ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ.

Εισήγηση Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στο Υπουργικό Συμβούλιο της 10^ης Μαίου 2010, για το Ασφαλιστικό.

Αθήνα, 10/5/2010

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το Υ. Σ. σήμερα καλείται να εγκρίνει μία σημαντική διαρθρωτική αλλαγή, που εδώ και δεκαετίες έχει ανάγκη ο τόπος. Η διαπίστωση για την ανάγκη αλλαγής του Ασφαλιστικού γίνεται από όλα τα κόμματα, σε επίπεδο γενικών θέσεων τουλάχιστον, από όλους τους κοινωνικούς εταίρους, από την Ε.Ε. και από όλους τους διεθνείς οργανισμούς. Τη διαπίστωση αυτή, τέλος, μετά τις προσπάθειες της κυβέρνησής μας συμμερίζεται και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων.

Το προσχέδιο νόμου που σήμερα ως υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης παρουσιάζουμε στο Υ.Σ. αποτελεί τη θεσμική απάντηση της Πολιτείας στη χρόνια, διαρκώς επιδεινούμενη και ήδη απειλητική κρίση του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. Το ιστορικό δίλημμα που επιλύει η σημερινή μας παρέμβαση, είναι αν θα επιτρέψουμε ή αν θα αποτρέψουμε την κατάρρευση του θεμελίου του κοινωνικού μας κράτους, της κορυφαίας κοινωνικής κατάκτησης των εργαζομένων τον 19^ο και τον 20^ο αιώνα, που είναι η σύνταξη και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δηλαδή η εξασφάλιση των ανθρώπων καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου τους, αλλά και κατά τη λεγόμενη « τρίτη ηλικία» τους. Αν θα θεμελιώσουμε σε γερά θεμέλια το οικοδόμημα της διαγενεακής κοινωνικής αλληλεγγύης, χωρίς το οποίο δεν υπάρχει ευνομούμενη και ευημερούσα πολιτεία, ή αν θα το αφήσουμε να καταρρεύσει. Αν θα απορρίψουμε τις καταστροφικές επιπτώσεις της παρόξυνσης των προβλημάτων του Ασφαλιστικού στην εθνική οικονομία, ή αν θα εγκληματίσουμε αδρανώντας και εξαλείφοντας κάθε περιθώριο ανάκαμψης της οικονομίας μας, κάθε περιθώριο ανάπτυξης και ευημερίας.

Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή : η επίλυση του Ασφαλιστικού διασώζει το θεσμό της σύνταξης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για την παρούσα και για τις επόμενες γενιές, διασώζει την εθνική οικονομία και ευνοεί τις θετικές αξιολογήσεις της Ελλάδας στο πλαίσιο της Ε. Ε και την απρόσκοπτη λειτουργία του μηχανισμού στήριξής της, όπως αυτός αποφασίστηκε στο Συμβούλιο Κορυφής της 25^ης Μαρτίου 2010.

Ο Π/Θ εγκαίρως έδωσε το μέτρο της πρόκλησης, όταν αποκάλεσε στη Βουλή το Ασφαλιστικό «εθνικό» ζήτημα. Το παρόν προσχέδιο νόμου εδράζεται ακριβώς στην επίγνωση, ότι το πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να υπερβούμε είναι εθνικό. Και το επιλύουμε με πρόταγμά μας τη διάσωση του ασφαλιστικού συστήματος, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Διάσωση και κοινωνική δικαιοσύνη είναι το πρόσημο της προσπάθειά μας. Θεμελιώνουμε, με τις δομικές αλλαγές που πραγματοποιούμε, σήμερα, ένα σύστημα δημόσιο, καθολικό, εξορθολογισμένο, δομικά απλουστευμένο, διαφανές και κοινωνικά δίκαιο.

Και η παρέμβασή μας αυτή ανταποκρίνεται ευθέως στην προεκλογική μας δέσμευση για επίλυση των μεγάλων διαρθρωτικών μας προβλημάτων, δηλαδή του φορολογικού, του ασφαλιστικού, της διοικητικής αναδιάρθρωσης, της αναμόρφωσης της παιδείας και της υγείας, του αναπτυξιακού θεσμικού πλαισίου, μέσα σε ένα περιβάλλον ασφάλειας και προστασίας του πολίτη. Και σε αυτούς που έσπευσαν να πουν, πως διαμορφώσαμε ένα σχέδιο-νόμου καθ’ υπαγόρευσιν τάχα των επιτηρητών της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ., απαντάμε με την αποδεικτική δύναμη των κειμένων : δηλαδή των προτάσεών μας στις 8 Δεκεμβρίου 2009 και στις 9 Φεβρουαρίου του 2010, στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου, όπου περιγράψαμε τις αναγκαίες δομικές αλλαγές του Ασφαλιστικού, που σήμερα εμπεριέχονται στο παρόν σχέδιο νόμου.

