία. Δυστυχώς ότι η μη τήρηση των δεσμεύσεων της Άγκυρα, για την μείωση της έντασης μεταξύ των δύο κρατών, και την τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, δεν αποτέλεσαν για τον Έλληνα Πρωθυπουργό απόδειξη των αληθινών προθέσεων της Τουρκίας.

Όσο περνά ο καιρός, ο πρωθυπουργός της χώρας φαίνεται να λειτουργεί ιδεοληπτικά περισσότερο από ποτέ, κυνηγώντας ένα άπιαστο όνειρο, την εξημέρωση του θηρίου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι οι σχέσεις της Ελλάδας και την Τουρκίας δεν είναι οι σχέσεις που έχουν η Νορβηγία με τη Σουηδία.

Στην περίπτωση μας έχουμε ένα παιχνίδι ισχύος με την Τουρκία να δράττει τώρα τους κόπους μίας εικοσαετίας συνεχών αμφισβητήσεων και αύξησης της στρατιωτικής της ισχύς.
Και ενώ σε παλαιότερες δηλώσεις του, ο Έλληνας πρωθυπουργός έδειχνε να έχει καταλάβει ότι η περίοδος ύφεσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά το 1999 ήταν μόνο ένα διάλειμμα, κυρίως διότι η Τουρκία βρισκόταν σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, σήμερα παρουσιάζεται ως ένας διαφορετικός άνθρωπος.

Είναι πραγματικά απίστευτη η επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού να θέλει να ανοίξει όλα τα εθνικά θέματα αυτή τη χρονική στιγμή, που όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η χώρα κινδυνεύει με οικονομική κατάρρευση. Πραγματικά μπορεί στο μέλλον η παρούσα εξωτερική πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου να διδάσκεται στις διπλωματικές Ακαδημίες του κόσμου ως παράδειγμα προς αποφυγή, η πραγματικότητα όμως σήμερα είναι ότι ο ελληνικός λαός απορεί με την επιμονή του Έλληνα πρωθυπουργού να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με μία χώρα που ανοικτά πλέον διεκδικεί το μισό Αιγαίο και έχει σχεδόν επιτύχει να συγκυβερνά τη Θράκη.

Είναι απίστευτος ο στρουθοκαμιλισμός της ελληνικής κυβέρνησης στις πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι η υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου δεν είναι η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο χωρών. Αξίζει να σημειωθεί το σχόλιο του Τούρκου ΥΠΕΞ για τις συχνές επισκέψεις των πλοίων του τουρκικού Ναυτικού στην περιοχή του Σουνίου όπου κατά τα λεγόμενα του «οι πλόες που πρόσφατα ακολούθησαν τα πολεμικά μας πλοία στο Αιγαίο είναι απολύτως σύμφωνοι με το διεθνές δίκαιο και την εθιμική πρακτική». Ο ίδιος δε δεν παρέλειψε να κατηγορήσει τα ελληνικά ΜΜΕ ότι διόγκωσαν το ζήτημα χωρίς λόγο.

Την ίδια στιγμή αυτός ο μάγος της «απονεύρωσης και χειραγώγησης» του αντιπάλου, προτείνει την αμοιβαία μείωση των στρατιωτικών δαπανών, τη στιγμή που το 2009 η Τουρκία δαπάνησε 4 δις δολάρια για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων ενώ το 2008 το ποσό αυτό ήταν 3,5 δις δολάρια.

Μετά από αυτά το ερώτημα που τίθεται είναι απλό. Πως μπορεί να γίνει πραγματικότητα μία τέτοια πρόταση, όταν  η Τουρκία αγοράζει ή πρόκειται να αγοράσει μέσα σε χρονικό διάστημα λίγων ετών τα ακόλουθα οπλικά συστήματα

4 ιπτάμενα ραντάρ
4 αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου
2 ιπτάμενα κέντρα διοίκησης
30 μαχητικά F-16
100 μαχητικά stealth JSF
1 κατασκοπευτικό δορυφόρο
8 κορβέτες
6 αντιτορπιλικά AAW
1 Ελικοπτεροφόρο
16 περιπολικά ανοικτής θαλάσσης
4 κορβέτες για το Λιμενικό Σώμα
8 αποβατικά σκάφη LCT
2 αποβατικά πλοία LST
6 υποβρύχια Τ214ΤΝ
127 ελικόπτερα γενικής χρήσης
51 επιθετικά ελικόπτερα
250 νέα άρματα μάχης εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής
54 πλωτές επιθετικές αμφίβιες γέφυρες
100 τουλάχιστον βαλλιστικούς πυραύλους Yildirim

Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η πρόταση, όταν η τουρκική πολεμική βιομηχανία υπάρχει χάρις στις αγορές οπλικών συστημάτων των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πως μπορούμε να πιστέψουμε τα λόγια του Τούρκου ΥΠΕΞ όταν ο σχεδιασμός του τουρκικού κράτους για τον τομέα της άμυνας μέχρι το 2023 περιλαμβάνει την αύξηση των αμυντικών δαπανών από 130 δολάρια/άτομα το 2002 στα 534 δολάρια/άτομο το 2023.

Πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η «δελεαστική» πρόταση, όταν η πρόβλεψη για τον τουρκικό αμυντικό προϋπολογισμό του 2023 είναι αυτός να φτάσει τα 48 δις δολάρια. Πόση πειστικότητα έχουν τα λόγια του Νταβούτογλου όταν στόχος του τουρκικού κράτους είναι το 2023 είναι να απασχολούνται 60.000 εργαζόμενοι στην πολεμική βιομηχανία της χώρας από τις 25.000 που ήταν το 2002

Για άλλη μία φορά η Ελλάδα έπεσε στην παγίδα των ΜΟΕ, συμφωνώντας στην υλοποίηση σειράς μέτρων που μάλλον θα προκαλέσουν τον γέλωτα και τον σκεπτικισμό των Ελλήνων πολιτών παρά το αισιοδοξία τους για το μέλλον.

Προτάσεις όπως η σύσταση ενός Συμβουλίου Υψηλής Συνεργασίας με 10 Έλληνες και 10 Τούρκους Υπουργούς μάλλον απορία προκαλούν στους Έλληνες πολίτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε η ηττημένη μεταπολεμική Γερμανία που προσπαθούσε να διώξει από πάνω της το ναζιστικό παρελθόν, δεν δημιούργησε μία τέτοια επιτροπή κατά τη διάρκεια του φημισμένου γερμανογαλλικού άξονα συνεργασίας.

Πόσο δε στην περίπτωση της Ελλάδας όπου οι Τούρκοι υπουργοί αυτής της ελληνοτουρκικής Επιτροπής θα είναι οι ίδιοι οι υπουργοί που με τις πολιτικές τους θα κάνουν ότι μπορούν για να θέσουν υπό τον έλεγχο της Άγκυρας τη Θράκη, τα νησιά του Αν Αιγαίου. Θα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που στέλνουν καθημερινά δεκάδες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα αποβλέποντας στην μελλοντική τους πολιτική «αξιοποίηση».

Πριν από 74 χρόνια η ναζιστική Γερμανία ακολούθησε μία πολύ απλή και συνάμα αποτελεσματική πολιτική έναντι της Αυστρίας. Για πέντε χρόνια η Γερμανία έπαιζε με τα νεύρα των αυστριακών. Την μία φορά η Γερμανία, με διάφορες ενέργειες και επεισόδια έστελνε μηνύματα για επικείμενη εισβολή στην Αυστρία, η οποία αμέσως κινητοποιούσε τον αυστριακό Στρατό για να υπερασπίσει τη χώρα.

 Αντί όμως για εισβολή ακολουθούσε μία περίοδος χαλάρωσης από την πλευρά της Γερμανίας και μια περίοδος επίθεσης φιλίας προς την Αυστρία με ειρηνικά συνθήματα, τα οποία εφησύχαζαν τους αυστριακούς. Μετά ακολουθούσε πάλι ένταση μεταξύ των δύο χωρών με τους Γερμανούς να στέλνουν πάλι μηνύματα εισβολής και μετά πάλι ακολουθούσε χαλάρωση. 

Στο τέλος και μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενων εναλλαγών, η συνείδηση και οι αντιστάσεις των αυστριακών μούδιασαν απονευρώθηκαν, ρίχνοντας έτσι τις αντιστάσεις τους. Την ίδια στιγμή η παγκόσμια κοινή γνώμη αδιαφορούσε πια για το παιχνίδι της Γερμανίας με τους ταλαίπωρους αυστριακούς. Έτσι αφού οι αντιστάσεις των αυστριακών είχαν πέσει και αφού η τότε παγκόσμια κοινή γνώμη είχε κουραστεί από αυτό το γερμανικό παιχνίδι και τις διαμαρτυρίες των αυστριακών, η Γερμανία βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία και εισέβαλε ανενόχλητη στην Αυστρία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Ίσως τελικά αυτή την πολιτική να ακολουθεί η Τουρκία τα τελευταία 36 χρόνια και εμείς δεν το έχουμε αντιληφθεί. Οι πρόσφατες αναπάντητες από την Ελλάδα αεροπορικές και ναυτικές τουρκικές προκλήσεις, σηματοδοτούν την πλήρη αποθράσυνση της Τουρκίας και την σταδιακή μείωση των ελληνικών αντανακλαστικών σε αυτές. Τα δε ΜΟΕ που συμφώνησαν ο Έλληνας ΑΝΥΠΕΞ και ο Τούρκος ΥΠΕΞ οδηγούν την Ελλάδα σε μία νέα εποχή που δυστυχώς αποδεικνύει ότι η δορυφοριοποίηση της χώρας πλησιάζει όσο ποτέ άλλοτε.

Τμήμα αναλύσεων defencenet.gr