Στο Αφγανιστάν ο οπλισμός των Ταλιμπάν υπερισχύει τόσο που το Πεντάγωνο σχεδιάζει την αντικατάστασή του.

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ: Σχέδια για κατεπείγουσα αναθεώρηση του ελαφρύτερου οπλισμού των αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν επεξεργάζεται το Πεντάγωνο. Και αυτό διότι φαίνεται ότι τα «ταπεινά» αλλά αποτελεσματικότατα Καλάσνικοφ των Ταλιμπάν «βάζουν κάτω» τα σύγχρονα Μ4 του στρατού των ΗΠΑ.

Οταν οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν το 1979, αντιμετώπισαν ένα απρόβλεπτο πρόβλημα: αν και οι στρατιώτες τους διέθεταν τα απαράμιλλης αξιοπιστίας τυφέκια εφόδου ΑΚ-47, τα θρυλικά Καλάσνικοφ, σύντομα συνειδητοποί- ησαν ότι το δραστικό βεληνεκές τους δεν ήταν αρκετό για να πλήξουν τους αφγανούς μουτζαχεντίν, που χρησιμοποιώντας «αρχαίες» καραμπίνες, όπως το βρετανικό Λι Ενφιλντ και το γερμανικό Μάουζερ, έκαναν θραύση στις γραμμές των «απίστων», πυροβολώντας τους με ακρίβεια από αποστάσεις μεγαλύτερες των 300 μέτρων.

Στρατιωτικοί αναλυτές σχολίαζαν τότε, με αρκετή κακεντρέχεια, ότι οι Σοβιετικοί «την πάτησαν» όπως ακριβώς και οι Βρετανοί «ερυθροχίτωνες» κατά την αφγανική εκστρατεία του 1839-1942, όπου, αν και οπλισμένοι με υπερσύγχρονα για την εποχή μουσκέτα «Βrown Βess», θερίζονταν από ελεύθερους σκοπευτές με αρκεβούζια του 18ου αιώνα, που πυροδοτούνταν με τσακμάκι και φιτίλι…

Τα χρόνια πέρασαν, οι Σοβιετικοί έφυγαν κακήν κακώς, αφήνοντας πίσω τους τόνους πολεμικού υλικού και εκατοντάδες χιλιάδες Καλάσνικοφ. Στη θέση τους ήρθαν άλλοι εισβολείς, εξοπλισμένοι με υπερσύγχρονα, «διαστημικά» ταχυβόλα τυφέκια εφόδου, όπως το αμερικανικό Μ4 και το βρετανικό S80Α2: όπλα μικρού σχετικά διαμετρήματος (μόλις 5,56 mm) αλλά ελαφρά, με «σαραντάρες» γεμιστήρες και δυνατότητα βολής ως και 950 βολών το λεπτό. Τι να τα κάνεις όμως αυτά τα ωραία, στα χαρτιά, χαρακτηριστικά, όταν πέφτεις σε ενέδρα στην Κανταχάρ ή στην επαρχία Χελμάντ και έχεις απέναντι σου έναν σαρικοφόρο «σνάιπερ» οπλισμένο με Καλάσνικοφ;

Οσο και αν Βρετανοί και Αμερικανοί αρνούνται να το παραδεχθούν επίσημα, είναι πασιφανές από τον αριθμό των απωλειών ότι το ΑΚ-47, ένα όπλο που πρωτοεμφανίστηκε το 1949, παραμένει φονικότερο σε μάχες από απόσταση ακόμη και από τα πλέον σύγχρονα μικρού διαμετρήματος τυφέκια. Ακόμη φονικότερο αποδεικνύεται το παλαιό σοβιετικό τουφέκι για ελεύθερους σκοπευτές των ειδικών δυνάμεων «Σπέτσνατζ», το SVD: φαίνεται ότι ορισμένοι νατοϊκοί στρατιώτες σκοτώθηκαν με τέτοιο όπλο από απόσταση 1.000 μέτρων!

ΗΠΑ και Βρετανία δεν παραδέχονται ανοιχτά το πρόβλημα. Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις το βασικό σου («standard issue») τυφέκιο εν μέσω πολέμου. Ετσι, αμερικανοί και βρετανοί επιτελείς προτιμούν ως τώρα την «πλάγια οδό»: εξοπλίζουν μερικούς άνδρες κάθε μάχιμης διμοιρίας τους με όπλα «σνάιπερ», όπως το Μ110 και το Sharpshooter, με βλήματα μεγάλου διαμετρήματος και διόπτρες, ικανά να πλήξουν στόχο σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων μέτρων. Ταυτόχρονα, ετοιμάζονται να εφοδιάσουν τις ειδικές δυνάμεις τους με έναν νέο εκτοξευτή χειροβομβίδων, το ΧΜ-25, που θα μπορεί να «ραντίσει» τον αντίπαλο με εκρηκτικές βομβίδες σε απόσταση 700 μέτρων.

ΠΗΓΗ