Ακόμα και οι πλέον ευρωσκεπτικιστές αντιλαμβάνονται ότι η δημιουργία διπλωματικού σώματος της Ε.Ε. είναι μια από τις λίγες ενέργειες στην κατεύθυνση της σταδιακής μετατροπής της σε ομοσπονδία.

Η ονομασία αυτής «Υπηρεσία Ευρωπαϊκής Εξωτερικής Δράσης» (EEAS: European External Action Service). Η πρωτοβουλία που ανήκει στην επικεφαλής των εξωτερικών σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Βρετανίδας βαρόνης, Κάθριν Άστον, δικαιώθηκε από τη συντριπτική υπερψήφισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με 549 ψήφους υπέρ, 78 εναντίον και 17 αποχές.

Αν και οι πρώτες συζητήσεις αναφορικά με την ανάγκη ίδρυσης ευρωπαϊκής διπλωματικής υπηρεσίας είχαν ξεκινήσει προ δεκαετίας, η Κάθριν Άστον κατόρθωσε με τις ενέργειές της να προωθήσει αποφασιστικά την πρωτοβουλία και να κερδίσει τις εντυπώσεις τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, ενισχύοντας το διεθνές της προφίλ.

Η απόφαση του Κοινοβουλίου ανοίγει το δρόμο για τη διευθέτηση των λεπτομερειών που θα επιτρέψει την έναρξη λειτουργίας της υπηρεσίας την 1η Δεκεμβρίου του τρέχοντος έτους.

Τη συγκεκριμένη ημερομηνία, η Βαρόνη Άστον θα τεθεί επικεφαλής 1.500 αξιωματούχων και ακόμη 800 διπλωματών της Ε.Ε. ενώ φθάνουν τις 136 οι ξένες πρεσβείες που θα εκπροσωπούν τις χώρες τους στην Ένωση. Ανάμεσα στα στελέχη που θα υποστηρίξουν το έργο της θα βρίσκονται 160 ειδικοί σε θέματα πληροφοριών που θα στελεχώνουν το σε ελεύθερη μετάφραση «κέντρο ανταπόκρισης σε καταστάσεις κρίσεως» (crisis response centre).

Όσον αφορά στο γραφειοκρατικό-οργανωτικό σκέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η νέα υπηρεσία θα διαθέτει έναν γενικό γραμματέα με δύο αναπληρωτές (με αρμοδιότητα σε θέματα προσωπικού ο ένας και προϋπολογισμού ο δεύτερος), καθώς επίσης και το λιγότερο πέντε γενικούς διευθυντές.

Αυτό που μένει να αποδειχθεί είναι το αν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα περιβάλουν με εμπιστοσύνη τη νέα υπηρεσία, καθώς δεν είναι και λίγοι όσοι φρόντισαν να διακηρύξουν πως η υπηρεσία της οποίας θα προΐσταται η βαρόνη Άστον θα καλείται να υλοποιήσει τις αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής που θα λαμβάνουν τα κράτη.

Οι αντίπαλοι της συγκεκριμένης άποψης διατείνονται ότι θέματα όπως για παράδειγμα η τρομοκρατία και το περιβάλλον ξεφεύγουν από το απλό επίπεδο της θέσης ενός κράτους μέλους και η Ένωση πρέπει να είναι σε θέση να διαμορφώνει πολιτική σε πιο αυτόνομη βάση, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν θα προηγούνται διαβουλεύσεις με τους εθνικούς αντιπροσώπους.

ΠΗΓΗ