Για άλλη μία φορά ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Egemen Bagis προτείνει σε συνέντευξη του αυτή την φορά στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ την «αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δημοσίευμα ο Τούρκος υπουργός «ένας από τους λόγους που η οικονομική κρίση χτύπησε την Ελλάδα είναι και η κούρσα των εξοπλισμών με την Τουρκία».
Και συνεχίζει λέγοντας ότι «πρέπει να προστατεύει ο ένας τον άλλο και όχι να προστατευόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου». Μάλιστα αναφέρει ότι «δεν θέλουμε άλλα υποβρύχια, πρέπει να ξυπνήσουμε γιατί κάποιες άλλες χώρες απολαμβάνουν τα προνόμια από τους δικούς μας εξοπλισμούς». Και τελειώνει τη δήλωση του λέγοντας ότι «η κρίση είναι ευκαιρία».
Αν και τα λόγια του Τούρκου υπουργού ακούγονται ωραία στα αυτιά του μέσου Έλληνα πίσω από αυτά τα λόγια κρύβονται αρκετά ψέματα και πολλές κεκαλυμμένες αλήθειες. Πρώτα από όλα με βάση τα στοιχεία που δίδονται κάθε χρονιά οι δαπάνες του ελληνικού κράτους για την αγορά νέων οπλικών συστημάτων δεν ξεπερνούν το 0,8% του ΑΕΠ. Αν τώρα, στο ποσό αυτό προστεθούν οι δαπάνες για μισθούς συντάξεις, τα λειτουργικά έξοδα όπως καύσιμα, ανταλλακτικά, αναλώσιμα υλικά καθημερινής χρήσης, κλπ τότε πράγματι οι δαπάνες αγγίζουν το 2,8% του ΑΕΠ.
Όμως άραγε μπορεί να οδηγηθεί μία χώρα σε οικονομική κρίση όταν δαπανά το 0,8 % του ΑΕΠ της σε εξοπλισμούς? Διότι τα λοιπά έξοδα υπάρχουν και θα υπάρχουν ανεξαρτήτως αν αγοράζουμε νέα μαχητικά ή νέα πλοία ή άρματα μάχης γιατί είναι πάγια έξοδα.
Πρόκειται για τις πάγιες δαπάνες που εξασφαλίζουν το μίνιμουμ των δυνατοτήτων της διασφάλισης της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας. Επομένως τίθεται το απλό εξής ερώτημα, υπάρχει κάποια ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει στον ελληνικό λαό την απώλεια της εθνικής και εδαφικής κυριαρχίας ή την δημιουργία ελλείμματος στην ασφάλεια του.
Αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες δεν γνωρίζουν είναι ότι η Άμυνα της χώρας δεν είναι μία απλή υπόθεση. Δεν είναι σαν να διοικείς μία επιχείρηση που ακόμα και αν κάνεις κάποιος λάθος μπορείς άμεσα να το διορθώσεις με κάποιο σχετικά μικρό κόστος. Δεν γίνεται για παράδειγμα να αποσύρεις από την ενεργό δράση τόσα αεροπλάνα, και τόσα πλοία και όταν τα χρειαστείς να εκτιμάς ότι θα μπορείς να τα έχεις άμεσα σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Τα μαχητικά, τα άρματα μάχης, οι μονάδες επιφανείας τα υποβρύχια δεν τα βρίσκει κανείς στο ράφι και τα αγοράζει όποτε χρειαστεί. Χαρακτηριστικά ακόμα και αν η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να αγοράσει νέες φρεγάτες για το ΠΝ για να αντικαταστήσει τις 10 παλαιές φρεγάτες (μέσης ηλικίας 30 ετών) Standard το πρώτο πλοίο της παραγγελίας θα ήταν διαθέσιμο στο ΠΝ μετά από 6 χρόνια, με απλά λόγια το 2016. Και όλα αυτά όταν οι Τούρκοι διαθέτουν ήδη υπεροπλία στο Αιγαίο με το γιγαντιαίο ναυπηγικό τους πρόγραμμα σε εξέλιξη, το οποίο για την ιστορία περιλαμβάνει την ναυπήγηση
