ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ «επανάσταση» την επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Και υπογράμμισε πως στόχος της χώρας του δεν είναι «μόνο η ελαχιστοποίηση των εντάσεων, αλλά η μεγιστοποίηση των τομέων συνεργασίας», για να αλλάξει η ατμόσφαιρα στις σχέσεις με την Ελλάδα και «η αντίληψη ότι οι δύο χώρες είναι αντίπαλες».

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ εξελιχθεί σε «επανάσταση» η επίσκεψη Ερντογάν -με την εντυπωσιακά πολυπληθή συνοδεία του- αν είναι ειλικρινή τα όσα δηλώνει για τις προθέσεις της χώρας του ο κ. Νταβούτογλου. Θα αποδειχθεί η ειλικρίνεια με συγκεκριμένες πράξεις, που θα δείχνουν σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου, οπότε όχι απλά θα ελαχιστοποιηθούν, αλλά θα εξαφανιστούν οι εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών.

ΓΝΩΡΙΖΕΙ ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών ότι οι εντάσεις προκαλούνται από παράλογες αξιώσεις της χώρας του έως και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, που δεν στέκουν, από τη νομική φαντασίωση των «γκρίζων ζωνών», από τις προκλήσεις στον αέρα και στη θάλασσα. Το casus belli, άλλωστε, κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, είναι σε πλήρη αντίφαση με τις φιλειρηνικές τουρκικές υποσχέσεις.

ΑΝ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ οι προκλήσεις, δεν μπορεί να αλλάξει η ατμόσφαιρα, όπως προσδοκά ο κ. Νταβούτογλου. Δικαιολογημένες, λοιπόν, είναι οι επιφυλάξεις των Ελλήνων, οι οποίοι ειλικρινά θέλουν την προσέγγιση των δύο λαών και τη συνεργασία σε όλους τους τομείς, για να συμβιώσουν ως καλοί γείτονες και να προκόψουν αντί να αιμορραγούν με τους εξοπλισμούς προς όφελος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πολεμικών βιομηχανιών.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που η Αγκυρα επιχειρεί άνοιγμα προς την Ελλάδα θυμάται καλές στιγμές του παρελθόντος. «Ιστορική ευκαιρία» θεωρεί την επίσκεψη Ερντογάν ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας, Εγκεμέν Μπαγίς, και θέτει το ερώτημα: «Γιατί να μην κάνουμε αυτό που έκαναν ο Ατατούρκ και ο Βενιζέλος;».

ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ τον Βενιζέλο και τον Ατατούρκ, αλλά ξεχνούν ότι οι δύο μεγάλοι ηγέτες οικοδόμησαν τη φιλία με θεμέλιο τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία έλυσε όλες τις διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.

ΤΟΛΜΗΣΕ ο Ελευθέριος Βενιζέλος, οκτώ μόλις χρόνια μετά τη μικρασιατική τραγωδία του Ελληνισμού, να επισκεφθεί την Αγκυρα και να υπογράψει εκεί σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ υπογραφή, ο Βενιζέλος, στην πρόποσή του στο επίσημο γεύμα, θα πει ότι αποδέχθηκε την πρόσκληση να επισκεφθεί την Αγκυρα διότι: «Διά της χειρονομίας αυτής ηθέλησα να διατρανώσω την στερράν απόφασιν της Ελλάδος, όπως θεωρή την Συνθήκην της Λωζάννης ως έναν οριστικόν διακανονισμόν τού μεταξύ των δύο χωρών υφισταμένου εδαφικού καθεστώτος (…) τίποτε δεν χωρίζει πλέον τας δύο χώρας». (66 χρόνια αργότερα επί πρωθυπουργίας Τσιλέρ η Τουρκία φαντάστηκε «γκρίζες ζώνες»…)

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, λοιπόν, αυτό που έκαναν ο Βενιζέλος και ο Ατατούρκ. Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από τον σεβασμό στις υποθήκες τους, δηλαδή στη Συνθήκη της Λωζάννης και στο Διεθνές Δίκαιο γενικότερα, στον Χάρτη του ΟΗΕ, στο Δίκαιο της Θάλασσας. 80 χρόνια μετά την επίσκεψη του Βενιζέλου στην Αγκυρα…

ΠΗΓΗ