Την ώρα που εμείς «ονειρευόμαστε» την Ελληνοτουρκική φιλία, αυτοί «ονειρεύονται» την Οθωμανική Αυτοκρατορία…

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗ

Αναβιώνει την… Οθωμανική Αυτοκρατορία η Αγκυρα επιβάλλοντας ελέγχους στην ευρύτερη περιοχή με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Σε αυτό το πνεύμα εντάσσονται και οι περιπολίες της στο Αιγαίο μέχρι και το Σούνιο. Και όλα αυτά όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου χαμογελάει φιλικά και προτείνει στην Αθήνα να σταματήσει να αγοράζει φρεγάτες και μαχητικά αφού αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα!

Την ώρα δηλαδή που η Τουρκία αποκτά στρατιωτική υπεροπλία, εκφράζει δημόσια την επιθυμία της η Ελλάδα να μειώσει και να συρρικνώσει το στρατιωτικό της προφίλ. Και όχι επειδή νοιάζεται για την ελληνική Οικονομία ούτε επειδή ενδιαφέρεται για το βιοτικό επίπεδο του λαού της γείτονος χώρας. Απλώς, μία ασθενής στρατιωτική παρουσία -γνωρίζει η «αλεπού» της διπλωματίας, Αχμέτ Νταβούτογλου ότι- δεν μετράει και δεν υπολογίζεται από το ΝΑΤΟ. Οπότε θα αναλάβει και επίσημα το ρόλο του χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή που τόσο πολύ επιθυμεί.

Και μέσα από το ρόλο αυτό θα μειώσει στην πράξη την ελληνική κυριαρχία και θα την αμφισβητήσει. Δεν είναι τυχαίες ούτε έχασαν το δρόμο οι τουρκικές φρεγάτες και κορβέτες που έφθασαν έως το Σούνιο (τουλάχιστον τρεις φορές) σε μία επίδειξη δύναμης και αυθαιρεσίας.
Αξιωματούχοι του Ελληνικού Πενταγώνου, μεταφράζοντας τις κινήσεις της Αγκυρας, εκφράζουν την πεποίθηση ότι η Τουρκία βαδίζει με βάση συγκεκριμένο σχέδιο για να καταστεί καταρχήν ισχυρή περιφερειακή δύναμη συμπληρωματική στους παγκόσμιους δρώντες, που θα εγγυάται την ασφάλεια όλων. Θα μεριμνά να τηρεί «την ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ασφαλείας». Με τις δικές της βέβαια αρχές. Μέσα από αυτή τη στρατηγική θα νομιμοποιήσει όχι μόνο τις περιπολίες της έως το Σούνιο αλλά και τις παρεμβάσεις της στη Θράκη.

Προκαλεί εντύπωση πως σήμερα υλοποιεί σχέδια ενδείξεις των οποίων είχε δώσει το 2003 αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς τι κρυβόταν πίσω από ορισμένες ενέργειες που τότε χαρακτηρίζονταν… αψυχολόγητες. Επικαλούμενοι κωλύματα από τη Συνθήκη του Μοντρέ, που διέπει τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, αρνήθηκαν την επέκταση της επιχείρησης κατά της τρομοκρατίας «Active Endeavour ΟΑΕ» από τη Μεσόγειο στη Μαύρη Θάλασσα (adjacent waters). Κι αυτό γιατί είχαν άλλα σχέδια. Αμέσως μετά, Μάρτιο του 2004, η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση «Black Sea Harmony, OBSH» στη Μαύρη Θάλασσα, αρχικά ως εθνική και στη συνέχεια ως πολυεθνική με τη συμμετοχή και άλλων παράκτιων κρατών: Ρωσίας, Ουκρανίας και πρόσφατα της Ρουμανίας.

Οι σκοποί και οι στόχοι της επιχείρησης που τέθηκαν ήταν κατ’ ουσίαν αντιγραφή αυτών της επιχείρησης «Active Endeavour» κατά της τρομοκρατίας, της διάδοσης όπλων Μαζικής καταστροφής… με τον εντοπισμό και τον έλεγχο ύποπτων πλοίων.

Κύρια προσπάθεια της Τουρκίας όλ’ αυτά τα χρόνια ήταν αφενός η νομιμοποίηση της επιχείρησης αυτής επικαλούμενη τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση του φαινομένου της τρομοκρατίας και αφετέρου η προβολή και αναβάθμισή της εντός του ΝΑΤΟ ως ισότιμη ή συμπληρωματική με την ΟΑΕ. (Βεβαίως ουδέποτε η Αμερική τους συγχώρησε και ούτε μέχρι σήμερα έχει αποδεχθεί -έχει προσωρινά συμβιβασθεί- με το ότι τους εμπόδισαν να μεταφέρουν τη νατοϊκή και αμερικανική σημαία μέσω της ΟΑΕ στη Μαύρη Θάλασσα).