8 κορβετών
4 φρεγατών
6 αντιτορπιλικών AAW
1 Ελικοπτεροφόρου δυνατότητας μεταφοράς 8 ελικοπτέρων και 700 στρατιωτών
16 περιπολικών ανοικτής θαλάσσης
4 κορβετών για το Λιμενικό Σώμα
8 αποβατικών σκάφη LCT
2 αποβατικών πλοία LST (εκτοπίσματος 4000 τόνων περίπου)
6 υποβρυχίων Τ214ΤΝ
4 υποβρυχίων Τ209/12000 υπό εκσυγχρονισμό
8 φρεγατών O.H Pery υπό εκσυγχρονισμό εκ των οποίων οι 4 με πρόβλεψη για αυξημένες αντιαεροπορικές δυνατότητες
3 βοηθητικών πλοίων
Είναι πραγματικά αστείο κανείς να ακούει τον Τούρκο υπουργό να ισχυρίζεται ότι οι δύο χώρες δεν χρειάζονται υποβρύχια, όταν μόλις πριν από 6 μήνες ανακοινώθηκε το τελικό κόστος ναυπήγησης των 6 τουρκικών υποβρυχίων Τ214ΤΝ (2 δισ. ευρώ) και το ποσοστό συμμετοχής τουλάχιστον μία δωδεκάδας τουρκικών εταιρειών και ερευνητικών ιδρυμάτων στην ναυπήγηση των συγκεκριμένων υποβρυχίων. Αν όμως ο Τούρκος υπουργός εννοεί και αληθινά πιστεύει αυτά που προτείνει, τότε γιατί η Άγκυρα δεν δείχνει έμπρακτα την καλή της πρόθεση ακυρώνοντας το συγκεκριμένο πρόγραμμα?
Γιατί δεν ενημερώνει ο Τούρκος υπουργός τις τουρκικές εταιρείες που προσδοκούν βιομηχανική συμμετοχή στο πρόγραμμα της τάξης του 80% της αξίας της προμήθειας, ότι η ναυπήγηση των σκαφών δεν είναι αναγκαία πλέον; Μήπως γιατί ξέρει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, δεδομένου των χρημάτων που έχουν επενδυθεί από τις τουρκικές εταιρείες για την ανάπτυξη των συστημάτων που θα εγκατασταθούν στα νέα τουρκικά υποβρύχια 214;
Γιατί δεν ακυρώνει άμεσα την απόκτηση 100-120 μαχητικών F-35 κόστους τουλάχιστον τα 10 δισ. ευρώ, έτσι ώστε να καταστεί «άνευ λόγου» το πρόγραμμα απόκτησης Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους της Π.Α. κόστους 4,5 δισ. ευρώ;
Γιατί δεν ακυρώνει άμεσα την ανάπτυξη του προγράμματος εγχώριας ανάπτυξης και κατασκευής του νέου άρματος μάχης ALTAY;
Πως μπορεί ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας να μας πείσει για τις φιλικές προθέσεις της χώρας του όταν τα τουρκικά μαχητικά στην κυριολεξία ξυρίζουν τις στέγες των σπιτιών στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου? Πως μπορεί ο κατά τα άλλα «καλοπροαίρετος» Τούρκος υπουργός να μας εξηγήσει γιατί το τουρκικό Ναυτικό αποφάσισε να δημιουργήσει μία μόνιμη δύναμη διατήρησης της ασφάλειας στην Μεσόγειο αποτελούμενη από τα κάτωθι πλοία επιφανείας
F-247, TCG Kemalreis, κλάση MEKO 200 TN II ,
F-241, TCG Turgutreis, κλάση MEKO 200 TN I ,
F-490, TCG Gaziantep, κλάση G (O.H Perry)
F-491, TCG Giresun, κλάση G , (O.H Perry)
A-580, TCG Akar, κλάση Akar σκάφος ανεφοδιασμού στόλου
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού και ελληνικού τύπου είναι η πρώτη φορά που το τουρκικό Ναυτικό πραγματοποιεί κάτι τέτοιο. Η νέα στρατηγική του τουρκικού Ναυτικού είναι απλή και ξεκάθαρη, με βάση την NAVTEX101/10 η τουρκική κυβέρνηση ενημέρωσε τη διεθνή κοινότητα ότι θα εκτελεί σε μόνιμη βάση την επιχειρησιακή αποστολή με τίτλο «Ασπίδα του Αιγαίου και της Μεσογείου» (Agean – Mediteranian Shield), κατά της τρομοκρατίας στην περιοχή αυτή.