Κι ακόμη, θυμίζουμε πως η δημοσιογραφική κάλυψη κατέγραψε το λόγο μας στη Βουλή των Ελλήνων, αλλά και στη δεύτερη συνεδρίαση του Υ. Σ., πως η επίλυση του Ασφαλιστικού αποτελεί εμπροσθοβαρή υποχρέωση της κυβέρνησης. Πριν, όμως, καταθέσουμε τη σημερινή τελική πρότασή μας έπρεπε να καλυφθούν τρεις προϋποθέσεις:

α. η κατανόηση σε βάθος του προβλήματος από τους πολίτες και εδώ δώσαμε πολύ μεγάλη και νικηφόρα μάχη, β. η σύγκλιση των θέσεων των πολιτικών κομμάτων, που εν μέρει σε επίπεδο θέσεων επήλθε, μέσω της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής και

γ. η δημόσια σύμπτωση των κοινωνικών εταίρων, τουλάχιστον επί της διάγνωσης των βασικών δεδομένων των προβλημάτων, που κατέστη δυνατή στην πορεία, ενώ όταν ξεκινούσαμε ακούγαμε μόνο παράλληλους και ασύμπτωτους μονολόγους. Ο κοινωνικός διάλογος ξεκίνησε, ολοκληρώθηκε και κατέληξε σε δύο κείμενα, που παρείχαν τη βάση για αρκετές από τις ρυθμίσεις που εμπεριέχονται στο παρόν προσχέδιο νόμου.

ΙΙ. ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Παντού στην Ευρώπη, η κύρια αιτία που οδηγεί τα μεταπολεμικά διανεμητικά (προσοχή διανεμητικά, όχι αναδιανεμητικά)

συστήματα (Pay – As -You – Go) σε παρακμή, ήταν κατά βάση οι δημογραφικές μεταβολές. Η ραγδαία γήρανση των πληθυσμών και η πλήρης αντιστροφή της ηλικιακής πυραμίδας. Στην Ελλάδα, αν το 1950 σε κάθε έναν συνταξιούχο αντιστοιχούσαν 4 εργαζόμενοι, σήμερα η αναλογία είναι ένας προς 1,7 !!! Και ακόμη, στην Ελλάδα οργίασαν οι πελατειακές ή διευκολυντικές για τις κυβερνήσεις κινήσεις, που μετέφεραν, λ.χ. στο ΙΚΑ, ορισμένους προνομιούχους συνταξιούχους, η σχέση των οποίων με τους εργαζόμενους του τομέα τους έφθασε να είναι ακόμη και 100 εργαζόμενοι προς 120 συνταξιούχους!!!

Αναφέρομαι στο παράδειγμα του ΟΑΠ-ΔΕΗ, ενώ χειρότερο είναι το παράδειγμα του ΤΑΠ-ΟΤΕ, όπου 100 εργαζόμενοι αντιστοιχούν σε 150 συνταξιούχους!!! Φθάσαμε έτσι το τρίμηνο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου 2009 να χρειαστούμε έκτακτη κρατική επιχορήγηση 2,4 δις Ευρώ για να πληρώσουμε συντάξεις, ενώ αν δεν παρεμβαίναμε το 2010 θα χρειαζόμασταν 3,8 δις Ευρώ, το 2011 5,2 δις Ευρώ, ενώ το 2015, το σύστημα θα κατέρρεε. Η ΓΣΕΕ μάλιστα σε αναλογιστική μελέτη της, που δεν δημοσιοποιεί, προβλέπει την κατάρρευση να επέρχεται νωρίτερα. Και το απαράδεκτο μεταπολιτευτικό πρότυπο, σύμφωνα με το οποίο δεν είχε σημασία τι ελλείμματα δημιουργούνται, αφού ο δανεισμός είναι απεριόριστος, κατέρρευσε με τρόπο παταγώδη.

Η προβολή του 6,5% του ΑΕΠ που κατέβαλε το κράτος το 2009 για συντάξεις στο 2030, το 2040, το 2050 φθάνει σε ποσοστά που εξοντώνουν την Εθνική Οικονομία (12,5% του ΑΕΠ). Αλλά και έως να την εξοντώσουν, θα στερούν από τον ελληνικό λαό και τις κυβερνήσεις τη δυνατότητα της οποιασδήποτε επένδυσης στην Παιδεία, την Υγεία, τις Υποδομές. Θα πρέπει το κράτος και η κοινωνία να παράγουν και να δανείζονται, απλώς και μόνο για να πληρώνουν συντάξεις. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό το πρόβλημα, θα χρησιμοποιήσω ένα συγκριτικό δεδομένο. Ακόμη και χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία που δαπανούν συνολικά μεγάλα ποσοστά (κράτος και ΦΚΑ) για την καταβολή των συντάξεων, της τάξης του 13 και του 14% σήμερα, συγκρατούν αυτή τη δαπάνη στο ίδιο επίπεδο και το 2020, το 2030, το 2040, το 2050. Ενώ εμείς θα ανεβαίνουμε στο 13% το 2020, στο 17% το 2030, στο 21,4% στο 2040, στο 24% το 2050.

