O Τζόρτζιο Αλμιράντε, ο αρχηγός του ΜSI στην Ιταλία, έλεγε κάποτε στις ομιλίες του πως «δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι με το παρελθόν. Αντίθετα θα πρέπει να είμαστε σε θέση να δημιουργούμε νέες επετείους». Στην πατρίδα μας, τα γεγονότα έχουν την δυνατότητα να κάνουν αυτό ακριβώς: να δημιουργούν νέες επετείους.

Πέρασαν ήδη τέσσερα χρόνια από την ηρωϊκή θυσία του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, ο οποίος στην ουσία, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι ηγεσίες αυτού του τόπου, έπεσε σε πολεμικό επεισόδιο με τους εχθρούς μας τούρκους.

Καταρρίφθηκε σε πολεμική ενέργεια, αντιμετωπίζοντας τουρκικά μαχητικά οπλισμένα, τα οποία εισήλθαν στον εθνικό εναέριο μας χώρο. Κάθε άλλη ερμηνεία, κάθε άλλη πολιτική ή δήθεν διπλωματική ερμηνεία απλά δεν στέκει. Και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι έχουν μία επαφή με αυτό που λέγεται εθνική άμυνα. Ο Κώστας Ηλιάκης, ήταν ένας από τους καλύτερους πιλότους της Αεροπορίας μας. Άνθρωποι που υπηρετούσαν μαζί του έχουν να πουν τα καλύτερα. Πάνω από όλα όμως ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ. Και έπεσε για την Ελλάδα. Ο σμηναγός Ηλιάκης, ο αξιωματικός Ηλιάκης, αυτός που δεν αμειβόταν όπως και οι άλλοι πιλότοι μας με παχυλούς μισθούς, ξεκίνησε ένα πρωινό να κάνει αυτό που είχε εκπαιδευθεί και αυτό το οποίο είχε ως ιδανικό: να περιφρουρήσει τον εναέριο χώρο την πατρίδας.

Αυτό που θα έκανε ο οποιοσδήποτε πιλότος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για την δική του πατρίδα. Αυτό το οποίο θα έκαναν και κάνουν και οι τούρκοι για την δική τους πατρίδα. Η δική μας Πατρίδα, η Πατρίδα του σμηναγού, η πατρίδα του ΔΝΤ και της υποτέλειας, η πατρίδα που όπου και αν γυρίσεις να κοιτάξεις σε πληγώνει, όπως λέει και ο ποιητής, στην καθημερινότητά της και στην μιζέρια της, δεν χωρά ο Ηλιάκης και τα αεροπλάνα του. Δεν χωρά το γεγονός ότι έπεσε ουσιαστικά υπερασπιζόμενος το γαλάζιο ελληνικό Αιγαίο, το Αιγαίο που τις προηγούμενες ημέρες από ότι φαίνεται πάει προς ένα καθεστώς συνεκμετάλλευσης, αφού έτσι θέλησαν τα κατεστημένα της πατρίδας μας. Και όλα αυτά την στιγμή που ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί , που δεν έχει τον εχθρό δίπλα του σαν και εμάς, δηλώνει για τους τούρκους ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε κοινό με την Ευρώπη.

Την Ευρώπη μας, την Ευρώπη των Εθνών και των Πολιτισμών. Η ηγεσία αυτού του τόπου αντίθετα τα ξεχνά όλα αυτά. Προσπαθεί να τους βάλει με το ζόρι στην Ευρώπη. Ξεχασμένος και ο Ηλιάκης λοιπόν. Ξεχασμένος από το φιλελεύθερο και μαρξιστικό κατεστημένο που δεκαετίες τώρα διαλύει αυτό τον τόπο. Όχι όμως και από όλους εμάς, που σκεφτόμαστε και πράττουμε διαφορετικά. Για μας Ο σμηναγός Ηλιάκης, όπως χαρακτηριστικά είχε ειπωθεί από τον αδερφό του σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμή του στο Ρέθυμνο «δημιούργησε ένα νέο ιδανικό, το οποίο δεν μπορεί να γκρεμιστεί.» Δεν σε ξεχνούμε ποτέ γενναίε σμηναγέ. Καλές να είναι οι πτήσεις σου στον Ουρανό των Ηρώων, με φόντο ένα Αιγαίο που ότι και να κάνουν κάποιοι θα μείνει πάντα Ελληνικό.

Τάσος Δημητρακόπουλος

ΠΗΓΗ