ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ή. ακόμα χειρότερα. να είναι κανείς εκτός τόπου και χρόνου για να προσβάλλει τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Και η κυβέρνηση, διά στόματος Ευάγγελου Βενιζέλου, το έπραξε, όταν, με αφορμή την ιδιότυπη «λευκή απεργία» των ιπταμένων, είπε ότι το μήνυμα που στέλνουν είναι ότι «πετούν όχι λόγω αίσθησης καθήκοντος, αλλά για λόγους οικονομικούς».

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ π απόλυτη ασυνέπεια, με την οποία αντιμετώπισε η κυβέρνηση τo αίτημα να μη φορολογηθεί το πτητικό επίδομα, δεν αρκεί ότι μόλις τον Δεκέμβριο του 2009 ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, Π. Μπεγλίτης, έδινε διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, τώρα απαξιώνουν ένα νευραλγικό βραχίονα της εθνικής μας άμυνας.

ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που για τρεις κι εξήντα καθημερινά αναχαιτίζουν τα τουρκικά μαχητικά. Εκείνους που έχουν καταγράψει σειρά θυμάτων στον ακήρυχτο πόλεμο του Αιγαίου. Αυτούς που τα βάζουν κάθε μέρα με τα «G», ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, ώστε να είναι εις θέσιν οι πολιτικές ηγεσίες και οι διπλωμάτες να βάζουν «κόκκινες γραμμές» στην τουρκική προκλητικότητα Άραγε, αυτοί πετούν για τα ψίχουλα που τους δίνει η ελληνική Πολιτεία:

Η «ΛΕΥΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ» των ιπταμένων ήταν -ίσως- το σημαντικότερο γεγονός των τελευταίων ημερών. Γιατί εκφράζει με τον πλέον ανάγλυφο τρόπο τις τεράστιες ρωγμές που δημιουργούνται σήμερα στην κοινωνία, στην άμυνα, σε κάθε πτυχή της ζωής της χώρας. Όταν ακόμα και οι «πολεμιστές» -αυτό το άκρως πειθαρχημένο τμήμα- ξεσηκώνονται, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο πολύ βράζει το καζάνι της αγανάκτησης και πως από στιγμή σε στιγμή μπορεί να εκραγεί.

ΠΗΓΗ