Πρόκειται για πραγματική καταστροφή για τον πολίτη, τους συνταξιούχους, την Ελλάδα. Αντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, γιατί όλοι οι εταίροι μας και ειδικώς οι της Ευρωζώνης επείγονται, ώστε η Ελλάδα να λύσει αυτό το μεγάλο διαρθρωτικό πρόβλημά της. Εξάλλου είκοσι άλλα κράτη της Ε.Ε. έκαναν τις αναγκαίες προσαρμογές, ενώ εμείς διαρκώς αναβάλαμε.

ΙΙΙ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΑΣ

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση αρχίσαμε αμέσως να παίρνουμε μέτρα :

α. Για τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής. Το α’ τρίμηνο του 2010 με τους ελέγχους και την εφαρμογή της νομοθεσίας αυξήσαμε στον ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΙΚΑ κατά 4% την είσπραξη εισφορών, παρά την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας (η οποία τον Ιανουάριο έφθασε το 11,3 %, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Αρχή). Ο αγώνας αυτός θα ενισχυθεί, όταν ολοκληρώσουμε την ψήφιση του Ασφαλιστικού. Σε αυτά τα έσοδα δεν υπολογίζουμε ακόμη, και εκείνα που θα προκύψουν από τη ρύθμιση των οφειλών στους ΦΚΑ, στην οποία προβήκαμε με νομοθετική μας πρωτοβουλία, τον Μάρτιο του 2010.

β. Οι έλεγχοι, από την 1 ^η/2/2010, ξεπερνούν τις 20.000 με μεικτά κλιμάκια. Ήδη ψηφίσαμε νόμο με τον οποίο δεν αυξάνονται το αξιόποινο ή τα πρόστιμα, αλλά αλλάζουν οι τρόποι καταβολής των προστίμων, ώστε οι κυρώσεις να είναι πραγματική απειλή και όχι πρόσχημα πρόληψης.

γ. Θεσπίσαμε νόμο για την επιβολή βαρύτατων κυρώσεων

στους γιατρούς – φαρμακοποιούς που δημιουργούν το φαινόμενο της προκλητής συνταγογράφησης. Κι επειδή ο ηλεκτρονικός έλεγχος της συνταγογράφησης από 1.5.2010 ξεκίνησε σε όλη τη χώρα, τον Ιούνιο θα έχουμε τους «πρωτοπόρους» γιατρούς, φαρμακοποιούς, εταιρείες που θα τους δώσουμε στη δημοσιότητα. Συνεργαζόμαστε με τον Μ. Χρυσοχοϊδη και τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος.

Και αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου για το Ασφαλιστικό θα επικεντρωθούμε στην ολοκλήρωση της ηλεκτρονικής παρέμβασης, με τη θέση σε εφαρμογή, έως την 1.1.2011, και της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. δ. Υποκοστολογούμε ιατρικά υλικά διαρκώς. ε. Περιμένουμε να αποδώσουν τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της σπατάλης/διαφθοράς στα φάρμακα. Ο Ιούνιος θα είναι ο μήνας της κρίσης/αξιολόγησης.

στ. Ρυθμίσαμε ήδη με νόμο, το περίπλοκο ζήτημα της ασφάλισης στον ΟΑΕΕ αντί του ΟΓΑ, για περιοχές κάτω των 2.000 κατοίκων, καθώς και την ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ασφαλισμένων που έχασαν, λόγω διακοπής της ασφάλισής τους, την υπηρεσία αυτή.

Όλα αυτά έχουν ήδη γίνει. Όμως δεν φθάνουν, όσο κι αν προχωρήσουμε σε πλήρη εφαρμογή τους. Οι περιφερειακές αλλαγές δεν αρκούν – όπως αποδείχθηκε σε όλη την Ε. Ε. – για να περισώσουν το διανεμητικό σύστημα. Απαιτείται η ριζική του αλλαγή. Η αλλαγή εκ βάθρων. Η δομική αλλαγή για την οποία μιλήσαμε από την πρώτη στιγμή.

