Μέσα στη θάλασσα των χρεών του ελληνικού κράτους, η κυβέρνηση αποφάσισε -παράνομα- να κάνει «δώρο» τις αποζημιώσεις για τα γερμανικά υποβρύχια.

ΕΚΘΕΤΗ ΕΙΝΑΙ Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την απόφασή της να «χαρίσει» στους Γερμανούς κατασκευαστές των υποβρυχίων εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που η «Thyssen» ήταν υποχρεωμένη να επιστρέψει στο Ελληνικό Δημόσιο ως ποινικές ρήτρες. Με παλαιότερη γνωμοδότησή του, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αποφαίνεται ότι «όταν συντρέχει περίπτωση επιβολής ποινικών ρητρών, ακύρωση ή μείωση του προστίμου, δεν επιτρέπεται να γίνει με απόφαση της διοίκησης».

Στην αρχική σύμβαση που υπεγράφη το 2000 μεταξύ του ελληνικού κράτους και των γερμανικών εταιρειών HDW και «Ferrostaal», προβλεπόταν ότι… στην περίπτωση όπου οι Γερμανοί καθυστερούσαν να παραδώσουν στο Ελληνικό Δημόσιο τα τρία υποβρύχια -η παραγγελία του τέταρτου υποβρυχίου της σειράς έγινε το 2003- όφειλαν να καταβάλουν αποζημίωση στο Δημόσιο. Το πρωτότυπο υποβρύχιο με την ονομασία «Παπανικολής» έπρεπε να παραδοθεί 66 μήνες μετά την ενεργοποίηση της σύμβασης, ενώ προβλεπόταν και περίοδος χάριτος τριών μηνών υπέρ των κατασκευαστών. Τα υπόλοιπα τρία υποβρύχια ναυπηγήθηκαν (και συνεχίζουν) στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Το δεύτερο σκάφος με το όνομα «Πιπίνος» είχε συμφωνηθεί να παραδοθεί 99 μήνες μετά την εκταμίευση των προκαταβολών, το τρίτο υποβρύχιο με την ονομασία «Ματρώζος» έπρεπε να έχει παραληφθεί από το Πολεμικό Ναυτικό το αργότερο 114 μήνες από την υπογραφή της σύμβασης (συμπεριλαμβανομένης της τρίμηνης περιόδου χάριτος) και το τέταρτο σκάφος που έχει λάβει την ονομασία «Κατσώνης» είχε προγραμματιστεί να παραδοθεί στο Ελληνικό Δημόσιο 126 μήνες μετά την εκταμίευση της προκαταβολής με την οποία ενεργοποιήθηκε η σύμβαση.

Σήμερα, 23 Μαΐου του 2010, διανύουμε τον 122ο μήνα από την ενεργοποίηση της σύμβασης και ακόμη το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει παραλάβει κάποιο από τα τέσσερα υποβρύχια.

Από τις 6 Ιανουαρίου του 2006 η καθυστέρηση παράδοσης των υποβρυχίων έπρεπε να έχει επισύρει τις συμβατικά προβλεπόμενες συνέπειες προς τους αναδόχους. Οι αποζημιώσεις αυτές απορρέουν από το άρθρο 25 της κύριας σύμβασης «012Β/00» όπου προσδιορίζονται με ακρίβεια οι ποινικές ρήτρες που θα έπρεπε να έχει διεκδικήσει το Ελληνικό Δημόσιο από τους Γερμανούς.

Κι όμως, στην ενδιάμεση σύμβαση-πλαίσιο που υπεγράφη στις 18 Μαρτίου από το Ελληνικό Δημόσιο, τους απερχόμενους, τους νέους ιδιοκτήτες των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και από τις γερμανικές εταιρείες HDW και «ThyssenKrupp Marine Systems» προβλέπεται το ακριβώς αντίθετο.

Στο λεγόμενο «framework agerement» που αποκαλύφθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από το «ΘΕΜΑ», το ελληνικό κράτος επί της ουσίας παραιτείται του δικαιώματός του να διεκδικήσει ρήτρες για την καθυστερημένη παράδοση των γερμανικών υποβρυχίων. Όπως αναφέρεται στο κείμενο της συμφωνίας της 18ης Μαρτίου:

«Με την υπογραφή της τελικής συμφωνίας η ελληνική κυβέρνηση, τα ‘‘Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε.’’ και η HDW θα παραιτηθούν απ’ όλες τις αξιώσεις που μπορεί να προβλέπονται από νόμους ή από συμβατικούς όρους όπως είναι η αθέτηση της σύμβασης, η καθυστερημένη παράδοση, δικαστικές διεκδικήσεις ή τόκοι υπερημερίας, εκτός κι αν τέτοιες αξιώσεις επιτρέπονται από αυτή τη σύμβαση».

Πώς άραγε νομιμοποιούνται οι υπουργοί Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών να δηλώνουν ότι παραιτούνται του δικαιώματός τους να διεκδικήσουν αποζημιώσεις για την καθυστερημένη παράδοση των υποβρυχίων;

ΠΕΝΤΕ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

1) Ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αν πράγματι η συμφωνία είναι επωφελής, όπως υποστηρίζει ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, από τη στιγμή που αποκαλύπτεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο συμφώνησε να παραιτηθεί του δικαιώματός του να εισπράξει αποζημίωση για την καθυστέρηση παράδοσης των υποβρυχίων.

2) Άραγε ποιος θα προσφέρει εγγυήσεις ότι τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στο πρόσφατο παρελθόν δεν θα επαναληφθούν;

Σημειώνεται ότι με τη συμφωνία της 18ης Μαρτίου η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε ότι η γερμανική εταιρεία HDW (σήμερα έχει απορροφηθεί από την «ThyssenKrupp», που το 2000 κέρδισε το αρχικό συμβόλαιο κατασκευής των τεσσάρων υποβρυχίων) «στο εξής δεν θα είναι υπεύθυνη για οποιαδήποτε αθέτηση της σύμβασης από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά».

3) Γιατί απεκρύβη από τους πολίτες και τα πολιτικά κόμματα ότι με τη συμφωνία-πλαίσιο που επικύρωσαν με τις υπογραφές τους οι κύριοι Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος το ελληνικό κράτος παραιτείται του δικαιώματος να διεκδικήσει αποζημιώσεις;

4) Γιατί αποσιωπήθηκε ότι οι Γερμανοί κατασκευαστές απαλλάσσονται της συμβατικής ευθύνης τους να προσφέρουν εγγυήσεις για την καλή εκτέλεση του προγράμματος και την επιχειρησιακή αρτιότητα των υποβρυχίων;

5) Πώς δικαιολογεί η κυβέρνηση και τα υπουργεία Άμυνας και Οικονομικών την εξαίρεση της HDW και της «ThyssenKrupp» από την υποχρέωση καταβολής προστίμων; Επισημαίνεται η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ότι το Δημόσιο «δεν δύναται να εκδώσει απόφαση για τη μείωση των ποινικών ρητρών που έχουν επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης παράδοσης υλικών».

ΠΗΓΗ: ΠΑΡΟΝ ΣΕΛ 34