Με λίγα λόγια η Τουρκία ανέλαβε με την ανακοίνωση αυτή τις στρατιωτικές και ναυτικές ενέργειες στη θαλάσσια περιοχή του FIR Αθηνών και Λευκωσίας, εναντίον της τρομοκρατίας, υποδηλώνοντας ότι είναι η μόνη ναυτική δύναμη στην περιοχή (Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο) που παρέχει προστασία στα πλοία με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Όπως αναφέρει η εφημερίδα Ελευθεροτυπία σε πρόσφατο δημοσίευμα της «Σε σύνοδο για την ασφάλεια των θαλάσσιων μεταφορών, που έγινε τον Φεβρουάριο στην Ιταλία, ο εκπρόσωπος της Τουρκίας, πλοίαρχος Κενάνογλου, δήλωσε ότι με βάση σχετική απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, την 1η Απριλίου 2006, η Τουρκία έχει αναλάβει επιχειρήσεις εναντίον της τρομοκρατίας για την προστασία των θαλάσσιων μεταφορών στην περιοχή του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου με την επωνυμία «Ασπίδα της Μεσογείου». Ανέφερε επιπλέον ότι «πρέπει – και παρακαλούνται – όλα τα πλοία, εμπορικά και πολεμικά, να δίνουν πληροφορίες στα τούρκικα πολεμικά πλοία που εκτελούν επιχειρήσεις «Ασπίδα της Μεσογείου», προκειμένου να διευκολύνονται οι προσπάθειες της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας».
Ειδικά η τελευταία επισήμανση θα πρέπει να εξηγεί και την προσπάθεια της τουρκικής κορβέτας TCG BAFRA (F-505) να ελέγξει τα στοιχεία του δρομολογίου του ελληνικού φορτηγού πλοίου ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ (λιμένα απόπλου, κατάπλου, όνομα πλοίου) ενώ αυτό βρισκόταν στα ελληνικά χωρικά ύδατα κάτι που μόνο οι ελληνικές Αρχές έχουν δικαίωμα να πράξουν.
Την περίοδο εκείνη η ελληνική κοινή γνώμη είχε εκπλαγεί με την θρασύτητα των τουρκικών ενεργειών. Τελικά οι Τούρκοι εφήρμοζαν αυτό που είχαν δηλώσει τον Φεβρουάριο του 2010 και τίποτα περισσότερο δηλαδή την επιστροφή τους στα γνώριμα σε αυτούς από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ύδατα του Αιγαίου.
Προφανώς ο Τούρκος υπουργός αυτό εννοούσε όταν έλεγε «να προστατεύει ο ένας γείτονας τον άλλο». Ίσως τελικά οι Τούρκοι να είναι οι μόνοι στην περιοχή που «νοιάζονται» για εμάς, αφού με τον τρόπο αυτό θα περιορίσουμε τα έξοδα για την θαλάσσια ασφάλεια του αρχιπελάγους. Εξάλλου τι άλλο μπορούμε να κάνουμε είναι σίγουρο ότι η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας πιστεύει ότι η χώρα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την Τουρκία στρατιωτικά λόγω της οικονομικής κατάστασης.
Όπως είχε δηλώσει σε εκπομπή στην τηλεόραση ο ΑΝΥΕΘΑ Παναγιώτης Μπεγλίτης «Είτε μας αρέσει, είτε όχι για αντικειμενικούς λόγους (δημογραφικούς, μεγέθους, κτλ.) η Τουρκία είναι μία μεγάλη περιφερειακή δύναμη και εμείς πρέπει να αναπροσαρμόσουμε την πολιτική μας».
Η ομολογία αυτή αντικατοπτρίζει δυστυχώς την ψυχή και το πνεύμα της πολιτικής που ακολουθεί η παρούσα κυβέρνηση. Αφού με λίγα λόγια τα πράγματα ήρθαν εδώ που ήρθαν και αφού δεν έχουμε τη θέληση και την ψυχική δύναμη να αγωνιστούμε με ότι έχουμε στη διάθεση μας έχουμε υποκύψει στο ψευδοδίλημμα «πόλεμος ή υποχώρηση» τη στιγμή που παντού διακηρύσσουμε ότι ποτέ μία υπό ένταξη στην ΕΕ Τουρκία θα ήταν στρατιωτική απειλή για την Ελλάδα.
