Αν θέλουμε να δώσουμε μια διάσταση- που δεν ξεφεύγει από την πραγματικότητα- του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική, αυτή θα είχε τον τίτλο «το Παγκόσμιο Κύπελλο των αντιθέσεων». Από τη μια τα όμορφα, σύγχρονα χλιδάτα στάδια, οι λιμουζίνες, τα ακριβά ξενοδοχεία, τα λαμπερά πρόσωπα των Ευρωπαίων και το πολύχρωμο πλήθος. Και από την άλλη οι πένητες ιθαγενείς που

διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, η ανέχεια, οι εργάτες που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Στο ξεκίνημα της διοργάνωσης τούς δρόμους του Γιοχάνεσμπουργκ «σκέπαζε» ο ήχος από τις βουβουζέλες και τις φωνές ενός πλήθους που ετοιμαζόταν να υποδεχτεί την κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη. Ο πρόεδρος της χώρας Γιάκομπ Ζούμα με δάκρυα στα μάτια καλούσε τους πολίτες όλους του κόσμου στη Νότια Αφρική. Το ίδιο απόγευμα στο Sweetwaters (μικρή αγροτική περιοχή κοντά στο Κέιπ Τάουν) τίποτα δεν θύμιζε πως στη χώρα υπάρχει γιορτή. Στους λασπωμένους

δρόμους κυριαρχούσε η σιωπή. Εδώ δεν έχει φτάσει το ηλεκτρικό ρεύμα. Λίγα νοικοκυριά έχουν γεννήτρια με την οποία λειτουργούν οι τηλεοράσεις.
«Αν έχω χρήματα θα τα δώσω για τρόφιμα. Δεν μπορώ δω το ματς με άδειο στομάχι», είπε η Μονγκβέ, κάτοικος της περιοχής στον δημοσιογράφο της εφημερίδας «Citypress» που την επισκέφθηκε. Λίγα μέτρα από το σπίτι της Μονγκβέ, βρίσκεται το κατάστημα του Σαμ Σεπχούνα, στο οποίο υπάρχει τηλεόραση 37 ιντσών ενώ ο Σαμ χρειάστηκε να καταβάλει αρκετά χρήματα προκειμένου να αγοράσει καινούργια γεννήτρια.

Το ματς αρχίζει και 20 άνθρωποι στοιβάζονται στην καλύβα – κατάστημα φτιαγμένη από λαμαρίνες. Καθισμένα πάνω σε πλαστικά κοφίνια βλέπουν το παιχνίδι, συζητούν, πίνουν μπίρες και με αυτόν τον τρόπο διασκεδάζουν την πείνα και την ανέχειά τους.
Οι περίπου 450 εργαζόμενοι στο στάδιο του Ντέρμπαν είχαν συμφωνήσει για ημερήσια αποζημίωση 250 ευρώ και όταν πήγαν να τα εισπράξουν τους απάντησαν πως θα πάρουν 190 ραντ (περίπου 19 ευρώ) τις επόμενες ημέρες. Οταν τόλμησαν να διαδηλώσουν, βρέθηκαν απέναντι στις αστυνομικές δυνάμεις. Η

FΙFΑ, οι χορηγοί, οι ποδοσφαιριστές, οι ξενοδόχοι, οι ιδιοκτήτες εστιατορίων να κερδίζουν πολλά εκατομμύρια ραντ. Οταν όμως σβήσουν τα φώτα της διοργάνωσης, σε αρκετούς από αυτούς που τη ζουν από κοντά, οι εικόνες που θα πάρουν μαζί τους- πέρα από το ποδοσφαιρικό θέαμα- είναι δύο: Πρώτον, πως οι αγώνες προσέφεραν ελάχιστα στους ντόπιους που αγωνιούσαν, αγωνιούν και θα συνεχίσουν να αγωνιούν (και να μοχθούν) για τον επιούσιο. Και δεύτερον, πως η FΙFΑ στον βωμό του χρήματος έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας  πηγη.
π