Τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροπλάνα θα αλλάξουν τον τρόπο διεξαγωγής του πολέμου; Τι αλλάζουν στη στρατιωτική στρατηγική; Μήπως κάνουν ακόμη πιο βάρβαρους τους πολέμους, αφού το να σκοτώνεις εξ αποστάσεως κάνει ευκολότερη την απόφαση να τραβήξεις τη σκανδάλη;

Το μέλλον των μη επανδρωμένων αεροπλάνων διαφαίνεται λαμπρό. Μέχρι πρόσφατα προορίζονταν μόνο για συγκέντρωση πληροφοριών, όμως σήμερα ήδη επιβάλλονται ως στοιχεία μάχης. Διάφοροι στρατοί εξοπλίζονται ή σχεδιάζεται να εξοπλιστούν με τα αεροσκάφη αυτά, για παράδειγμα η Κίνα και το Ιράν. Ομως δύο χώρες προηγούνται: το Ισραήλ, το οποίο διαθέτει ήδη από το 1971 ένα πρώτο σμήνος, και κυρίως οι ΗΠΑ, που λένε ότι διαθέτουν 7.000 αεροσκάφη.

«Η ανατροπή έγινε το 2007, στο Ιράκ, όταν οι Αμερικανοί αντικατέστησαν ένα σμήνος καταδιωκτικών F16 με ένα σμήνος μη επανδρωμένων αεροπλάνων Reaper», εξηγεί ο Μισέλ Ασενσιό, εμπειρογνώμονας του Ιδρύματος για τη Στρατηγική Ερευνα (FRS). Και σήμερα βλέπουμε τα αεροσκάφη αυτά να κάνουν τα πάντα: στοχευμένες επιθέσεις, βομβαρδισμούς, παρακολούθηση πεδίου μάχης, υποστήριξη χερσαίων στρατευμάτων, συγκέντρωση πληροφοριών, ακόμη και μεταφορά φορτίων. Καθοδηγούνται από απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων μέσω δορυφόρων και πετούν πάνω από απομακρυσμένες ή επικίνδυνες ζώνες με πλήρη ασφάλεια, καθώς δύσκολα πλήττονται από πυραύλους. Τα όργανά τους είναι όλο και πιο εξελιγμένα. Μεταξύ των πλεονεκτημάτων τους είναι ότι μένουν συνεχώς στον αέρα (μπορούν να πετούν 24 ώρες) και είναι… διακριτικά- τα αμερικανικά Reaper πετούν στα 12.000 μέτρα.

Το μεγάλο πλεονέκτημά τους είναι ότι με τη χρήση τους δεν τίθεται σε κίνδυνο η ζωή πιλότων που έχουν υποβληθεί σε ακριβή εκπαίδευση. Το 2009 ήταν η πρώτη χρονιά που οι ΗΠΑ εκπαίδευσαν περισσότερους χειριστές μη επανδρωμένων αεροπλάνων απ΄ ό,τι πιλότους.

Ενας πιλότος παρατηρεί ότι με τη χρήση τους «υπάρχει κίνδυνος να χαθεί ένα μέρος της ευθύνης». Ομως η στρατιωτική ιεραρχία διαβεβαιώνει ότι οι χειριστές των μη επανδρωμένων αεροπλάνων έχουν καλύτερη αίσθηση της αποστολής τους απ΄ ό,τι οι επιτόπιες δυνάμεις.«Εχουν λιγότερη πίεση, είναι πιο υπομονετικοί και διστάζουν περισσότερο να πατήσουν τη σκανδάλη», διαβεβαιώνει αμερικανός αξιωματούχος. Αλλά το γεγονός ότι οι χειριστές δεν βρίσκονται στο αιματηρό θέατρο του πολέμου δημιουργεί τον κίνδυνο να βιώνουν μια εικονική πραγματικότητα, να μην καταλαβαίνουν ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους, επισημαίνει ο Κλοντ Βαλό του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Ερευνας των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων.

ΠΗΓΗ