Έτσι για άλλη μία φορά όπως και με την περίπτωση της οικονομίας που επιλέξαμε το ΔΝΤ οδηγούμαστε σε «μοναδική λύση» που θα μας βγάλει από την δύσκολη θέση για να έχουμε να δικαιολογήσουμε στους Έλληνες πολίτες γιατί δεν μπορούμε να υπερασπίσουμε την εθνική κυριαρχία και συμφέροντα της χώρας.
Οδηγώντας την κατάσταση σε αδιέξοδο και μη παρουσιάζοντας καμία άλλη εναλλακτική λύση ακόμα και αποκλείοντας αυτές που έχουμε δικαιολογούμε την εγκατάλειψη όλων αυτών για τα οποία οι προηγούμενες γενιές αγωνίστηκαν.
Άλλωστε τι αξία έχει να εκχωρήσουμε μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αρκεί να κοιμόμαστε ήσυχοι και να κάνουμε οικονομία, με τις τουρκικές φρεγάτες να προστατεύουν από τρομοκρατικές απειλές τα νησιά του Αιγαίου και τις ακτές της Αττικής.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
|
Greek National Pride 
καλά διάβαση κανεις τα link όταν τα ανεβάζετε το ένα αντικρούει το άλλο.
«1,3 δισ. ευρώ για νέους εξοπλισμούς»
Κύριε Κασκουρα,
έχετε δίκιο στο σχόλιο σας. Πολύ εύστοχη παρατήρηση.
Μου δίνετε τη δυνατότητα να πω κάτι που καιρό ήθελα.
Το συγκεκριμένο κείμενο είναι γραμμένο από το defencenet που έχει ξεκάθαρα ταχθεί υπερ των εξοπλισμών της χώρας,
ενώ το κείμενο που αναφέρεστε “1,3 δισ. ευρώ για νέους εξοπλισμούς” είναι του δημοσιογράφου Δήμου Βερύκιου που θεωρεί πως τα χρήματα που δαπανά η χώρα μας για τους εξοπλισμούς είναι υπέρογκα.
Έχουμε λοιπόν δύο διαφορετικές απόψεις.
Εμεις από τη πλευρά μας, όταν ξεκινήσαμε αυτή τη προσπάθεια (το ιστολόγιο αυτό) είχαμε εξαρχής αποφασίσει να μην «περνάμε» κάποια συγκεκριμένη γραμμή προς τα έξω και να αναρτούμε όλες τις απόψεις.
Γι’ αυτό αναρτήθηκαν και τα δύο αυτά διαφορετικής
«φιλοσοφίας» άρθρα.
Την ίδια λογική προσπαθούμε να διατηρούμε στα εκκλησιαστικά αλλά και στα πολιτικά θέματα.
Αν δείτε και τις παλαιότερες αναρτήσεις, σε συχνή βάση αναρτούμε δηλώσεις και νέα όλων των κομμάτων, που ουσιαστικά συγκρούονται μεταξύ τους. Επίσης έχουν αναρτηθεί άρθρα από την εφημερίδα «Ριζοσπάστης» και άλλα από την εφημερίδα «Ελεύθερη Ωρα».
Τώρα το κατά πόσο έχουμε καταφέρει στη διάρκεια του χρόνου να είμαστε αντικειμενικοί, ειλικρινά είναι κάτι που μόνο εσεις οι επισκέπτες μπορείτε να μας πείτε…
Φιλικά / Λουκάς (Διαχειριστής)
Αγαπητέ Λουκά, αυτή σας η ουδετερότητα να αναρτήσετε αντικρουόμενα άρθρα και θέσεις και με μονο φόντο πάντα τα Εθνικά μας συμφέροντα, είναι αξιέπαινη!
