Πληθαίνουν στην Τουρκία οι ακραίες φωνές από διάφορες πανισλαμικές οργανώσεις, με προεξάρχουσα βέβαια την ηγεσία του ΑΚΡ, οι οποίες θεωρούν ότι η έξαρση των επιθέσεων από Κούρδους αντάρτες κατά στρατιωτικών στόχων, αποτελεί απόδειξη (!) της συνεργασίας των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών με το ΡΚΚ.
Δεν είναι τυχαίο που ο Τούρκος πρωθυπουργός ουσιαστικά αποτελεί τον κινητήριο μοχλό της συγκεκριμένης ρητορικής αφού χωρίς καμία επιφύλαξη κάνει δημόσιες αναφορές για «υπερεργολάβους» του PKK, υπονοώντας το Ισραήλ, τους οποίους η κυβέρνηση τους ξέρει.