ΙΙΙ. Α. Η ΔΟΜΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Κυρίες – κύριοι συνάδελφοι,

Η δομική αλλαγή του Ασφαλιστικού θεμελιώνεται στους άξονες : διάσωση, δηλαδή βιωσιμότητα, και κοινωνική δικαιοσύνη. Αλληλεγγύη (κρατική προστασία – τριμερής χρηματοδότηση), αλλά και αναλογία, ανταποδοτικότητα. Το κράτος πρόνοιας από τη μία και ο εργαζόμενος «φύλακας» και του τελευταίου ενσήμου του από την άλλη. Με άλλα λόγια βασική σύνταξη – ανταποδοτική σύνταξη, όπως αυτές οργανώνονται στα άρθρα 1­4 του σχεδίου νόμου. Σκοπός μας είναι να καταστούν απολύτως σαφή στους συμπολίτες μας δύο πράγματα: τι δικαιούνται να προσδοκούν και τι υποχρεούνται να εισφέρουν.

Το κράτος παρέχει τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ, με τα σημερινά δεδομένα. Η αύξηση της σχετίζεται με την αύξηση του ΑΕΠ και τη μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή. Πήγαμε στο ποσό που παρέχει σήμερα ο ΟΓΑ, αν και η αρχική μου σκέψη ήταν να ξεκινήσουμε από 300 ευρώ. Η σύνταξη αυτή δίδεται ανεξάρτητα αν ο συνταξιούχος έχει έστω και ένα ένσημο και με τα εισοδηματικά κριτήρια που έχει σήμερα ο ΟΓΑ (5.000 ευρώ κατά άτομο, 10.000 ευρώ ανά οικογένεια). Εδώ να προσεχθεί το πιο σημαντικό δημοσιοοικονομικό στοιχείο, που οδήγησε στη θετική αξιολόγηση του συστήματος από την Ε. Ε.: με τον περιορισμό του κράτους σε αυτή τη δαπάνη και στην εγγύησή της ως έκφραση της τριμερούς χρηματοδότησης, συγκρατούνται σήμερα τα χρήματα που απαιτούνται στο 4,8 με 5% του ΑΕΠ, ποσό που δαπανήθηκε το 2008. Η προβολή στο 2030 με τον ίδιο αριθμό των συνταξιούχων (περίπου 2.600.000 σήμερα) διατηρεί τη δαπάνη στο 5% και για το 2030. Και αν προστεθούν οι υπολογιζόμενοι από τις μελέτες μας 800.000 νέοι – παραπάνω συνταξιούχοι, τότε το ποσοστό φθάνει στο 6,2% του ΑΕΠ, το 2030.

Στο οποίο αν προστεθεί και το περίπου 2,4% των δαπανών για συντάξεις του Δημοσίου Τομέα, τότε μιλάμε για ένα ποσοστό 8,4% του ΑΕΠ – με τις εκτιμήσεις του Υπ. Οικ. για το ΑΕΠ – ποσοστό πολύ φιλικό σε σχέση με τις δημοσιοοικονομικές ανάγκες της χώρας και πολύ κοντά στον κοινοτικό μέσο όρο (δείτε το σχετικό πίνακα του ECOFIN, όπως επίσης και το σχετικό πίνακα που αφορά τις κρατικές δαπάνες για τη βασική σύνταξη). Να σημειωθεί εδώ, πως για όσους έχουν μόνο αυτό το εισόδημα, θα υπάρξει υποστήριξη με άλλα μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, ούτως ώστε να διασφαλίζεται ένα ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Το βοήθημα αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως επιβαρυντικό, αφού οι συνταξιούχοι αυτής της κατηγορίας δεν ξεπερνούν τις 62.000 σήμερα. Ανταποδοτική σύνταξη, είναι η σχέση της σύνταξης με τις καταβαλλόμενες εισφορές και το χρόνο εργασίας.

Το σύστημα αρχίζει – όπως και αυτό της βασικής σύνταξης – να εφαρμόζεται από το 2018. Στην αρχή υπολογίζονται τα χρόνια του εργασιακού βίου από το 2013 και προσθέτουμε κάθε έτος, το οποίο περνά αυτομάτως στους σχετικούς υπολογισμούς, με στόχο να φθάσουμε το 2030 στα 17 χρόνια και με προοπτική να καλύψουμε το σύνολο του εργασιακού βίου. Οι μετρήσεις στις οποίες αναφερόμαστε στηρίζονται στην πρώτη δεκαετία υπολογισμού του χρόνου εργασίας Ο χρόνος εργασίας χωρίζεται σε τριετίες, η δε τελευταία, από τα 36 και μετά, έχει μεταβαλλόμενους συντελεστές ανά έτος, ούτως ώστε να δημιουργείται κίνητρο παραμονής έως τα 40 χρόνια στην εργασία. Ως προς αυτό το θέμα διακινείται ένα προσχηματικό επιχείρημα: αν κάποιος μπει στην εργασία του στα 30 πρέπει να βγει στα 70 για να πάρει πλήρη σύνταξη. Δηλαδή να μείνει έως τα 70; Εδώ το επικοινωνιακό παιχνίδι γίνεται με το άκουσμα της ηλικίας.