Αγαπητέ Λουκά δέν επιθυμώ νά σέ κολακέυσω ΑΛΛΑ ΤΌ ΠΑΡΟΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΤΑΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ -ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ.ΣΑΣ ΚΑΘΙΣΤΑ ΑΠΟ ΠΛΕΟΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΒLOG. Όσον αφορά τό σημερινό θέμα ή γνώμη μου είναι ή εξής : ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΘΕΙ ΣΤΟΝ 25 ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ. Ό GEOFRY PAPADREOU καί τό υπόλοιπο κλιμάκιο πρακτόρων πού έχουν αναλάβει τήν διακυβέρνηση τής πατρίδας μας. Μεθοδεύουν εικονική αδυναμία τών ΕΔ. Αφήνοντας αυτές χωρίς ανταλλακτικά, πυρομαχικά. Δέν έχουν αφήσει ασυντήριτη τή φρεγάτα »Μπουμπουλίνα» νά σαπίζει καί τήν καννιβαλίζουν γιά λόγους οικονομίας; τό ίδιο δέν συμβαίνει καί μέ δύο πυραυλακάτους σύγχροονες super vita δέν τίς παραλαμβάνουν αλλά καννιβαλίζονται καί αυτές…. Καί όλα αυτά γιά ένα ποσόν όσο περίπου κόστισε τό site τής βουλής καί τά λάπι τόπι τών 300 εθνομπαμπάδων καί εθνομαμάδων μας. Η διαίσθηση μου λέει ότι παρά τήν άτυπη συμφωνία διχοτόμησης καί επανάκαμψης τού νέοθωμανισμού ΟΊ ΠΙΣΤΟΛΙΕΣ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ…. Διότι ή Υψηλή πύλη δέν αρκείται στή συνδιαχείρηση, αλλά σχεδιάζει καί άνάκτηση μερικών νησιών τής παλαί ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στό πλαίσιο τής αρπαγής τού ορυκτού μάς πλούτου στό Αιγαίο γιά τόν εαυτό της ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ » ΣΩΤΗΡΩΝ » ΜΑΣ ΤΟΥ ΔΝΤ. Καί μήν εκλαγείτε άν ακούσετε ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ. Στρατηγικό τό σημείο αποκτά κοινή ΑΟΖ μέ Αίγυπτο καί μάς αποκόπτει από Κύπρο. Καί θά κάνει δηλώσεις καί πάλι ό Πάγκαλος : »Μα τί θέλετε γιά ένα νησάκι[ έστω καί άν είναι αιχμάλωτοι τών Τούρκων οί κάτοικοι καί ή φρουρά του] νά κάνουμε πόλεμο ; νά σκοτωθούν παιδάκια; Κάπως έτσι θά εξελιχθούν τά πράγματα διότι ή συντριπτική πλειοψηφία αυτών πού πούλησαν τά Ίμια όχι μόνο δέν δικάστηκαν αλλά επιβραβεύτηκαν καί κυβερνούν καί πάλι. προετοίμαζοντας αυτή τή ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΑΦΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΔ. Μάς περιμένει ακόμα πολύ δάκρυ, ταπείνωση ώσπου τό ηφαίστειο τής οργής νά εκραγεί καί τήν τιμωρία οί προδότες δέν θά τήν αποφύγουν μέ όσες μεθοδεύσεις καί άν προσπαθούν
Διαβάζω προσεκτικά κατα καιρούς τα -περί εξοπλιστικών προγραμμάτων της Τουρκίας- καθώς και τα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο, πολιτικά και στρατιωτικά.
Ταπεινή μου γνώμη πως όλα πράγματι συγκλίνουν στην ακόλουθη κατεύθυνση για την οποία πιστευω είμαστε σύμφωνοι:
-H Τουρκία μετά το 2015, θ αποτελεί υπερδύναμη για τα Βαλκάνια,τη στιγμή που η χώρα μας, για την ώρα τουλάχιστο, βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, χρεωμένη και αδύναμη φανερά ν ακολουθήσει αυτό τον -πόλεμο των εξοπλισμών- που ως τώρα διατηρούσε μια σ χ ε τ ι κ ή ισορροπία στις σχέσεις των δύο γειτόνων -με τους απέναντι διαρκώς να διεκδικούν το ανοιγμα τους στο Αιγαίο.
