Στις αρχές του 2008, τις παραμονές της «ιστορικής», όπως την αποκάλεσαν, επίσκεψης του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή στην Άγκυρα, είχαμε διατυπώσει ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα. Απαντήσεις δεν πήραμε. Και δυστυχώς οι προβλέψεις μας δεν διαψεύσθηκαν. Έτσι και τώρα πολύ φοβούμεθα ότι θα επαναληφθούμε. Τα γεγονότα και η παρούσα συγκυρία μάς υποχρεώνουν και πάλι, παραμονές της επίσκεψης του κ. Ερντογάν αυτήν τη φορά, να διατυπώσουμε 10 κρίσιμα ερωτήματα.

1)  Η κατάσταση στο Αιγαίο δεν έχει μεταβληθεί, τουναντίον. Αβλαβείς και άλλες διελεύσεις τουρκικών πολεμικών, συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις τουρκικών μαχητικών αποτελούν πλέον συνήθη και επαναλαμβανόμενα φαινόμενα. Έχει εκτιμηθεί δεόντως από την κυβέρνηση κατά πόσο η στάση αυτή της γείτονος προδικάζει ευοίωνα αποτελέσματα της επικείμενης επίσκεψης του τούρκου πρωθυπουργού;

2)  Σε κάθε ευκαιρία, ακόμη και πρόσφατα, ο τούρκος ΥΠΕΞ τονίζει ότι οι διαφορές των δύο χωρών στο Αιγαίο είναι πολλές. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι οι τούρκοι προσκεκλημένοι μας θα αποστούν και θα υποχωρήσουν από την αδιάλλακτο αυτή στάση και θα δεχθούν ότι η διαφορά είναι μία και αφορά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;

3)  Η επίσκεψη του κ. Ερντογάν θα περιλάβει τη δυτική Θράκη, όπως έκανε την τελευταία φορά που επισκέφθηκε τη χώρα μας; Και αν ναι, η ελληνική πλευρά θα μπορέσει να εξασφαλίσει άραγε μια μελλοντική αντίστοιχη δική της επίσκεψη στην Ίμβρο και την Τένεδο;

4)  Κάθε επίσκεψη σε πρωθυπουργικό επίπεδο για να θεωρηθεί επιτυχής πρέπει εκ των προτέρων να έχουν εξασφαλιστεί συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ποια μπορεί άραγε να είναι αυτά; Από την πρόγευση πάντως που είχαμε από την πρόσφατη επίσκεψη του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κ. Δρούτσα, πιθανολογούμε ότι αυτά θα κινηθούν στο γνωστό πλαίσιο εξαγγελιών γενικού περιεχομένου και συχνών ευχολογίων.

5)  Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα διατυμπανισθέντα (δευτερεύουσας εξάλλου σημασίας) Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) -εκπαιδευτικά προγράμματα, διαλέξεις, εθιμοτυπικές επισκέψεις, σεμινάρια και άλλα παρόμοια- θα αποκαταστήσουν το κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών;

6)  Οι αναμενόμενοι νέοι γύροι των λιμναζουσών διερευνητικών συνομιλιών είναι ικανοί να αλλάξουν το τοπίο; Έχουν προετοιμαστεί επαρκώς; Δεν ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι των 40 (!) μέχρι τώρα ουδέν απέδωσαν.

7)  Στην ατζέντα των συζητήσεων θα θιγούν άραγε τα θέματα της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου, της επαναλειτουργίας της Σχολής της Χάλκης και τα λοιπά ευαίσθητα θέματα, που αφορούν τον οικουμενικό Θρόνο και τη χειμαζόμενη ομογένειά μας, έξω από κάθε λογική διμεροποίησης;

8)  Έχει γίνει η κατάλληλη και επαρκής προετοιμασία; Αρκούν οι βαρύγδουπες και γενικόλογες ανακοινώσεις περί επαφών και συζητήσεων στο πλαίσιο του Συμβουλίου Υψηλής Συνεργασίας πληθώρας υπουργών και από τις δύο πλευρές;

9)  Ποιος θα είναι τελικά ο κερδισμένος αυτής της επίσκεψης που θα διεξαχθεί υπό το κράτος της ζοφερής δημοσιονομικής πραγματικότητας; και…

10)  Ο ελληνικός λαός είναι φιλόξενος και τιμά τους προσκεκλημένους του. Ασφαλώς το μήνυμα που εξέπεμψε η επίσκεψη αυτή θα ενισχύσει την πεπλανημένη εντύπωση περί καλής γειτονίας. Δεν είναι όμως εξαιρετικά αντιφατικό η καλή γειτονία να τελεί υπό τη σκιά και απειλή ενός casus belli;

Τα συμπεράσματα ο καθένας μπορεί να τα βγάλει εύκολα…

ΠΗΓΗ