Η αλήθεια έχει ως εξής: ο εργαζόμενος αυτός μπορεί να φύγει όποτε θέλει, παίρνοντας πλήρη τη σύνταξη του κλιμακίου στο οποίο ευρίσκεται. Δηλαδή χωρίς τη μείωση του 6% που υπάρχει για τις περιπτώσεις των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Και, η συνταξιοδότηση στα 65 ή 67 χρόνια, προφανώς δεν νοείται πρόωρη. Αν μείνει όμως και πάνω από 67 τότε παίρνει όχι μόνο πλήρη σύνταξη, αλλά και την ανώτατη δυνατή. Όπως ίσως έχετε ενημερωθεί, για τα τελευταία χρόνια του εργασιακού βίου εφαρμόζονται ήδη σχετικά προγράμματα από τον ΟΑΕΔ, τα οποία θα τελειοποιηθούν με την πάροδο του χρόνου.

Το μέσο ποσοστό αναπλήρωσης, με τη μέθοδο αυτή είναι 65%, δίχως φυσικά να υπολογίζονται οι επικουρικές συντάξεις (τέτοιες συντάξεις λαμβάνει το 20% των συνταξιούχων). Με τη δύναμη του παραδείγματος που αφορά διάφορα επίπεδα συνταξιούχων ανά κύρια σύνταξη, με σύγκριση του σημερινού συστήματος και του νέου συστήματος (βάση υπολογισμού η δεκαετία του ασφαλιστικού βίου) προκύπτουν τα εξής::

ΙΚΑ

α. Συντάξιμες Αποδοχές: 775 Ευρώ 30 χρόνια Ισχύον: 495,7 ευρώ Νέο: 529,7 ευρώ (+6,86%)

β. Συντάξιμες Αποδοχές: 1050 Ευρώ            25 χρόνια

Ισχύον 525 ευρώ Νέο: 566 ευρώ                     (+7,9%)

γ. Συντάξιμες Αποδοχές: 1100 Ευρώ            40 χρόνια

Ισχύον: 735 Ευρώ Νέο: 788 Ευρώ                  (+7,2%)

δ. Συντάξιμες Αποδοχές: 1650 Ευρώ            35 χρόνια

Ισχύον: 1155 ευρώ Νέο: 1071 Ευρώ                (-7,2%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 1650 Ευρώ 40 χρόνια

Ισχύον: 1155 ευρώ Νέο: 1293 Ευρώ                (+12%)

ε. Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 25 χρόνια Ισχύον: 1050 ευρώ Νέο: 946 Ευρώ (-9,8%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 37 χρόνια Ισχύον: 1470 ευρώ Νέο: 1476 Ευρώ (0,4%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 40 χρόνια Ισχύον: 1470 ευρώ Νέο: 1665 Ευρώ (+13,3%)

στ. Συντάξιμες Αποδοχές: 2500 Ευρώ 25 χρόνια Ισχύον: 1250 ευρώ Νέο: 1108 Ευρώ (-11,3%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 30 χρόνια Ισχύον: 1500 ευρώ Νέο: 1346 Ευρώ (-10,2%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 35 χρόνια Ισχύον: 1750 ευρώ Νέο: 1627 Ευρώ (-7%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 2100 Ευρώ 40 χρόνια Ισχύον: 1750 ευρώ Νέο: 1986 Ευρώ (+13,5%)

ζ. Συντάξιμες Αποδοχές: 3600 Ευρώ 25 χρόνια Ισχύον: 1800 ευρώ Νέο: 1583 Ευρώ (-12%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 3600 Ευρώ 35 χρόνια Ισχύον: 2520 ευρώ Νέο: 2355 Ευρώ (-6,5%)

Συντάξιμες Αποδοχές: 3600 Ευρώ 40 χρόνια Ισχύον: 2520 ευρώ Νέο: 2773 Ευρώ (+10%)

ΟΑΕΕ ΕΤΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑ ΣΥΝΤΑΞΗ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ 15 486,26 (+) 506,23 25 669,28 (+) 700,25 30 871,46 (-) 837,87 32 954,30 (-) 900 35 1078,56 (-) 997,35 37 1.078,56 1,079,25 38 1,078,56 (+) 1.116,55 39 1,078,56 (+) 1153,86 40 1.078,56 (+) 1.193.36

Ολοκληρωμένο το νέο σύστημα θα αρχίσει να εφαρμόζεται σταδιακά από το 2018. Ήμασταν κατά βάση πειστικοί – όταν συζητήσαμε με την αντιπροσωπεία Ε. Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ – ως προς το

