Του Σάββα Ιακωβίδη από την ΣΗΜΕΡΙΝΗ

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ακτιβιστές και οι δυστυχείς Παλαιστίνιοι είναι τα μεγάλα θύματα του καλά μεθοδευμένου παιγνιδιού, που η Τουρκία προσπαθεί να παίξει στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα, όπως αυτή σχηματοποιείται σήμερα και πώς ενδέχεται να εξελιχθεί στο μέλλον, με γεωπολιτικές και άλλες στρατηγικές προεκτάσεις. Όποιος διαβάσει την ομιλία, που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Νταβούτογλου, εκφώνησε προψές ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα μείνει με το στόμα ανοικτό για τοθράσος, την αλαζονεία και τις πρωτοφανείς ψευδολογίες του.

Η Τουρκία, χώρα εισβολέας και κατακτητής της μισής Κύπρου, τολμά να επικαλείται το διεθνές δίκαιο και να καταγγέλλει το Ισραήλ για ληστεία και πειρατεία! Η Τουρκία, που διέπραξε τα αίσχιστα των εγκλημάτων στην Κύπρο, καταγγέλλει το Ισραήλ για βαρβαρότητα και ότι έβαψε τα χέρια του με αίμα. Επικαλείται το διεθνές δίκαιο και το σεβασμό στο διεθνές σύστημα, μια χώρα που τα

παραβιάζει βάναυσα και τα ποδοπατά.

Η ομιλία Νταβούτογλου είναι μνημείο ύβρεως προς τη διεθνή νομιμότητα. Η Τουρκία καταγγέλλει το Ισραήλ ότι έγινε ο εκφραστής και της χρήσης βίας. Η κατοχική Τουρκία καλεί το Ισραήλ να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Παραδίδει και μαθήματα δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων! «Όποιος εμποδίζει την επανεγκαθίδρυση της αξιοπρέπειας και της παγκόσμιας τάξης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις στην παγκόσμια κοινή γνώμη», λέγει ανερυθρίαστα και κυνικά, ποιος; Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, της οποίας η ιστορία είναι βαμμένη με το αίμα εκατομμυρίων θυμάτων της θηριωδίας και της βαρβαρότητάς της και της παραβίασης του διεθνούς δικαίου και της νομιμότητας. Εμφανώς, ο

Νταβούτογλου δεν γνωρίζει τη σημασία της αιδούς. Η ομιλία του πρέπει να μελετηθεί από την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και της Κύπρου. Όπως και το βιβλίο του. Σε αυτά αποτυπώνονται η τουρκική μεγαλομανής και αυτοκρατορική στοχοθεσία.

Ας προσεχθούν μερικά δεδομένα. Η Τουρκία, διά του Νταβούτογλου, αμφισβητεί ήδη έντονα την κυριαρχία και την παντοδυναμία του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Οι σχέσεις με τις δύο αυτές χώρες έφτασαν σε σημείο κρίσεως και εκρήξεως. Ο Ερντογάν εμφανίζεται ως ο κατ’ εξοχήν υπερασπιστής και ηγέτης

των Αράβων και μουσουλμάνων. Για να πείσει για τις προθέσεις του έπρεπε να συγκρουστεί με το Ισραήλ. Το πράττει μεθοδικά από το 2002. Ο στόχος της Τουρκίας, σήμερα, είναι τριπλός. Πρώτον, να στρέψει την παγκόσμια κοινή γνώμη κατά του Ισραήλ. Δεύτερον, να προκαλέσει εσωτερική διάσπαση

στη χώρα. Τρίτον, να συνενώσει όλους τους Άραβες και μουσουλμάνους υπό την ηγεσία μιας Τουρκίας, που τολμά να τα βάλει με το Ισραήλ, αφού τα αραβικά κράτη αδυνατούν ή αδιαφορούν να το αντιμετωπίσουν. Η Τουρκία θα οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα, δηλ. σε πλήρη ρήξη με το Ισραήλ; Δεν αποκλείεται. Θα φανεί στο σύντομο μέλλον.

Είναι φανερό ότι όσα συνέβησαν με τους ακτιβιστές, είναι μόνο η κορυφή ενός τρομακτικού παγόβουνου σεισμικών γεωπολιτικών εξελίξεων, που η Τουρκία προσπαθεί να αξιοποιήσει, να χειραγωγήσει και να εκμεταλλευτεί για να εδραιώσει τη θέση της ως ηγέτιδας δύναμης στην περιοχή και στον κόσμο.

Ενώπιον μιας αποθηριωμένης Τουρκίας, η αδύναμη Ελλάδα και η ανύπαρκτη Κύπρος θα βρεθούν πολύ σύντομα μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα: Με ποιους να συνταχθούν; Σε ποια, σωστή μεριά, να βρεθούν την κρίσιμη ώρα; Διότι αυτή η αναμέτρηση, που μόλις τώρα άρχισε, θα προσλάβει κρίσιμες διαστάσεις, θα έχει νικητές, ηττημένους και καταλυτικές συνέπειες.

ΠΗΓΗ