Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος. Ο κερδοσκόπος έφτασε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με ιδιωτικό αεροσκάφος (Έλληνα φίλου του), επιβιβάστηκε σε λιμουζίνα και …χάθηκε για τρεις ώρες.

Αυτές τις τρεις ώρες ο Σόρος… συμβούλευε τον Ελληνες πρωθυπουργό!!! Ο Σόρος μετά το ραντεβού του με τον Γ. Παπανδρέου, επέστρεψε στο Ελευθέριος Βενιζέλος απ όπου αναχώρησε με το ίδιο αεροσκάφος.

Τι είχε να πει το αρπακτικό των αγορών με τον Γ. Παπανδρέου; Τι του ζήτησε; Τι τον …συμβούλεψε; Γιατί η συνάντηση (αυτή η συγκεκριμένη αλλά και άλλες) δεν ανακοινώνονται; Την ίδια περίπου στιγμή που ο Πρωθυπουργός τα έλεγε με τον Σόρος, όπως γράφτηκε στο Ποντίκι (και επιβεβαιώθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) η υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη συναντήθηκε μυστικά με ένα άλλο μεγάλο… επενδυτή, μεγαλοστέλεχος ταυτόχρονα της Goldman Sachs και της BP.

Η «μυστικότητα» της συνάντησης, πήγε περίπατο μετά από το δημοσίευμα του Ποντικιού υποχρεώνοντας την Λούκα Κατσέλη και τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο να αναζητήσουν γελοίες δικαιολογίες, όπως ότι τον εν λόγο κύριο (Σέδερλαντ) η υπουργός τον γνώριζε από παλιά, από τη θητεία της στο ΔΝΤ…

Αυτές οι μυστικές επαφές και συναντήσεις δεν είναι οι μόνες. Αυτήν την περίοδο τα πιράνχας των αγορών, τριγυρίζουν γύρω από το ημιθανές ελληνικό πτώμα. Οι … επενδυτές, είναι έτοιμοι να αξιοποιήσουν τις διαδικασίες που επιβάλλει το ΔΝΤ και να τραφούν από το ελληνικό χρέος. Για το λόγο αυτό συνωστίζονται αυτήν την περίοδο στην Αθήνα. Παρακολουθούν από κοντά τις συζητήσεις του ΔΝΤ με την κυβέρνηση και ταυτόχρονα καλλιεργούν τις επαφές τους, τόσο με κυβερνητικά στελέχη, όσο και με παράγοντες της ελληνικής αγοράς (τραπεζίτες, επιχειρηματίες) με τους οποίους θα συνεργαστούν στο επερχόμενο τσιμπούσι. Πάντα υπάρχει ένα ξεροκόμματο και για τα εγχώρια λαμόγια…

Η πρακτική με την οποία γίνεται το ξεκοκάλισμα μιας ολόκληρης χώρας, από τα μεγάλα παγκόσμια αφεντικά και τους ντόπιους οικονομικούς και πολιτικούς «πράκτορές» τους είναι γνωστή και δοκιμασμένη σε δεκάδες χώρες:

Με λαμογιές, μίζες και… θαλασσοδάνεια το πολιτικό προσωπικό μιας χώρας μετατρέπεται σε υπαλληλικό προσωπικό των μεγάλων συμφερόντων, ντόπιων και κυρίως των ξένων. Με το πέρασμα του χρόνου το χρέος γίνεται δυσβάσταχτο. Τότε ξεκινά η θεσμοθετημένη τοκογλυφική πρακτική που ζούμε αυτές τις μέρες με τα επιτόκια δανεισμού της χώρας.

Το ΔΝΤ, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός και δίνει δανεικά για να καλύψει η χώρα τους τρέχοντες τόκους από προηγούμενα δάνεια.

Για …αντάλλαγμα το ΔΝΤ ζητά «μεταρρυθμίσεις». Για την ακρίβεια απορρύθμιση της οικονομίας με περικοπές αμοιβών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διάλυση της νομοθεσίας για τα εργασιακά και ασφαλιστικά. Με τον τρόπο αυτό (συμπίεση του κόστους εργασίας) βαθαίνει η ύφεση και υποτιμώνται συνολικά οι αξίες.

Το επόμενο βήμα είναι η εμφάνιση των… επενδυτών (σαν το Σόρος) οι οποίοι θα αγοράσουν «τζάμπα» ότι μας έχει απομείνει. Από τον ΟΠΑΠ, την ΕΥΔΑΠ και τη ΔΕΗ, μέχρι τις τουριστικές υποδομές, τον ορυκτό πλούτο και την … Ακρόπολη.

Επειδή ενδεχομένως, κάποιοι θα σκεφτούν πως κινδυνολογούμε, θα αναφέρουμε απλώς ένα παράδειγμα: Σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που… διασώθηκαν με τη συμβολή του ΔΝΤ, και του… Σόρος που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό μας, έχει ιδιωτικοποιηθεί μέχρι και το νερό της βροχής το οποίο διαχειρίζεται ο αμερικανικός κολοσσός Bechtel τον οποίο πιθανώς θα συναντήσουμε και στα μέρη μας… σύντομα… .

πηγη