έτος αυτό, διότι έως τότε 1.1 δις Ευρώ θα έχει, σύμφωνα με τις ισχύουσες σήμερα ρυθμίσεις, περάσει από τον ΟΓΑ προς το κεντρικό «καλάθι» των δαπανών για το συνταξιοδοτικό μας σύστημα (βλ. σχετικό πίνακα). Η αύξηση των ανταποδοτικών συντάξεων απεξαρτάται πλήρως από το κράτος, αποτελεί θέμα των ΦΚΑ και η εξέλιξή της εξαρτάται από την πορεία των τιμών, το ΑΕΠ (αύξηση – μείωση), αλλά και τις δυνατότητες έκαστου ΦΚΑ. Γίνεται φανερό, πως πελατειακές παρεμβάσεις οποιασδήποτε μορφής καθίστανται αδιανόητες, αλλά και σε ένα μεγάλο βαθμό αδύνατες.

Ολοκληρώνοντας την παρουσίαση του νέου συστήματος, οφείλω να προσθέσω, πως προϋπόθεση για τη διασφάλιση ενός αναγκαίου επιπέδου εισοδήματος, ειδικά για τους χαμηλοσυνταξιούχους, είναι η αναμόρφωση του θεσμού του ΕΚΑΣ, έτσι ώστε να ανατραπούν οι σημερινές στρεβλώσεις και να αποδίδεται το επίδομα αυτό κατά τρόπο ορθολογικό και δίκαιο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αυτές είναι οι μείζονες παρεμβάσεις μας, που σχετίζονται και οργανώνουν το νέο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Ένα σύστημα διαφανές, αφού διαχωρίζεται η αλληλεγγύη από την ανταποδοτικότητα και ο κάθε ασφαλισμένος γνωρίζει ανά πάσα στιγμή πόση σύνταξη θα πάρει, μετατρεπόμενος σε «φύλακα» των ενσήμων του, ένα σύστημα δημόσιο, καθολικό και υποχρεωτικό, ένα σύστημα κοινωνικώς δίκαιο δίχως αγκυλώσεις, ένα σύστημα βιώσιμο και σύγχρονο, δίχως τους κινδύνους του κεφαλαιοποιητικού συστήματος, για το οποίο άλλωστε δεν υπάρχουν και τα κεφάλαια, αν κάποιος ήθελε να μας το προτείνει.

Η σταδιακότητα, άλλωστε, της εφαρμογής του προϋποθέτει και τη συνύπαρξη από το 2018, και για ορισμένα χρόνια ακόμη, και των δύο συστημάτων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλιστεί μία μετάβαση που δεν θα απαιτεί την ταυτόχρονη χρηματοδότηση του παλαιού και του νέου συστήματος, αφού οι κρατικές δαπάνες κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου θα περνούν από το ένα σύστημα στο άλλο.

ΙΙΙ. β. ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Το ασφαλιστικό προσχέδιο – νόμου δεν περιορίζεται όμως στις ανωτέρω μείζονες αλλαγές. Οργανώνουμε δεκάδες επιπρόσθετες αλλαγές, οι περισσότερες από τις οποίες αρχίζουν να εφαρμόζονται από το 2010-2011 και έχουν αξιόλογο δημοσιονομικό ενδιαφέρον.

Η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 61,4 χρόνια που είναι σήμερα, στα 63,5 έως το 2015. Τα γενικά όρια ηλικίας παραμένουν στα 65. Απαγορεύεται η εφαρμογή από τους Φ. Κ. Α., των προγραμμάτων εθελούσιων εξόδων.

Ο αυτόματος μηχανισμός σύνδεσης της αυξομείωσης του προσδόκιμου με την παραμονή στην εργασία, αρχής γενομένης το 2020.

Από 1.1.2011 επεκτείνεται σε όλες τις κατηγορίες για τις οποίες προβλέπεται χορήγηση μειωμένης σύνταξης κατά 6% για κάθε έτος ασφάλισης, που υπολείπεται του ορίου για τη συνταξιοδότηση για κύρια σύνταξη.

Δίδεται η δυνατότητα παραμονής στην εργασία – και στο δημόσιο τομέα – και μετά τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, από οποιοδήποτε νόμο ή καταστατικό κι αν αυτά προβλέπονται και για όλους τους φορείς του δημοσίου (δημόσιο, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ). Παρόμοιες ρυθμίσεις αφορούν και τον ιδιωτικό τομέα (βλ. άρθρο 26 του σχέδιου- νόμου).

