Προειδοποίηση-τρόμος για την Ελλάδα από την πρόεδρο της, παθούσης από το ΔΝΤ, Αργεντινής, Christina Fernandez De Kirchner, για την Ελλάδα και τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα λιτότητας που δέχθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου: «Τα άγρια μέτρα λιτότητας θα συναντήσουν αντίσταση. Θα τελειώσουν άσχημα στην Ελλάδα. Τα οικονομικά μέτρα που πήραν θα πυροδοτήσουν κοινωνική αναταραχή, όπως αυτή που αντιμετώπισε η χώρα μας την περασμένη δεκαετία».
«Οι συνταγές που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόστηκαν εδώ το 2001», δήλωσε πριν δύο ώρες περίπου σε δημοσιογράφους στην Αργεντινή η Kirchner, υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες μεταξύ της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που συγκλόνισε την Αργεντινή προτού η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.
Η ισχυρή μεσαία τάξη της Αργεντινής, που αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας και της οικονομίας της, σταδιακά διαλύθηκε προς όφελος μίας ολιγάριθμης διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Το 60% του πληθυσμού σε μία δεκαετία βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας με το 55% των εργαζομένων να είναι ανασφάλιστοι.
Η διόγκωση του δημοσίου τομέα, η διαφθορά και η φοροδιαφυγή απεδείχθησαν, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, καρκινώματα για την οικονομία.
Ο πληθωρισμός καταδυνάστευε τη χώρα, οι τιμές, μήνα με το μήνα, αυξάνονταν ραγδαία και οι πολίτες έβλεπαν, ανήμποροι να αντιδράσουν, το νόμισμά τους να χάνει καθημερινά την αξία του.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, το χρέος της Αργεντινής ανήλθε στο 41% από 29% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, μεταξύ 1993 και 1998.
Το 1997, η γειτονική Βραζιλία βρέθηκε σε βαθιά κρίση, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την υποτίμηση του βραζιλιάνικου νομίσματος κατά 50% της αρχικής του αξίας. Οι εξαγωγές της Αργεντινής προς τη Βραζιλία εκμηδενίστηκαν, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές.
Παράλληλα, η άνοδος της τιμής του δολαρίου, με το οποίο ήταν συνδεδεμένο το αργεντίνικο νόμισμα, κατέστησε τα προϊόντα της Αργεντινής μη ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, πλήττοντας θανάσιμα κάθε κλάδο παραγωγικής δραστηριότητας.
Το 1998, η Αργεντινή είχε φτάσει να δανείζεται από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με επιτόκιο 10,5% και αναγκαστικά κατέφυγε για πρώτη φορά στο ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ είχε χορηγήσει δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000, όμως οι όροι ήταν ασφυκτικοί. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν και οι καταθέσεις πάγωσαν.
Την ίδια περίοδο, οι επενδυτικές τράπεζες συνέχιζαν να προωθούν το χρέος της χώρας στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, με ακόμα υψηλότερες αποδόσεις. Προώθησαν ένα Debt Swap (ανταλλαγή χρέους), όπου οι ιδιοκτήτες ομολόγων αποκτούσαν το δικαίωμα να πάρουν νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας με ευνοϊκότερους όρους. Το σκεπτικό ήταν να μεταφερθεί η εξόφληση του χρέους από το 2001 στο 2005. Πράγματι, 30 δισ. δολάρια άλλαξαν διάρκεια ζωής και επτά επενδυτικές τράπεζες εισέπραξαν 100 εκατ. δολάρια σε προμήθειες.
Όμως, μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες, η Αργεντινή κατέληξε ξανά χωρίς χρήματα, γιατί οι αγορές δεν πείστηκαν για την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής της.
Στα τέλη του 2001, η κρίση οδήγησε την κοινωνία σε σημείο ανάφλεξης. Το ξέσπασμα της λαϊκής οργής ήλθε, όταν ο κεντροαριστερός ντε λα Ρούα, απαγόρευσε την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες, πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα.
Εργάτες, υπάλληλοι και αγρότες μάχονταν στους δρόμους της Αργεντινής και ο Ντε λα Ρούα πρόλαβε να διαφύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου, για να γλυτώσει από την οργή του όχλου.
Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος. Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του.
Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ διέγραψαν το 75% της οφειλής και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους. Το πάλαιψαν και το κέρδισαν.
Οι τόκοι των ληξιπρόθεσμων δανείων δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από την Αργεντινή, παρά το ότι αρχικά είχε συμφωνήσει να τους πληρώσει.
Τώρα η Αργεντινή αργά, αλλά σταθερά, έχει μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Σήμερα, η χώρα κατηγορεί το ΔΝΤ για κακοδιαχείριση της κρίσης του 2001-2002 και επισημαίνει ότι μπορεί να μιλά για οικονομική ανεξαρτησία, μακριά από την επίβλεψή του. Φέτος αναμένει ανάπτυξη από 3,5% ως 5%.
Οσο για το υπόλοιπο του χρέους έκανε πρόσφατα μία πρόταση για αποπληρωμή 34 σεντς στο ένα δολάριο. Και αν θέλουν…
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
|
Greek National Pride 
Κάτι ξέρει η πρόεδρος της Αργεντινής ! Και εμείς να αλλάξουμε κυβέρνηση και να μην αναγνωρίσουμε το χρέος !
Ερχονται δύσκολοι καιροί,πρέπει να αντισταθούμε και να τιμωρήσουμε όσους έπιναν τόσα χρόνια το αίμα της πατρίδας.
ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ο ΝΕΣΤΟΡ ΚΙΡΤΣΝΕΡ, ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΤΣΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ…?
γειά σου Mha yai, συμφωνώ μαζί, σου για αλλαγή κυβέρνησης αλλά όχι σκέτη αλλάγή να έχει και βάια και κλάδους, αν δεν υπάρχουν βάια να πάρουμε βίτσες και αφού τελειώσουμε με τους πορδιέρους να μηνύσουμε στους μασόνους οτι σταματάμε να τους πληρώνουμε.
Νικηφόρος 2010 Μαίου 7
Μαζί σου Νικηφόρε ! Τι θα κάνουν ? Θα μας βάλουν όλους φυλακή η θα μας βομβαρδίσουν ? Να πάνε στον διάολο !
Κι όμως.. Παρακολουθείτε τις εξελίξεις? Κανείς δεν μιλά. Κανείς δεν διαμαρτύρετε. Ψηφίστηκε (από την πλειοψηφία) μία κυβέρνηση η οποία επιτάσει κάθημερινά ολόκληρο τον πληθυσμό σε καταβολή των λεγόμενων «φόρων» για να σωθεί η κατάσταση και να ξεφύγουμε όπως λένε από την κρίση. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι να πέφτουν όλες οι αξίες και να εκτινάσεται το λιανικό κόστος κτήσης όλων των αναγκαίων για την βιωσιμότητά μας αγαθών. Πιο απλά οικόπεδα, αυτοκίνητα, επιχειρήσεις, αγαθά κινητά ή ακίνητα κάποιας αξίας και μόχθου πέφτουν κατακόρυφα. Τρόφιμα, ηλεκτρική ενέργεια, καύσιμα, ακόμα και νερό, ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη αργά και σταθερά. Κατά την ταπεινή μου άποψη η λαική εξέγερση όλων αυτών που ακόμα δεν έχουν δοκιμάσει αληθινή πείνα αλλά πολύ σύντομα θα γευτούν την έλλειψη αγαθών που είναι απολύτως αναγκαία για τη βιωσιμότητα τους είναι πολύ κοντά. Κανένας άνθρωπος σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου δεν μπορεί να είναι ανώτερος ή κατώτερος από κάποιον άλλον για έναν πολύ απλό λόγο. Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι σε όλους. Το μόνο πράγμα που μας διαχωρίζει είναι ο βαθμός δημιουργικότητας και σε αυτό τουλάχιστον έχουμε κάθε λόγο να βρισκόμαστε στην κορυφή. Αγωνιστείτε όλοι και σταματήστε να τους φοβάστε. Πρέπει να υψώσουμε το ανάστημά μας. Είναι η ώρα .-
QUOTE «Ο Παπανδρέου – ο προϊστάμενος τού «όλοι μαζί τα φάγαμε» – ως εκπρόσωπος όλου του αστικού πολιτικού συστήματος, δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την αλήθεια της εικόνας του:
Τόσο οι του μνημονιακού, όσο και οι του ανέξοδα «αντιμνημονιακού» τόξου, τρέμουν. Τρέμουν τη μετατροπή της λαϊκής οργής σε δύναμη ανατροπής.»
Άντε λοιπόν, αφού τρέμουν, ΑΕΡΑ ΤΩΡΑ, όσο είναι καιρός! Η Αργεντινή άργησε πάρα πολύ ν’ αντιδράσει και το πλήρωσε πανάκριβα (ο ΓΑΠ της τότε είχε έτοιμο τούνελ απόδρασης)! Ξεχάστε τις ‘αλλαγές’ μέσω υπάρχοντος πολιτικού συστήματος – ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ! Τι θα λέγατε για Άμεση Δημοκρατία; (δείτε π.χ. παραδείγματα Ισλανδίας & Ελβετίας – δημοψηφίσματα, παρ’ όλο που η ‘πατέντα είναι καθ’ όλα Ελληνική – δείτε Google).
Κατά την ταπεινή μου άποψη ως αρχιτέκτονα, θα ωφελούμαστε ΟΛΟΙ τα μέγιστα (αισθητικά & πρακτικά) από την φυσική ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ του κτιρίου της Βουλής στη πλατεία Συντάγματος, με τον συνεπαγόμενο εξοστρακισμό του ‘περιεχομένου’ του και την αντικατάστασή του εν λόγω κτιρίου από κάτι πραγματικά κοινωφελές (σκεφθείτε τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνταν – τ’ ανθοπωλεία κάπου θα τα βολέψουμε)!
Πάντως, δεν νομίζω ότι τρέμουν – προς το παρόν! Η χειραγώγηση του κόσμου εδώ στο Ελλαδιστάν (μέσω ΜΜΕ και της μεθόδου του ‘σταδιακού βρασμού του βατράχου’) καλά κρατεί. Άλλωστε, εξακολουθούμε να ‘βυζαίνουμε’ το δάχτυλό μας σαν λαός και κουλτούρα (μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία , μέσω διαδικτύου – ΔΝΤ κλπ, δεν θα έβλαπτε)!
Κατά τα άλλα, μια και ΟΜΑΔΙΚΗ (ΟΧΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ή ΚΛΑΔΙΚΗ – απ’ αυτές μπούχτισα) αντίδραση δεν βλέπω σύντομα, λέω να παίρνω το διαβατήριό μου και να την κάνω – ήδη λιμοκτονώ!