Αρχίζει σήμερα ο 43ος γύρος των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας. Στους προηγούμενους 42 γύρους, το μόνο που έγινε πραγματικά, ήταν η καταγραφή – κάθε φορά- των τουρκικών αξιώσεων και η επανάληψη της Ελληνικής  θέσης ότι θεωρεί ως μόνη Έλληνο – Τουρκική διαφορά, την υφαλοκρηπίδα.

Η μεταβολή των συνθέσεων των Επιτροπών καθώς Αθήνα και Άγκυρα, άλλαξαν τους επικεφαλής τους, υποτίθεται πως δίνει ένα νέο μήνυμα ελπίδα στην προσπάθεια για εξεύρεση λύσης, μέσω των απ’ ευθείας διαπραγματεύσεων.

Ωστόσο, οι σκεπτικιστές που δηλώνουν πως «δεν πρέπει να αναμένεται οποιαδήποτε λύση μέσω αυτής της προσπάθειας» αυξάνουν, χρόνο με το χρόνο. Αυτό γίνεται φανερό καθώς δεν υπάρχουν εκείνες οι παράμετροι που θα μπορούσαν να προσδώσουν στη συζήτηση αυτή, την οποιαδήποτε σοβαρότητα και αξιοπιστία καθώς πραγματοποιούνται υπό την απειλή πολέμου. Τη γνωστή, δηλαδή, απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για «casus belli» σε οποιαδήποτε απόφαση της Αθήνας για νομική κατοχύρωση του εθνικού θαλάσσιου χώρου, πέραν των 6 ναυτικών μιλίων.

Η σημερινή λοιπόν 43η προσπάθεια εντάσσεται σε ένα κύκλο συζητήσεων, που θα μπορούσε άριστα, να έχει αντιγραφεί από κάποιο από τα έργα του Ιονέσκο. Εκεί που η αρχή και το τέλος είναι ασαφή, που η λέξεις, φράσεις και σκηνές επαναλαμβάνονται τονίζοντας το καθημερινό  παράλογο. Η παρουσία του διπλωμάτη και πρώην Αρχηγού της ΕΥΠ, Π. Αποστολίδη, δεν προσφέρει τίποτε καινούργιο, με την έννοια ότι δεν έχει οδηγίες να ξεφύγει απ’ ό,τι έχει χαρακτηριστεί μέσα στα χρόνια «πάγια ελληνική θέση». Φυσικά το ίδιο ισχύει κι από την Τουρκική πλευρά.

Ενδεχομένως το «καινούργιο» να είναι το γεγονός πως αυτής της συνάντησης θα επακολουθήσει η συνάντηση των Γ. Παπανδρέου και Τ. Ερντογάν και να επιζητούν μια φρέσκια προσέγγιση των αμοιβαία διαπιστωμένων διαφωνιών.

Στο μεταξύ μερίδα του τουρκικού τύπου, εμφανώς κατευθυνόμενη (γι αυτό και δεν είναι οι «μεγάλες» τουρκικές εφημερίδες) έχει αρχίσει την προετοιμασία της επίσκεψης με μια συγχορδία ανόητων «αναλύσεων», που στόχο έχουν να επιτύχουν να καταστεί διεθνώς αποδεκτή η άποψη, ότι ο Τ. Ερντογάν έρχεται στην Αθήνα για «να σώσει, την κατεστραμμένη Ελληνική οικονομία». Γι αυτό και η προβολή του αιτήματος «να ανοίξουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου στους τούρκους τουρίστες και επιχειρηματίες».

Εκτός όμως από τις διερευνητικές επαφές, υπάρχουν κι άλλες, υπόγειες και ουσιαστικότερες, θέλουν να πιστεύουν εκεί στου Μαξίμου. Η αναφορά, στοχεύει εκείνες τις ανεπίσημες επαφές, φίλων κα εμπίστων, που σχεδιάζουν χρονοδιαγράμματα, για την καταγραφή και εμβάθυνση της Έλληνο- Τουρκικής φιλίας, «βήμα προς βήμα». Αυτές που θα φέρουν ταχύτερα κοντά μας τους τούρκους τουρίστες, θα μειώσουν τους εξοπλισμούς (που τώρα λένε οι Τούρκοι δεν μπορούν να το κάνουν γιατί υπάρχει πρόβλημα στην ΝΑ Τουρκία, οπότε ας το κάνει προς το παρόν μόνον η Ελλάδα…), αυτές που θα λύσουν τα προβλήματα «έρευνας και διάσωσης» με ειρηνικό τρόπο…

ΠΗΓΗ

Αυτές τις επαφές, οι νουνεχείς τις φοβούνται. Εξ’ ου και τις απορρίπτουν. Άλλωστε το «φοβού τους Έλληνες και δώρα φέροντες», είναι Ελληνικά κατοχυρωμένο γνωμικό…που μπορούμε να παραφράσουμε σε…  «φοβού τους Τούρκους και δώρα φέροντες»

ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ

• No Comments »
• Posted in EΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Main, ΣΧΟΛΙΑ ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΥ

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.