Εισάγεται το εργόσημο , δηλαδή μία επιταγή που αγοράζεται από το ΙΚΑ , τις Τράπεζες, από τους ΦΚΑ, από τα ΚΕΠ, τα ΕΛΤΑ και με αυτό πληρώνεται ο περιστασιακώς εργαζόμενος (βλ. άρθρο 20, όπου ενδεικτικά αναφέρονται οι υπηρεσίες οικογενειακής βοηθητικής φροντίδας, οι κηπουρικές εργασίες, η παράδοση ιδιαιτέρων μαθημάτων, η φύλαξη νηπίων και βρεφών, οι αισθητικές φροντίδες, οι απασχολούμενοι ως εργάτες γης κ.λπ.).

Από 1.1.2013 μειώνεται στο 2% για κάθε έτος ασφάλισης το ποσοστό αναπλήρωσης για όλους τους ασφαλισμένους σε

όλους τους Φ.Κ.Α. και το Δημόσιο.

Καθορίζεται ως ενιαίος φορέας διαχείρισης των αποθεματικών

των ΦΚΑ (29,5 δις ευρώ) συν το Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών (580 εκ Ευρώ φέτος), η Τράπεζα της Ελλάδας. Μετά από διαγωνισμό ανατίθεται σε σύμπραξη τραπεζών η διαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ΦΚΑ (αντικειμενικής αξίας 2 δις Ευρώ).

Θα δημιουργήσουμε, έως την 31/12/2012 σε όλους τους Φ.Κ.Α. τα νέα ηλεκτρονικά μητρώα καταγραφής της ασφαλιστικής «μερίδας» του κάθε εργαζόμενου, στην οποία στηρίζεται ο υπολογισμός της ανταποδοτικής σύνταξης.

Συγκροτείται ενιαίος μηχανισμός ελέγχου από ΣΕΠΕ, ΓΓΚΑ, ΦΚΑ. Συστήνουμε Κέντρο Εξυπηρέτησης Ασφαλισμένου (ΚΕΑ).

Καθορίζουμε ενιαίο καθεστώς ασφάλισης συνταξιούχων που

εργάζονται σε άλλες θέσεις εργασίας. Από την έναρξη εφαρμογής του νόμου αυτού τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα θα εφαρμοσθεί η περικοπή της σύνταξης για τον συνταξιούχο που εργάζεται, αλλά θα προσαυξάνεται η σύνταξή του για κάθε χρόνο της νέας ασφάλισής του.

Αυξάνουμε κατά μία (1) ποσοστιαία μονάδα την εισφορά για κύρια σύνταξη στο ΙΚΑ με αντίστοιχη μείωση της εισφοράς για ΟΑΕΔ, ΔΕΚ, Εργατική Εστία. Από το 2011 η μονάδα αυτή θα αρχίσει να δίνει στα ταμεία του ΙΚΑ από 400 .κ., το 2012 800 εκ., με διαρκή αύξηση, ανάλογη με την αύξηση των εισφορών.

Εκσυγχρονίζουμε τον κατάλογο των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και γίνεται κεντρική εξέταση και επανεξέταση των αναπηρικών συντάξεων. Ιδρύουμε νέο ενιαίο φορέα προσδιορισμού αναπηρίας και προβλέπεται η κατάρτιση ενιαίου κανονισμού για τον καθορισμό των ποσοστών της.

Θεσπίζουμε ως προϋπόθεση της καταβολής της πλήρους βασικής σύνταξης σε κάθε πολίτη και αλλοδαπό, την επί 35 χρόνια διαμονή του στην Ελλάδα (άρθρο 2), ενώ η καταβολή της σύνταξης γήρατος του αποθανόντος συζύγου στη χήρα του,

γίνεται μόνο εάν ο θάνατος επήλθε πέντε τουλάχιστον χρόνια μετά την τέλεση του γάμου.

Από την 1 ^η/7/2011 θα γίνεται διεκπεραίωση από το τραπεζικό σύστημα όλων των συναλλαγών στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων (μισθοδοσία, απόδοση εισφορών όχι δια μιας, αλλά δια περισσοτέρων συναλλαγών εντός του μηνός).

Ιδρύουμε ενιαίο κέντρο πληρωμής συντάξεων (έτσι θα τηρούνται οι «οροφές» και θα εντοπίζονται σχετικά οι διπλοσυνταξιούχοι, αλλά και θα αποφεύγεται η καταβολή συντάξεων σε μη δικαιούχους). Το σύστημα αυτό θα λειτουργήσει από 1.1.2011.

Καθορίζουμε ένα ενιαίο σύστημα ρύθμισης των οφειλών στους

Φ.Κ.Α., που θα αντικαταστήσει τις συνήθεις σήμερα αποσπασματικές ρυθμίσεις. Συνοδεύουμε το σύστημα αυτό με πολιτικές εγγυήσεις που δυσχεραίνουν την αλλαγή του με πελατειακές προθέσεις.