Βεβαίως οι υποχθόνιες ενέργειες της Αγκυρας δεν σταματούν εδώ. Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν σε όλα τα φόρα, τις συσκέψεις και τους διεθνείς Οργανισμούς: «Η Τουρκία είναι το ¼ του πληθυσμού των ΗΠΑ, δηλαδή σχεδόν υπερδύναμη…», «η Τουρκία αποτελεί ενεργειακό και εμπορικό κόμβο από την Ανατολή προς τη Δύση και από το Βορρά προς το Νότο. Αποτελεί μία φυσική γέφυρα (για τους υφιστάμενους και μελλοντικούς αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου και αερίου) από τις πλούσιες σε πηγές χώρες προς την «πεινασμένη» για ενέργεια παγκόσμια αγορά». Αναφερόμενοι με ιδιαίτερη έμφαση στους θαλάσσιους διαδρόμους μεταφοράς ενεργείας που διασχίζουν τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα διαμέσου των Στενών, παράλληλα και με τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου. Κι όλ’ αυτά συνδεόμενα άμεσα με τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας και της παγκόσμιας αγοράς.

Ετσι κατά την ολοκλήρωση και τα εγκαίνια των τερματικού σταθμού στο Τσεϊχάν της Τουρκίας του πετρελαιαγωγού Μπακού – Τιφλίδα – Τσεϊχάν η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έστησε νέα επιχείρηση κατά της τρομοκρατίας και άλλων ασύμμετρων, παράνομων δραστηριοτήτων στην Ανατολική Μεσόγειο με την ονομασία «Mediterranean Shield» σε περιοχές που εκτείνονται από τα Δωδεκάνησα έως και την περιοχή δράσης της Unifil στο Λίβανο και δυτικά μέχρι και τους μεσημβρινούς δυτικότερα από την Κύπρο. Πάλι επικαλούμενοι το νομικό πλαίσιο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για την αντιμετώπιση του φαινομένου της τρομοκρατίας και βέβαια τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας τους αλλά και αντίστοιχα περιφερειακά και παγκόσμια συμφέροντα. Και βέβαια, πάλι προσπάθησαν με κάθε μέσο πίεσης και διαφήμισης να την καθιερώσουν στην αντίληψη της παγκόσμιας κοινότητας αλλά και στο ΝΑΤΟ ως συμπληρωματική της ΟΑΕ και συνεργαζόμενη με την Unifil αλλά και γενικότερα τους διεθνείς οργανισμούς ασφαλείας.

Τα μέσα που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις αυτές είναι πλοία επιφανείας, υποβρύχια, αεροσκάφη και ελικόπτερα για απ’ αέρος περιπολίες, αεροσκάφη με ηλεκτρονικά συστήματα καταγραφής και εντοπισμού, ενώ η θαλάσσια εικόνα συμπληρώνεται και από τα στοιχεία που λαμβάνονται από ένα αυτοματοποιημένο σύστημα αισθητήρων που έχουν εγκαταστήσει όλες οι χώρες.

Δεν είπε τυχαία εξάλλου ο Αχμέτ Νταβούτογλου, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ότι το 50% του Αιγαίου είναι… ανοιχτή θάλασσα. Μάλιστα δεν δίστασε να κατηγορήσει τα ελληνικά ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους ότι υπερέβαλαν με τις περιπολίες των τουρκικών πολεμικών πλοίων έως το Σούνιο και πως οι διελεύσεις τους ήταν αβλαβείς. Ισχυρισμούς που καταρρίπτονται για όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς το Ναυτικό Δίκαιο. Πιθανόν να θέτει τώρα σε εφαρμογή τα σχέδιά της και για το Αιγαίο για τη «διασφάλιση των ζωτικών της συμφερόντων», όταν μάλιστα θεωρεί ότι η ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο είναι ενιαία. Και βέβαια η Ουάσιγκτον αν και γνωρίζει τα απώτερα σχέδια της Αγκυρας, βολεύεται και αφήνει το ρόλο του χωροφύλακα στην Τουρκία αφού το ΝΑΤΟ αυτή την περίοδο βρίσκεται σε κρίση. Διαθέτει περιορισμένα μέσα, κονδύλια και ανθρώπινο δυναμικό για τις ανάγκες του. Συρρικνώνεται αφήνοντας ζωτικό έδαφος στη γείτονα χώρα «αλληλένδετη» βάσει των ισχυρισμών του Νταβούτογλου.

Δυστυχώς στην ελληνική κυβέρνηση και στα αρμόδια υπουργεία παρατηρείται μία δυστοκία. Περιορισμένα αντανακλαστικά, όπως σχολιάζουν αναλυτές, χωρίς να υλοποιείται μακροχρόνια στρατηγική για να αναβαθμίσουμε το γεωστρατηγικό ρόλο μας. Αρκούμαστε σε στιγμιαίες αντιδράσεις περιορισμένης αποτελεσματικότητας. Ακόμα και οι προτάσεις από άλλες χώρες βρίσκονται καταχωνιασμένες στα συρτάρια μας που ελλείψει στρατηγικής προφανώς δεν ξέρουμε πώς να τις χειριστούμε. Χωρίς μεγάλη στρατιωτική δύναμη πώς μπορούμε να υπερασπιστούμε το σταθεροποιητικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια; Και πώς άραγε μπορούμε να έχουμε μία μεγάλη στρατιωτική δύναμη όταν έχουμε σοβαρά οικονομικά προβλήματα;

ΠΗΓΗ