Τα δεδομένα φανερά αλλάζουν.Κι αλλάζουν με ταχύτητα που ξεπερνά ακόμη και το γράψιμο αυτών των λιγοστών σειρών.Θεωρώ πως βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή μιας επερχόμενης κοινωνικής αναταραχής, που όμως αφορά τα εσωτερικά μας και τραγικά δε διαμορφώνει τίποτε ευοίωνο στο στρατιωτικό σκηνικό.Κάποτε για το Σισμίκ, αν θυμάμαι καλά, τους απειλήσαμε με πόλεμο, τώρα οι κορβέτες τους φτάνουν στο Σούνιο κι εμείς σιωπούμε.Αλλωστε μαύρο χρυσάφι στο Αιγαίο π ρ ο φ α ν ώ ς υπάρχει και σύντομα θα υποδεχτούμε τα καινούρια τους Σισμίκ να το αναζητούν.Νιώθοντας την ιδια στενοχώρια με κάθε Ελληνα για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει -διαπιστώνω- πως ίσως και χωρίς τη ‘κρίση’ θα ήταν πολύ δύσκολο πιά να ακολουθήσουμε τη Τουρκία στο δρόμο που ανηφορίζει.
Καθώς λοιπόν διαβάζω κι ακούω για »τιμωρίες», »ηφαίστεια οργής»,»ξεσηκωμούς» και άλλα παρόμοια θα ηθελα να ακούσω και μια ώριμη λύση σε ότι αφορά την εξοπλιστική μας πολιτική.Υπάρχει άραγε?Δε τάσσομαι με τους »ηττημένους» οποιουδήποτε πολιτικού εδράνου, ούτε υποννοώ καμία υποχωρητική γραμμή μα απλά ρ ω τ ά ω..όλους εκείνους που ρομαντικά κραυγάζουν πως κάποιος ‘ξεσηκωμός’ θα αλλάξει ως εκ θαύματος και τα δεδομένα στις σχέσεις μας με τους γείτονες.Ναι ξέρω -για όλα φταίνε οι πολιτικοί-, οι πολιτικοί όμως δεν έρχονται από το Κρόνο.Είναι προιόν δ ι κ ώ ν μας αποφάσεων, κι ανήκουν στη δική μας κοινωνία.Εχουμε λοιπόν μερίδιο ευθύνης ό λ ο ι μας, έστω κι αν οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτούς κόστισαν πολύ λιγότερα από τα »χαμένα» δισεκατομμύρια..μια θέση,μια δουλειά, ένα μεροκάματο..
Αυτό δεν αλλάζει όμως το οτί ένα μερίδιο ευθύνης το εχουμε.(Πρώτα τον εαυτό μου βάζω στη φράση αυτή)Ισως σήμερα να ειχαμε μια διαφορετική Ελλάδα αν κάποτε θέλαμε να ειμαστε λίγο παραπάνω παραγωγικοί,από τότε κιόλας θα απαιτούσαμε και πιο τίμιους καθοδηγητές.Θα υπήρχε ξεσηκωμός από την αρχή των σκανδάλων όχι με το τέλος και τη παρακμή..
Για να μη παρασυρθώ, επανέρχομαι στο αρχικό ζητούμενο του θέματος μου..Οι γείτονες μας απλώνουν το χέρι σήμερα, ίσως πιά »αλλάζουν οριστικά πολιτική»(..χμμ μάλλον για να μας σπρώξουν μια και καλή στο γκρεμό), και ναί σκέφτομαι συνεχώς το χώμα μου που ειναι νησιωτικό, εκεί οπού μεγάλωσα, επαιξα, εκει οπού π α ρ έ λ α σ α, οπού εβλεπα τ απέναντι ακούγοντας ιστορίες από τη γιαγιά για τους απέναντι και το προπάππου που δε γύρισε ποτέ πίσω,κι εκείνους.. εκείνους που φαινόντουσαν στ αλήθεια τόσο μακρυά, ωσπού ήρθε το Σισμίκ..,ο Σολωμός, τα Ιμια για να τους δώ από κοντά..για να φτάσω σήμερα -που ατονίσαμε στα όρια της κατάντιας- να νιώθω και την οργή, να νιώθω και τη πίκρα και το πόνο,αλήθειες στα στόματα απλών όπως κι εγώ, μα τη λύση (πριν τα συνορα φτάσουν στη Ζέα)να μη νιώθω πουθενά..