Ενώ ήδη νομοθετήσαμε διαδικασίες γρήγορης καταβολής των συντάξεων για να υλοποιήσουμε την υπόσχεσή μας για καταβολή της σύνταξης εντός τριμήνου από την υποβολή της σχετικής αίτησης, έως το τέλος του 2010, με το παρόν προσχέδιο αίρουμε τις αδικίες επί διαδοχικής ασφάλισης, προστατεύοντας έτσι και προστατεύουμε και την κινητικότητα στην αγορά εργασίας, δίχως όμως να καθορίζουμε άμεση έναρξη εφαρμογής. Θα υπάρχει η διάταξη και θα εφαρμοστεί όποτε το σύστημα αποκτήσει τις σχετικές οικονομικές δυνατότητες.

Ενοποιούμε τους ΦΚΑ σε τρεις (μισθωτοί, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι) σε ό,τι αφορά την κύρια σύνταξη και η αρχή γίνεται από το 2013, οπότε και οι νεοεισερχόμενοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα ασφαλίζονται στο Ι ΚΑ.

Διαχωρίζονται, επιτέλους, οι κλάδοι – και οι υπηρεσίες υγείας από το συνταξιοδοτικό σύστημα. Οι φορείς πρωτοβάθμιας υγείας (που αποτελούν το κύριο μέρος των διαθέσιμων υπηρεσιών του ασφαλιστικού συστήματος σήμερα) θα υπαχθούν στην εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και θα ενσωματωθούν στο σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας, ενώ τα έξι νοσοκομεία του ΙΚΑ θα υπαχθούν στις διοικητικές δομές των ήδη υπαρχόντων νοσοκομείων. Η εφαρμογή θα ξεκινήσει πιλοτικά, όπως ρυθμίζεται αναλυτικά από το άρθρο 31 του προσχεδίου νόμου.

Για τις περισσότερες από τις αλλαγές που προαναφέθηκαν έχουμε υπολογίσει το οικονομικό όφελος που θα αποφέρουν. Τις ποσοπτικοποιήσεις αυτές τις έχουμε καταγράψει σε κείμενο που διανέμουμε σήμερα. Η πίστη στην εφαρμογή με τρόπο αποφασιστικό και απαρέγκλιτο όλων των προαναφερθεισών αλλαγών δημιουργεί απόλυτη βεβαιότητα για την επιτυχία του εγχειρήματος μας. Κι ακόμη, η εφαρμογή αυτή θα μας φέρει πιο κοντά στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας ως προς το Π. Σ. Α.

και το Memorandum για τη στήριξη της χώρας από την Ε.Ε. την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Παραλάβαμε τον Οκτώβριο ένα διαλυμένο και χρεοκοπημένο σύστημα. Παρεμβήκαμε με τρόπο αποφασιστικό στα καθημερινά του προβλήματα, ενώ επιχειρούμε με τρόπο ριζικό να αλλάξουμε τη δομή του.

Και η παραμικρή καθυστέρηση απέναντι στην αναμόρφωση του Ασφαλιστικού θα σήμαινε στην ουσία εγκληματική αμέλεια και περιφρόνηση αφενός για τους σημερινούς συνταξιούχους και εργαζόμενους και αφετέρου για τις επερχόμενες γενεές. Σε αυτή την προοπτική η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη με τίποτα να συμπράξει.

Με τη σημερινή νομοθετική μας πρωτοβουλία, μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να διασφαλίσουμε τους θεσμούς του κοινωνικού κράτους στη χώρα μας, που απειλούνται εξαιτίας της βαθιάς και γενικευμένης κρίσης. Ταυτοχρόνως, στο πλαίσιο των διαρθρωτικών αλλαγών που προβλέπει το κοινό πρόγραμμα του μηχανισμού στήριξης, δεν ανασυγκροτούμε μόνο το θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης, διασώζοντάς τον από την κατάρρευση και την ανυποληψία, αλλά συμβάλλουμε καθοριστικά και στην επίτευξη του πρωταρχικού εθνικού στόχου, που είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας, η εξυγίανση των δημοσιονομικών της χώρας και η ένταξη της Ελλάδας σε ένα νέο κύκλο βιώσιμης ανάπτυξης.

Μπροστά στις σημερινές συνθήκες, μόνος δρόμος και αδιαπραγμάτευτη επιλογή, είναι η φυγή προς τα εμπρός. Να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, τον βαθύτατο κλονισμό του υπάρχοντος συστήματος, εφαλτήριο για μια διαφορετική πορεία. Η Ελλάδα δεν έχει άλλο χρόνο, για χάσιμο. Και από τις θυσίες που θα γίνουν, θα παλέψουμε για να βγει κάτι σημαντικό και ελπιδοφόρο: οι θυσίες αυτές να πιάσουν τόπο και να ανταμειφθούν και οι πολίτες και η πατρίδα μας.