Είναι ώρα να αναγνωρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν πλήτεται από μία απλή κρίση ρευστότητας, επισημαίνει ο διάσημος καθηγητής Nouriel Roubini, σε νέο άρθρο του, επισημαίνοντας ότι η χώρας μας αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αφερεγγυότητας.

Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν αρχίσει ήδη να χαρακτηρίζουν τα ομόλογα της ως Junk, ενώ τα spreads της έφτασαν σε νέα υψηλά επίπεδα. Το πακέτο των 110 δισ. ευρώ μόνο καθυστερεί το αναπόφευκτο, το οποίο είναι η χρεοκοπία. Αντ’ αυτού, προσθέτει ο Roubini, μία ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους είναι αυτή που χρειάζεται σήμερα.

Τα μέτρα λιτότητας που έχει λάβει η ελληνική κυβέρνηση, για να αποδώσουν θα πρέπει να σημειώνει η οικονομία της ανάπτυξη της τάξεως του 10%. Διαφορετικά, θα καταφέρουν απλά να σταθεροποιήσουν τα επίπεδα χρέους στο 148% μέχρι το 2016, ενώ θα βυθίσουν σε ύφεση της οικονομία.

Συγκρίνοντας την Ελλάδα του σήμερα με την Αργεντινή της περιόδου 1998-2001, όταν και η κρίση είχε κορυφωθεί με μία ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, ο Roumbini επισημαίνει ότι η Αργεντινή είχε έλλειμμα μόλις 3% του ΑΕΠ της, ενώ η Ελλάδα έχει έλλειμμα 13,6%. Το δημόσιο χρέος της Αργεντινής έφτανε στο 50% ενώ της Ελλάδας στο 115%, ενώ και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στην Αργεντινή είναι 2% και στην Ελλάδα 10%. Εάν το πρόβλημα της Αργεντινής ήταν μία φορά δυσεπίλυτο, τότε της Ελλάδας είναι δύο ή τρεις φορές δυσεπίλητο, επισημαίνει ο Roumbini χαρακτηριστικά. Μάλιστα, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, η παρέμβαση του ΔΝΤ, όπως έγινε και στην Αργεντινή και στη Ρωσία, δεν σημαίνει ότι η χώρα μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία. Και στις δύο αναφερθείσες περιπτώσεις η πραγματικότητα έδειξε ότι προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά.

Ο Roumbini απαντά και σ’ αυτούς που συγκρίνουν την Ελλάδα με τις περιπτώσεις αξόδου από την κρίση του Βελγίου, της Ιρλανδίας και της Σουηδίας στη δεκαετία του 1990. Οι χώρες αυτές ξέφυγαν της κρίσης σε εποχές ανάπτυξης επισημαίνει, ενώ τόνωσαν την οικονομία τους μειώνοντας τα επιτόκια και υποτιμώντας το νόμισμα τους.

Τέλος, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, ανέφερε τα παραδείγμα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας στο Πακιστάν, την Ουκρανία και την Ουρουγουάη, όπου οι κυβερνήσεις επιμήκυναν την περίοδο αποπληρωμής των ομολόγων τους, αποζημιώνοντας του πιστωτές με σημαντικά επιτόκια. Μ’ αυτόν τον τρόπο και οι πιστωτές δεν έχασαν μεγάλο μέρος των κεφαλαίων τους και οι κυβερνήσεις είχαν το χρόνο να ανασυντάξουν τις οικονομίες τους. Σαφώς είναι προτιμότερο από αυτό που έκανε η Αργεντινή με μία “άτακτη” χρεοκοπία, επισημαίνει ο καθηγητής. Στην περίπτωση μάλιστα της Ελλάδας αυτό θα είναι πολύ πιο έυκολο, αν ακολουθήσει τα παραδείγματα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των ομολόγων της διακρατείται από ελληνικές τράπεζες.

ΠΗΓΗ