Φίλε «Πλαστήρα», αναμφίβολα ο Ελληνικός λαός φέρει ευθύνη για τις κυβερνήσεις που εκλέγει, όχι τόση όμως όση θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε.
Το ίδιο το σύστημα φρόντισε ώστε ο Έλληνας να αποζητά το «μέσον», και το φρόντισε αυτό με κάθε δυνατό τρόπο. Έπεισε τους πάντες ότι χωρίς μέσον δε μπορεί να γίνει τίποτε – και η πραγματικότητα επιβεβαίωσε την άποψη αυτή.
Κι ο απλός Έλληνας δε μπορούσε πουθενά να βρεί το δίκιο του, υφίστατο και διώξεις από πάνω, ζούσε στη φτώχεια και υπέφερε. Κι έβλεπε γύρω του άλλους να ανεβαίνουν επειδή είχαν «μέσον», να ζουν καλύτερα, να τους συμπεριφέρονται καλύτερα.
Μάθανε στον Έλληνα ότι το να πηγαίνει «με το σταυρό στο χέρι» είναι «βλακεία» – και σε κάποιες περιπτώσεις επιζήμιο αν όχι και επικίνδυνο.
Μας κυβέρνησαν «Δεξιοί», που προέτασαν τον πατριωτισμό, την πατρίδα… και στη πραγματικότητα νοιάζονταν μόνο για τους πλουσίους. Αδιαφόρησαν για τον απλό Έλληνα και τις ανάγκες του, τον «έγδερναν» λέγοντάς του ότι είναι για το καλό της πατρίδας – τους πλουσίους όχι – κι αν τολμούσε να διαμαρτυρηθεί για την αδικία που βίωνε τον κατηγορούσαν και για κομμουνιστή από πάνω και τον καταδίωκαν…
Καπιταλιστές με το μανδύα του πατριωτισμού, που βρώμισαν την έννοια της πατρίδας και της αγάπης προς αυτήν, και συνάμα με τις πράξεις τους «έστρωσαν χαλί» στην αριστερή επέλαση.
Και ακολούθησε η «Αριστερά», μιλώντας για τις ανάγκες του φτωχού, για σοσιαλισμό, ισότητα, δικαιοσύνη, για αδελφοσύνη των λαών, για διεθνισμό… Κι ο Έλληνας που είχε παράπονα από την «πατρίδα» (γιατί στο μυαλό του δεν ξεχώριζε την πατρίδα από το κράτος) έστησε ευήκοον ους.
Κοντά στα άλλα, του έμαθε την «ήσσονα προσπάθεια», τη «δημιουργική λογιστική», την «αλήθεια» ότι, λέει, πετριωτισμός ίσον φασισμός.. Και παράλληλα έστησε τους δικούς της μηχανισμούς νομής της εξουσίας, τη δική της «νομενκλατούρα», και κυριάρχησε ιδεολογικά και κοινωνικά (με ότι αυτό συνεπάγεται)
Και σήμερα έχουμε φτάσει στο χείλος τοπυ γκρεμού κι ακόμη παραμένουμε κολημμένοι στα ίδια στερεότυπα, διαλυόμαστε κι όμως δε μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας.
Θέλεις να ακούσεις μια ώριμη λύση για την εξοπλιστική μας πολιτική – και σωστά! Όμως το πρόβλημα είνα βαθύτερο.
Είναι πρόβλημα «στόχου». Οράματος.
Τι όραμα έχουμε για την πατρίδα μας;
Τι θέλουμε να κάνουμε;
Πως θέλουμε να είναι αυτή η πατρίδα όταν τα εγγόνια μας θα ενηλικιωθούν;
Το θέμα είναι μεγάλο, και πρέπει να το ανοίξουμε.
Συμμερίζομαι τις αγωνίες σου και το θυμό σου, φίλε «Πλαστήρα». Θα πω τις απόψεις μου. Επειδή όμως το θέμα είναι και μεγάλο και πολυσύνθετο, ζητώ την κατανόησή σου – και όσων διαβάσουν τις σκέψεις μου – γιατί θα χρειαστούν πολλά σχόλια.
ΙΩΑΝΝΗΣ