Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Η απειλή μιας ένοπλης σύρραξης στη Χερσόνησο της Κορέας είναι και πάλι ορατή, 60 χρόνια μετά από τον πόλεμο στην ίδια περιοχή, στην οποία είχαν έρθει αντιμέτωπες οι ΗΠΑ και άλλες χώρες της Δύσης με τις δυνάμεις του πάλαι ποτέ κομμουνιστικού μπλοκ (πρώην Σοβιετική Ενωση και Κίνα).

Οι πιθανότητες για μια αναμέτρηση με ανυπολόγιστες συνέπειες αυξήθηκαν σε αυτήν την γωνιά της Ασίας, όταν ύστερα από αρκετές εβδομάδες προσεκτικής έρευνας, η Νότια Κορέα κατηγόρησε δημοσίως το κομμουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας για τον τορπιλισμό και την επακόλουθη βύθιση της κορβέτας «Cheonan» του νοτιοκορεατικού Πολεμικού Ναυτικού, στις 26 Μαρτίου, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 46 ναύτες!

Ωστόσο, αναλυτές επισημαίνουν πως η Βόρεια Κορέα, που διαθέτει πυρηνικά όπλα, δύσκολα θα ξεκινήσει πόλεμο. Η Πιονγκ Γιανγκ γνωρίζει καλά ότι ο Στρατός της, αν και πολυπληθής (με δύναμη ενός εκατομμυρίου ανθρώπων), είναι ποιοτικά υποδεέστερος των δυνάμεων της Νότιας Κορέας και των ΗΠΑ (28.000 Αμερικανοί στρατιώτες σταθμεύουν στον 38ο παράλληλο, που αποτελεί το σύνορο ανάμεσα στις δυο Κορέες, από το 1953). Στο εύλογο ερώτημα γιατί η Βόρεια Κορέα προχώρησε στην πρόσφατη προκλητική ενέργεια, πολλοί αναλυτές απαντούν πως ο ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ – Ιλ, πεθαίνει, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, και διέταξε αυτή την επίθεση για να ενισχύσει το κύρος του γιου του, Κιμ Γιονγκ – Ουν, μεταξύ των «γερακιών» της στρατιωτικής ηγεσίας!

