Οι δαπάνες για την αμυντική επάρκεια της χώρας μειώνονται δραστικά. Και, μαζί τους, μειώνονται δραστικά ή και αναστέλλονται εξοπλιστικά προγράμματα και το πέρασμα σε σύγχρονα οπλικά συστήματα. Πραγματοποιείται, άρα, εκ των πραγμάτων, αυτό που χρόνια ζητούσε σύσσωμη η Αριστερά (μηδέ και της Αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ εξαιρουμένης), δηλονότι η μείωση των στρατιωτικών δαπανών…

Δίκοπο μαχαίρι, φυσικά, είναι, όταν οι γείτονες μας εξοπλίζονται μέχρις οδόντων. Και σίγουρα χρειάζονται ξανακοίταγμα οι αμυντικές περικοπές και νέες αξιολογήσεις περί του τι και πόσο περικόπτεται.

Διότι, διαφορετικά, θα ζήσουμε το εξής παράδοξο: Ολοι εκείνοι που μέχρι χθες επέκριναν όλες τις κυβερνήσεις για ης υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, να βγαίνουν αύριο και να κατηγορούν την κυβέρνηση ότι αφόπλισε μονομερώς τη χώρα! Αλλωστε, και υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες, πάντα υπάρχει η άριστη – και εφικτή – λύση…

Εφημερίδα: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ – ΣΕΛ.4