Οπως σημειώνει στην εφημερίδα «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» ο Ιαν Μπρέμερ, πρόεδρος της «Ομάδας για την Ευρασία», ο Κιμ είχε τους τελευταίους μήνες σειρά ιδιωτικών συναντήσεων με ξένους προσκεκλημένους, οι οποίοι δεν αποκόμισαν την εντύπωση ότι ο οικοδεσπότης τους θα εξαφανιστεί σύντομα από την πολιτική σκηνή. Παράλληλα, ο Βορειοκορεάτης ηγέτης συναντήθηκε στις αρχές Μαΐου, στο Πεκίνο, με αξιωματούχους της Κίνας, του μοναδικού συμμάχου της Πιονγκ Γιανγκ. Σύμφωνα με τον Μπρέμερ, υπάρχει επίσης κάτι άλλο που προκαλεί μεγάλο προβληματισμό στην χώρα. Το 2002, το καθεστώς ξεκίνησε κάποια πειράματα μικρής κλίμακας με τον Καπιταλισμό. Ο στόχος ήταν να μειωθεί ο κίνδυνος αναταραχής, με την παροχή στους πολίτες πρόσβασης σε εισαγόμενα τρόφιμα και καταναλωτικά προϊόντα, τα οποία η κυβέρνησή τους δεν μπορεί να τους προσφέρει. Υπενθυμίζεται πως κατά τη διάρκεια λιμού που έπληξε τη χώρα, στη δεκαετία του 1990, πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες έχασαν τη ζωή τους, σε συνολικό πληθυσμό 22 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Στο πλαίσιο των καπιταλιστικών πειραμάτων, η εισροή κινητών τηλεφώνων, ραδιοφώνων και βιντεοκασετών από νοτιοκορεατικές σαπουνόπερες δημιούργησε μια παράλληλη εμπορική τάξη, αλλά και νέες ευκαιρίες για διαφθορά. Στις αρχές του περασμένου χρόνου, η κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας έλαβε μέτρα κατά της μαύρης αγοράς. Στις 30 Νοεμβρίου διέταξε ξαφνικά μια νομισματική μεταρρύθμιση, με στόχο να σταματήσει η ανάπτυξη των ιδιωτικών αγορών, να καταπολεμηθεί η διαφθορά και να ανακοπεί η αύξηση του πληθωρισμού. Ο «καπιταλιστικός Φρανκενστάιν» έπρεπε να σκοτωθεί προτού ξεφύγει από τον έλεγχο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι συνέπειες αυτής της μεταρρύθμισης ήταν δραματικές, καθώς οι πολίτες της Βόρειας Κορέας έπρεπε μέσα σε μια εβδομάδα να ανταλλάξουν το ξένο συνάλλαγμα με τοπικό νόμισμα! Η πλειονότητα των πολιτών έσπευσε να κρύψει ό,τι μπορούσε, με αποτέλεσμα ο συσσωρευμένος πλούτος και οι αποταμιεύσεις που είχε κάνει η καινούργια μεσαία τάξη να «εξατμιστούν» μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση προσπάθησε να καθησυχάσει την κοινή γνώμη, χορηγώντας ποσότητες ρυζιού στις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από τη νέα κρίση. Υστερα συνέβη κάτι απροσδόκητο: η βορειοκορεατική κυβέρνηση έκανε πίσω, ξανανοίγοντας τις ιδιωτικές αγορές και επιτρέποντας εκ νέου τις συναλλαγές σε ξένο νόμισμα. Ο πρωθυπουργός απολογήθηκε δημοσίως, κρατικοί αξιωματούχοι εξευτελίστηκαν, ενώ, πριν από λίγες βδομάδες, εκτελέστηκε ο υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Κορέας. Με άλλα λόγια, τονίζει ο Μπρέμερ, η διαδοχή είναι ένα μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελίτ της ασιατικής χώρας. Ο ευρύτερος φόβος είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να κρατά για πάντα απομονωμένους τους πολίτες από τον υπόλοιπο κόσμο, πως μόνο η πρόσβαση σε εισαγόμενα προϊόντα μπορεί να λύσει τη χρόνια ανεπάρκεια αγαθών και ότι όλη αυτή η νέα δραστηριότητα δημιουργεί προσδοκίες, τις οποίες η ηγεσία δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Η σχέση όλων αυτών με τη βύθιση του νοτιοκορεατικού πλοίου είναι αδιευκρίνιστη. Ωστόσο, δεν αποκλείεται να υπάρξει προσεχώς και νέα εχθρική ενέργεια, που θα εμπλέξει τις δυο Κορέες σε έναν καταστροφικό πόλεμο, τον οποίο καμιά δεν θα μπορέσει να κερδίσει.

Από την πλευρά τους, διπλωμάτες τονίζουν ότι δεν είναι ποτέ βέβαιοι για τις προθέσεις της Βόρειας Κορέας. Οπως αναφέρει το BBC, το κομμουνιστικό καθεστώς έχει επιδοθεί σε ένα έξυπνο παιχνίδι σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα της ασιατικής χώρας, αφού αρχικώς συμφώνησε να το εγκαταλείψει και εν συνεχεία το ενεργοποίησε ξανά. Επομένως, η Πιονγκγιάνγκ έχει ιστορικό «υπολογισμένου κινδύνου» και η τρέχουσα κρίση ενδεχομένως αποτελεί άλλη μια τέτοια πρακτική. Ο κορεατικός Βορράς ίσως να εκτιμά ότι οι ανακοινώσεις του για διακοπή κάθε σχέσης με τη Νότια Κορέα και οι απειλές για πολεμικά αντίποινα, στην περίπτωση που δεχθεί επίθεση, καλύπτουν τις εσωτερικές απαιτήσεις για σκληρή στάση απέναντι στην Σεούλ.

Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το BBC, το καθεστώς της Βόρειας Κορέας γνωρίζει ότι δεν θα επιβιώσει, αν ξεσπάσει πόλεμος.

ΠΗΓΗ